Znajdź zawartość

Przyszłe matki powinny pamiętać o zażywaniu przed zajściem w ciążę nie tylko kwasu foliowego, ale i o właściwej diecie. Podczas badań na modelu mysim naukowcy wykazali bowiem, że dieta niskobiałkowa wiąże się z niską wagą urodzeniową oraz zwiększa u potomstwa ryzyko cukrzycy typu 2. i otyłości. Na 10 tygodni przed zapłodnieniem zespół z Uniwersytetu w Arhus podawał gryzoniom paszę niskobiałkową (podczas ciąży myszy żywiono już normalnie). Okazało się, że w wyniku tego zabiegu na świat przychodziły lżejsze młode, które po odstawieniu od piersi nadrabiały wzrostowe braki (ang. catch-up growth) i wykształcały insulinooporność. Niska waga urodzeniowa i zjawisko nadganiania wzrostu wiążą się u młodych dorosłych ze zwiększoną insulinowrażliwością, która z wiekiem obniża się i przechodzi w insulinooporność i cukrzycę typu 2. Istnieją również dowody, że u potomstwa płci męskiej wzrasta prawdopodobieństwo otyłości - tłumaczy Anete Dudele. Szwedzi przypominają, że ludzie i myszy reagują analogicznie na ubogą dietę w czasie ciąży. Dzieci/młode mają niską wagę urodzeniową, zwiększa się też ryzyko, że w przyszłości będą się zmagać z chorobami sercowo-naczyniowymi, cukrzycą typu 2. oraz otyłością. Niewykluczone więc, że źle skomponowane menu przed ciążą także da takie same rezultaty u obu gatunków.

Złe odżywienie matki w czasie ciąży i związana z tym niska waga urodzeniowa dziecka mogą powodować problemy z metabolizowaniem leków, które będą nadal widoczne nawet w dorosłym życiu. Naukowcy z Uniwersytetu Stanowego Oregonu uważają, że z tego względu już w niedalekiej przyszłości, planując terapię, lekarze, np. onkolodzy, będą musieli dostosować dawkę nie tylko aktualnej wagi ciała, ale i wagi odnotowanej po urodzeniu. W ramach eksperymentu nerki zwierząt z niedowagą, u których matek podczas ciąży i karmienia wdrożono dietę niskobiałkową, wykazywały mniejszą zdolność przetwarzania i transportowania leków niż zwierząt urodzonych przez zdrowo odżywione samice. Profesor Ganesh Cherala uważa, że zaobserwowane zjawisko może być skutkiem zaburzeń działania białek transporterowych. "Umiejscowione w błonie komórkowej transportery przechwytują leki i wprowadzają je do wnętrza komórki. Potem drugi zestaw transporterów zbiera lek z komórki i przekazuje go do moczu". U zwierząt z niską wagą urodzeniową zespół przyglądał się transporterowi anionów organicznych OAT 1 (Organic Anion Transporter) i glikoproteinie P (P-gp). Okazało się, że w zależności od wieku i rodzaju transportera, stężenie było od 2 do 50 razy mniejsze niż u zwierząt z prawidłową wagą urodzeniową. Zjawisko odnotowano u obu płci, jednak z biegiem czasu u samic deficyt stawał się bardziej widoczny. Naukowiec podkreśla, że mniejsze ilości nerkowych transporterów ograniczają wydalanie leku i jego metabolitów z organizmu. Może to prowadzić do ich toksycznego nagromadzenia we krwi lub nieprzewidzianych oddziaływań medykamentu. Cherala podkreśla, że wcześniejsze badania wykazały, że ludzie z niską wagą urodzeniową są bardziej narażeni na choroby sercowo-naczyniowe, zespół metaboliczny i cukrzycę. Muszą więc zażywać leki, które, jak widać, słabiej na nich działają. Na swoje nieszczęście, te same osoby jako dorośli częściej bywają otyłe. Jako że dawkę ustala się w oparciu o wagę, wzrost, wiek i płeć chorego, niejednokrotnie prowadzi to do podania większych ilości leków, których wątły po urodzeniu organizm nie jest w stanie przetworzyć.