Znajdź zawartość

Naukowcy z amerykańskiego Dartmouth College opracowali nowy sposób tworzenia miniaturowych czarnych dziur na potrzeby badawcze. Ma ona pozwolić na sprawdzenie, czy Stephen Hawking ma rację twierdząc, że czarne dziury emitują fotony, a więc, chcą poszukać dowodów na istnienie promieniowania Hawkinga. Wielki fizyk początkowo był przeciwnikiem teorii istnienia czarnych dziur. Później jednak uznał jej słuszność, jednak zauważył, że gdyby czarne dziury były rzeczywiście takimi obiektami, jak początkowo sądzono - a więc gdyby nic się z nich nie wydostawało - to byłyby niezwykle stabilne, ciągle wchłaniałyby materię, aż w końcu wchłonęłyby cały wszechświat. Teoria Hawkinga o promieniowaniu z czarnych dziur jest uznawana za prawdziwą, jednak dotychczas nie została udowodniona. Znalezienie takiego dowodu byłoby bardzo ważnym krokiem na drodze do połączenia mechaniki kwantowej i ogólnej teorii względności. Paul Nation, jeden z badaczy z Dartmouth College, mówi, że obliczenia [Hawkinga - red.] bazują na założeniach z dziedziny fizyki wysokich energii i grawitacji kwantowej. Ponieważ nie możemy jeszcze robić pomiarów z prawdziwych czarnych dziur, musimy znaleźć sposób na ich stworzenie w laboratorium, by je badać i sprawdzić teorię. Naukowcy wykazali, że transmisja mikrofalowa w polu magnetycznym zawierającym siatkę magnetometrów SQUID (Superconducting Quantum Interference Device) pozwala uzyskać warunki takie, jakie muszą panować w promieniującej czarnej dziurze. Co więcej cały system jest dobrze rozumiany przez współczesną naukę i może być kontrolowany w warunkach laboratoryjnych. Innymi słowy, jak stwierdzili autorzy nowej metody, umożliwia ona badanie analogicznych kwantowych efektów grawitacyjnych. Miles Blencowe, profesor fizyki i astronomii zauważył również, że urządzenia można nastawić tak, by radiacja była większa niż przewidywana przez Hawkinga. To daje, oczywiście, jeszcze większe możliwości badawcze. Dotychczas proponowano odtwarzanie czarnych dziur za pomocą przepływu płynów z prędkością naddźwiękową, kondensatu Bosego-Einsteina czy nielinearnych światłowodów. Jednak metody takie się nie sprawdzały. Albo promieniowanie było niezwykle słabe, ale było zagłuszane promieniowaniem rozgrzewających się urządzeń.