Znajdź zawartość

Analiza molekularna i statystyczna obejmująca piętnaście fińskich rodzin wykazała, że u ludzi najprawdopodobniej istnieje bezpośrednia zależność pomiędzy informacją genetyczną a ich wrodzonym talentem muzycznym. Pomiar muzykalności przeprowadzano za pomocą trzech prostych badań, używanych powszechnie m.in. podczas egzaminowania do szkół muzycznych. Pierwszy z testów, określany jako Karma Music Test (KMT), ocenia zdolność badanej osoby do wykrywania zmian w wielokrotnie powtarzanej prostej melodii o stopniowo rozrastającej i zmieniającej się strukturze. Pozostałe dwa badania, zwane Seashore Pitch (SP) oraz Seashore Time (ST), pozwalają określić umiejętność poprawnej oceny wahań wysokości dźwięku w kolejnych jego powtórzeniach oraz odstępów czasowych pomiędzy nimi. Uzyskane wyniki porównano z rezultatami analiz genetycznych wykonanych u poszczególnych osób. Regiony genomu, które określono jako ściśle związane z talentem muzycznym, zawierają geny determinujące wzrost oraz migrację komórek podczas rozwoju układu nerwowego. Co ciekawe, część tego obszaru nakłada się na inny, uznawany za istotny dla rozwoju dysleksji. Może to oznaczać, że występowanie tych dwóch cech może być sterowane wspólnie przez określoną grupę genów. Jak tłumaczy dr Irma Järvelä z Uniersytetu Helsińskiego, główna autorka badań, identyfikacja genów lub ich wariantów, które są związane z percepcją muzyki, mogłaby pomóc stworzyć nowe narzędzia, dzięki którym zrozumielibyśmy rolę muzyki w funkcjonowaniu ludzkiego mózgu i ewolucji oraz jej powiązania ze zdolnościami językowymi. Więcej informacji na temat wykonanych przez Finów badań można znaleźć w czasopiśmie Journal of Medical Genetics.