Znajdź zawartość

Ilość bezprzewodowych sieci Wi-Fi rośnie w szybkim tempie. W miastach nie ma już chyba miejsc, gdzie nie „łapało" by się kilku punktów dostępowych. Tymczasem ich promieniowanie okazuje się szkodliwe, jak pokazują to badania holenderskich uczonych. Podejrzenia pojawiły się już pięć lat temu, kiedy w mieście Alphen aan den Rijn w Południowej Holandii zauważono pogarszanie się stanu drzew. Rada miejska zleciła zbadanie sprawy naukowcom z Wageningen University. Ci zaczęli obserwację trzydziestu drzew wystawionych na promieniowanie sieci bezprzewodowych. Okazało się, że badane jesiony już po trzech miesiącach poważnie cierpią - radiacja powoduje mikropęknięcia kory połączone z wyciekami soku, zaś wierzchnia warstwa naskórka liści obumiera na znacznej ich powierzchni. Obserwowano też zakłócenia tempa wzrostu nie tylko drzew, ale też kolb kukurydzy. W ciągu pięciu lat od rozpoczęcia badań odsetek drzew cierpiących w wyniku promieniowania wzrósł z dziesięciu do siedemdziesięciu procent. Drzewa w regionach niezurbanizowanych nie wykazują podobnych uszkodzeń. Naturalne wydaje się, że do osłabienia kondycji drzew przyczyniają się także sieci komórkowe oraz zanieczyszczenie powietrza - drobiny spalin są wystarczająco małe, żeby wnikać do wnętrza roślin. Pytaniem pozostaje, na ile sieci Wi-Fi mogą być szkodliwe dla człowieka, bo że są całkowicie obojętne, już chyba nikt nie wierzy. Holenderscy naukowcy kontynuują badania, chcąc określić długoterminowy efekt, wyniki więc nie pojawią się szybko.

W przyszłym tygodniu, podczas konferencji PacSec w Tokio, zostanie omówiona pierwsza w historii metoda praktycznego ataku na WPA. Standard Wi-Fi Protected Access (WPA) jest powszechnie stosowany w celu zabezpieczania sieci bezprzewodowych. Erik Tews i Martin Beck pokażą, w jaki sposób można odczyta dane przesyłane pomiędzy routerem a notebookiem. Specjalistom udało się złamać klucz TKIP (Temporal Key Integrity Protocol). Informują, że można tego dokonać w 12-15 minut. WPA zostało złamane tylko częściowo, gdyż Tews i Beck nie są w stanie odczytać danych, które komputer przesyła do routera. Jednak już samo złamanie zabezpieczeń danych wędrujących z routera do peceta umożliwia przestępcy np. podsunięcie użytkownikowi fałszywych informacji. Nie od dzisiaj wiadomo, ze TKIP można złamać metodą "brute force", jednak wymaga ona użycia sporych mocy obliczeniowych. Tews i Beck nie korzystali jednak z "brute force". By złamać klucz najpierw znaleźli sposób na to, by router wysłał im dużą ilość danych. To ułatwiało złamanie klucza. Jednak tę sztuczkę połączyli z "matematycznym przełomem", dzięki któremu złamali WPA znacznie szybciej, niż to wcześniej było możliwe. W ciągu kilku najbliższych miesięcy ukaże się praca naukowa, w której Tews ujawni sposób przeprowadzenia włamania. Z kolei część kodu wykorzystanego podczas ataku na WPA już została włączona do stworzonego przez Becka narzędzia Aircrack-ng. Osiągnięcie Becka i Tewsa może stanowić poważny problem przede wszystkim dla przedsiębiorstw, gdyż powszechnie używają one sieci bezprzewodowych. Najpopularniejsze standardy ochrony tego typu sieci to WEP, WPA oraz WPA2. Pierwszy z nich od dawna jest uważany za przestarzały i niebezpieczny, stąd też szeroko używane są WPA i WPA2. Teraz okazało się, że i WPA można złamać. Bezpieczny pozostał zatem jedynie WPA2. Pytanie tylko, jak długo.