Znajdź zawartość

W 2021 roku na dnie Morza Bałtyckiego geolodzy zauważyli długi na niemal kilometr rząd regularnie ułożonych głazów. Struktura nie wyglądała na dzieło natury, więc rozpoczęto jej szczegółowe badania. Ich autorzy opublikowali właśnie na łamach PNAS artykuł, w którym informują, że w Zatoce Meklemburskiej, 21 metrów pod powierzchnią wody, znajduje się megastruktura stworzona ponad 9000 lat temu przez łowców-zbieraczy. Europa jest gęsto zaludnionych kontynentem. Z tego też powodu nie przetrwała zdecydowana większość mezolitycznych megastruktur. Wyjątkiem są niektóre regiony basenu Morza Bałtyckiego, które zostały zalane przez wodę w środkowym holocenie. Istniejące tam struktury niejednokrotnie zachowały się w stanie nienaruszonym. Pod wodami Zatoki Meklemburskiej badacze odnaleźli 1673 kamienie ułożone na długości 971 metrów. Większość głazów ma mniej niż 1 metr wysokości, a sposób ich organizacji wskazuje, że nie zostały one uporządkowane w wyniku naturalnego procesu. Struktura, nazwana Blinkerwall, znajduje się 10 kilometrów na północny-zachód od miejscowości Rerik. Głazy ułożono wzdłuż dawnego jeziora lub mokradeł, a pierwsze fragmenty struktury powstały około 9200 lat temu. Zdaniem niemieckich naukowców, głazy ustawili łowcy-zbieracze, by ułatwić sobie polowanie na renifera tundrowego. Podobne megastruktury spotykane są na całym świecie, rzadko jednak znajdowane są w Europie. Blinkerwall należy do najstarszych i największych tego typu budowli na świecie. Została ona zalana około 8500 lat temu, gdy zaczęło powstawać Morze Litorynowe, co nadało Bałtykowi obecny kształt. Badacze oszacowali, że objętość wszystkich kamieni użytych do budowy struktury wynosi ponad 53 m3, a ich łączna masa to niemal 142,5 tony. Większość głazów waży poniżej 100 kilogramów, ale zidentyfikowano 288 o większej masie. Najcięższy z kamieni, którego masę oszacowano na 11 389 kilogramów, stoi w centrum Blinkerwall. Maksymalna głębokość Zatoki Meklemburskiej wynosi 28 metrów. W ciągu ostatnich kilkunastu lat udokumentowano tam wiele zatopionych stanowisk archeologicznych. Wiemy o co najmniej 23 takich miejscach położonych na głębokości od 11 do 2 metrów i datowanych na okres od 8500 do 5000 lat temu. Starsze zatopione stanowiska archeologiczne znane są ze wschodniej części Bałtyku i okolic Skandynawii. « powrót do artykułu