Znajdź zawartość

Wiele osób wie, że woda morska blokuje fale radiowe, co jest sporym utrudnieniem np. dla marynarki podwodnej. Ale wady można przekuć w zalety - laboratoria naukowe amerykańskiej marynarki wojennej pracowały antenę z morskiej wody. Pomysł jest tak oczywisty, że aż dziw, że nikt nie wpadł na niego wcześniej. Skoro słona woda (na przykład morska) ma pewne cechy metali: potrafi przewodzić prąd i ulega indukcji magnetycznej, to czemu jej tak nie potraktować? Naukowcy SPAWAR (Space and Naval Warfare Systems Command) stworzyli tak antenę tanią i prostą, konfigurowalną na życzenie. Pompa wodna zasysa morską wodę i wyrzuca w górę skoncentrowany strumień wody, która działa niczym maszt radiowy; u podstawy znajduje się jeszcze magnetyczny rdzeń oraz połączenie z urządzeniem radiowym. I tyle! Prototyp, wyrzucający strumień wody wysoki na 60 stóp (18 metrów), odbiera fale radiowe o częstotliwości od 2 do 400 MHz w promieniu co najmniej 50 kilometrów. Wysokość i grubość strumienia wody można oczywiście regulować, można też tworzyć większą liczbę takich anten. Na lądzie można osiągnąć taki sam efekt, korzystając ze słonej wody, pompowanej w plastikowej rurze. Celem wynalazku jest między innymi zmniejszenie liczby anten na pokładzie jednostek morskich: typowy okręt wojenny wyposażony jest w 80 anten działających na różnych częstotliwościach, które zajmują dużo miejsca, powodują wzajemne zakłócenia, a także zwiększają widoczność jednostki na radarach. Wodna antena, którą można szybko i łatwo skalować, lub w ogóle wyłączyć, byłaby nieoceniona. Antena taka może się okazać niezastąpiona także w sytuacjach awaryjnych, jak na przykład podczas klęsk żywiołowych, gdzie istniejąca infrastruktura telekomunikacyjna zostaje zniszczona. Wystarczy bowiem niewielka pompa z rdzeniem oraz niewielka ilość prądu - z generatora lub baterii słonecznych - by zastąpić zniszczone anteny stacjonarne. O wynalazku opowiada jeden z konstruktorów: http://www.youtube.com/watch?v=9tIZUhu21sQ

Amerykańscy naukowcy twierdzą, że zimna fuzja jądrowa działa. To, co od lat wydawało się naukowym oszustwem, zaczyna nabierać realnych kształtów. Przed laty ogłoszono już, iż udało się uzyskać zimną fuzję, czyli reakcję jądrową w temperaturze pokojowej. Odkrycie takie oznaczałoby, że ludzkość zyska olbrzymie źródło taniej i bezpiecznej energii. Metoda zaproponowana w 1989 roku przez Stanleya Ponsa i Martina Fleischmanna nigdy nie została niezależnie zweryfikowana. Od tej pory o zimnej fuzji mówiono w kontekście wielkiej naukowej porażki, jeśli nie oszustwa. Dwójka naukowców z należącego do amerykańskiej Marynarki Wojennej Space and Naval Warfare Systems Center (Spawar), Stanislaw Szpak i Pamela Mosier-Boss, poinformowała, że udało im się doprowadzić do reakcji jądrowej w niskiej temperaturze. Twierdzą przy tym, że zastosowana przez nich metoda może być z łatwością zweryfikowana przez innych naukowców. Szpak i Boss mówią, że ich metoda polega na pokryciu cienkiego drutu warstwą palladu i deuteru, a następnie poddanie go działaniu pola elektrycznego i magnetycznego. Przeprowadzone przez nich testy wykazały, że udało im się osiągnąć sukces. Jeśli odkrycie to zostanie zweryfikowane przez inne zespoły naukowe, możemy być świadkami wielkiego przełomu.