Znajdź zawartość

Podczas prac konserwatorsko-restauratorskich obejmujących sufit i ściany nieużywanej sekretnej klatki schodowej w Palazzo Vecchio odkryto freski z połowy XVI w. Reprezentują one groteskę. Z zachowanych dokumentów wynika, że tajną klatkę schodową zbudowano jako drogę ewakuacyjną dla Kosmy I Medyceusza i jego żony Eleonory z Toledo. Wiodła ona z Terrazzo di Saturno do Via dei Leoni. Prace prowadzone przez konserwatorów i techników z Servizio Belle Arti del Comune di Firenze trwają już od paru miesięcy. Ponieważ istnieje ryzyko miejscowego odwarstwienia tynku, specjaliści stabilizują i niekiedy odtwarzają fragmenty odsłoniętych malowideł. Po zakończeniu remontu klatka schodowa stanie się częścią systemu ewakuacyjnego budynku; tym samym zostanie przywrócona jej pierwotna funkcja. Palazzo Vecchio to najważniejszy historyczny budynek administracji Florencji. W XIV wieku był siedzibą władz Republiki Florenckiej, a następnie centrum władzy Medyceuszy. W latach 1865–1871 swoją siedzibę miała tam Izba Deputowanych Królestwa Italii, a od 1872 roku budynek pełni rolę miejskiego ratusza. Palazzo Vecchio był budowany w latach 1298–1314, a za jego kształt architektoniczny odpowiada Arnolfo di Cambio. W XVI wieku jego wnętrze zostało niemal całkowicie przeorganizowane i na nowo udekorowane przez Giorgia Vasariego. Pałac zdobiły jedne z najwspanialszych dzieł renesansowej rzeźby: „Judyta i Holofernes” Donatella, „Herkules i Kakus” Bandinellego czy „Dawid” Michała Anioła. « powrót do artykułu

Sufity w górnym kościele Bazyliki św. Franciszka w Asyżu zostały w czasie malowania fresków pokryte krowim mlekiem. Malowidła powstawały w XIII wieku. Do niespodziewanego odkrycia doszło podczas analizy chemicznej fragmentów, które odkruszyły się po trzęsieniu ziemi w 1997 roku. Gdy roztrzaskane pod wpływem wstrząsów freski spadły na podłogę, wszyscy myśleli, że to ich koniec. Na szczęście tak się nie stało, a samą Bazylikę wpisano w 2000 roku na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Bazylika składa się z dwóch kościołów: dolnego i górnego. Malowidła w pierwszym stworzyli Giotto i Simone Martini, a w drugim Giotto oraz Cimabue. W nawie głównej kościoła górnego można podziwiać przedstawienia figuralne z Matką Boską i czterema doktorami Kościoła: świętymi Ambrożym, Augustynem, Grzegorzem i Hieronimem. Podczas trzęsienia sprzed 12 lat fresk z Hieronimem autorstwa Giotta rozpadł się na 40 tysięcy kawałków. Ich składanie zakończono dopiero w 2002 roku. Stworzony przez Cimabue wizerunek świętego Mateusza pokruszył się w jeszcze większym stopniu, bo na 120 tys. elementów. To dlatego prace rekonstrukcyjne potrwały do 2005 r. Skoro freski dostarczono nam w postaci wielu maluteńkich kawałków, pomyśleliśmy, że warto je zbadać – opowiada Piero Pucci, profesor biochemii z Uniwersytetu w Neapolu. Bez wątpienia znajdowały się w nich białka mleka. Mimo że fragmenty podniesiono z ziemi, byliśmy w stanie wyeliminować wpływ ewentualnego zanieczyszczenia. Jesteśmy absolutnie pewni uzyskanych wyników – możemy powiedzieć, że Giotto używał krowiego mleka jako materiału spajającego freski.