Znajdź zawartość

Stephen Hawking jest znanym na całym świecie astrofizykiem. W poniedziałek na konferencji prasowej, która odbyła się na Uniwersytecie w Cambridge, poinformował dziennikarzy, że zabrał się także za... pisanie książek dla dzieci. Profesor ma nadzieję, że w ten sposób prawdziwa nauka stanie się równie ekscytująca jak science fiction. Pierwszą częścią planowanej trylogii jest pozycja pt. Sekretny klucz George'a do kosmosu (George's Secret Key to the Universe). Z jej lektury młody czytelnik dowie się, czym są Układ Słoneczny, asteroidy czy czarne dziury (prawdziwy konik Hawkinga). W wyjaśnianiu natury ciał niebieskich pomagają autorowi różni bohaterowie. W czwartek (6 września) książka ukaże się po francusku, a na przyszły tydzień (13 września) zaplanowano premierę w Wielkiej Brytanii. Będzie ją można kupić w 29 krajach. Druga część trylogii trafi na rynek księgarski już w przyszłym roku. Sekretny klucz George'a to owoc współpracy z pisarką i dziennikarką, a zarazem córką Hawkinga Lucy (to ona wpadła na pomysł serii) oraz Christophe'em Galfardem, pierwszym Francuzem, który napisał doktorat w oparciu o kontrowersyjne niekiedy tezy astrofizyka. Lucy Hawking zacytowała myśl, którą jej ojciec powtarzał podczas pisania jak refren: Jest już za dużo science fiction, my napiszemy science fact [naukową literaturę faktu – przyp. red.]. Trio pracowało nad tym, by przekazać młodym czytelnikom współczesną wersję kosmologii, od Wielkiego Wybuchu po dzień dzisiejszy, bez uciekania się do magii. Jedynym fikcyjnym elementem fabuły jest superkomputer, który otwiera George'owi i jego przyjaciołom drzwi do wszechświata. To dzięki niemu kosmiczna odyseja na pokładzie asteroidy mogła stać się rzeczywistością. Nie słyszałem o innej przypominającej Sekretny klucz Georege'a do kosmosu książce. Myślę, że możemy być pionierami w tej dziedzinie – dywaguje 65-letni Hawking. George's Secret Key to the Universe ukaże się nakładem wydawnictwa Random House. Będzie dostępna w dwóch wersjach: 1) audio, w postaci 5 płyt CD oraz 2) tradycyjnej, jako 320-stronicowa powieść przygodowa.

Choć wydaje się, że nauka i literatura wzajemnie się wykluczają, bo ta druga za bardzo buja w obłokach, wcale nie musi tak być. Dlatego też pewien naukowiec uznał, że pisarstwo pomoże mu rozpowszechnić i rozbudować własne teorie. Przez pięć lat opowiadania Roberta Scherrera, astrofizyka z Vanderbilt University, ukazywały się w miesięczniku Analog Science Fiction and Fact oraz wychodzącym raz na pół roku piśmie Paradox i cieszyły się sporą popularnością. Istnieją pewne podobieństwa między teoretyczną fizyką i science fiction. Do obu odnoszę się jak do zdyscyplinowanego marzenia... Nie można po prostu wymyślać czegokolwiek, trzeba się trzymać określonych granic. Wiadomo, że w fizyce trzeba się trzymać praw fizycznych, ale pisarstwo science fiction ma swoje własne zasady. To niepowtarzalna szansa na to, by zobaczyć, jak coś zadziała w ekstremalnych warunkach.