Znajdź zawartość

W starożytności Fenicjanie zamieszkiwali tereny dzisiejszego Libanu, północnego Izraela i zachodniej Syrii. Stworzyli wiele państw-miast, byli też znakomitymi rzemieślnikami. Zajmowali obszary, które często najeżdżano. W VII w. n.e. Fenicja została podbita przez Arabów. Choć wydawałoby się, że po narodzie żeglarzy dawno już zaginął wszelki ślad, najnowsze badania genetyczne wykazały, że 1 na 17 mężczyzn ze społeczności zamieszkujących basen Morza Śródziemnego to potomek właśnie Fenicjan. Do tej pory sądzono, że w kontekście biologiczno-historycznym ludowi temu zaszkodziła seria wojen Kartaginy (jednej z fenickich kolonii) z Rzymem. Na podstawie wzmianek z Biblii i książek pisarzy greckich oraz rzymskich naukowcy z Projektu Badań Genograficznych, którzy pracowali pod przewodnictwem Chrisa Tylera-Smitha, wytypowali położenie fenickich miast. Następnie porównali geny mieszkańców tych rejonów z genami z innych obszarów. Tylko w fenickich okolicach znaleziono charakterystyczne różnice w obrębie męskiego chromosomu Y. Dotyczyły one 6% populacji. Badacze sugerują, że w podobny sposób można odtworzyć genetyczny ślad, pozostawiony w Azji i Indiach przez armię Aleksandra Wielkiego czy na terenie Europy przez wojska Czyngis-chana.