Znajdź zawartość

Codex Sinaiticus, najstarsza znana nam wersja Biblii, został udostępniony online. Prace nad przeniesieniem dzieła do postaci cyfrowej trwały cztery lata. Codex jest bowiem niezwykle delikatny, a ponadto jego fragmenty znajdują się w czterech różnych miejscach - British Library w Londynie, klasztorze świętej Katarzyny na górze Synaj, Rosyjskiej Bibliotece Narodowej i w bibliotece uniwersytetu w Lipsku. Codex Sinaiticus jest dziełem czterech skrybów piszących po grecku, którzy stworzyli go w połowie IV wieku. Został on spisany na welinie - bardzo cienkim, cennym pergaminie z cielęcej skóry. Oryginalny Kodeks Synajski liczył sobie około 1400 stron, do naszych czasów przetrwało ich około 800, w tym cały Nowy Testament. Do oryginalnego tekstu przez wieki były dodawane poprawki i komentarze. Kodeks jest jednym z najcenniejszych zabytków pisanych, którym dysponuje ludzkość. Podczas prac nad digitalizacją dzieła dokonano kilku odkryć, w tym chyba najważniejszego - że nad księgą pracowało czterech, a nie trzech, skrybów. Naukowcy wciąż jednak nie znają odpowiedzi na wiele ważnych pytań. Nie wiadomo gdzie Codex został spisany, jak długo trwały prace nad nim, ani nawet który zakon go zamówił. Udostępnienie dzieła w Internecie powinno przyspieszyć prace nad wyjaśnieniem zagadek Kodeksu Synajskiego. Dotychczas dostęp do dzieła był bardzo utrudniony, a więc zainteresowani naukowcy nie tyle mogli badać sam Codex, co starać się sprawdzić swoje teorie na jego temat. Teraz badania powinny być znacznie łatwiejsze. Niezwykłą księgę można oglądać pod adresem www.codexsinaiticus.org/en

Od 24 lipca w Internecie będzie można oglądać Kodeks Synajski (łac. Codex Sinaiticus), uznawany przez biblistów za bezcenny zabytek. Zachowały się fragmenty Starego oraz cały Nowy Testament. Spisano je po grecku między 330 a 350 rokiem n.e. Na co dzień Kodeks jest przechowywany m.in. w British Library w Londynie. Udostępnienie w Sieci jego zdjęć w wysokiej rozdzielczości to pierwsza część bibliotecznego projektu. Internauci będą się mogli zapoznać z ponad 100 stronami Kodeksu. Sześćdziesiąt siedem pochodzi z British Library, a pozostałe z Uniwersytetu w Lipsku. W ciągu następnych lat liczba pagin dostępnych w Internecie będzie wzrastać, w miarę postępów w zakresie skanowania. W 1844 roku 1460-stronicowy zabytek został odkryty przez Konstantina von Tischendorfa w klasztorze Św. Katarzyny przy górze Synaj. Biblista wrócił z częścią manuskryptu do Lipska i w 1869 r. zaprezentował ją carowi Mikołajowi II. Od 1973 roku większość stron znajduje się w Londynie (Brytyjczycy odkupili 694 strony od Stalina). Czterdzieści trzy karty są przechowywane w Lipsku, 3 fragmenty w Rosyjskiej Bibliotece Narodowej w Sankt Petersburgu, a 12 pagin i kilkanaście fragmentów w miejscu odkrycia Kodeksu w Egipcie. W 2005 roku na projekt ponownego połączenia kawałków Kodeksu z wykorzystaniem współczesnych technologii cyfrowych przeznaczono aż 650 tysięcy funtów. Efekty pracy naukowców będzie można podziwiać na witrynie internetowej Codex Sinaiticus.