Znajdź zawartość

Przed 12 miesiącami, 16 września 2023 roku sejsmolodzy na całym świecie odnotowali tajemniczy sygnał. Powtarzał się on przez 9 dni i pochodził ze wschodniej Grenlandii. Teraz w Science ukazał się artykuł, w którym międzynarodowy zespół naukowy wyjaśnia pochodzenie sygnału oraz przyczyny jego pojawienia się. Uczeni doszli do wniosku, że sygnał został zapoczątkowany przez tsunami, do którego doszło w wyniku zmiany klimatu. Z badań wynika, że sygnał przez 9 dni generowała sejsza, swobodna fala stojąca. Zjawisko takie obserwuje się w zamkniętych zatokach, morzach czy jeziorach, gdy dojdzie do zaburzenia równowagi wody. W badanym przypadku ciąg wydarzeń został zapoczątkowany przez ocieplenie klimatu, w wyniku czego do rozpadł się pobliski szczyt sięgający 1200 metrów wysokości i do fiordu Dicksona osunęło się 25 milionów metrów sześciennych lodu i skał. Tak olbrzymia masa wyrzuciła wodę na wysokość 200 metrów i wywołała 110-metrowe tsunami. Jako, że do wydarzenia doszło w fiordzie, tsunami w ciągu kilku minut ustabilizowało się w 7-metrową sejszę. Woda na jednym krańcu opadała o 7 metrów, a na drugim unosiła się o 7 metrów. W ciągu kolejnych dni sejsza zmniejszyła się do kilku centymetrów. Masy wody przemieszczały się pomiędzy brzegami fiordu co 90 sekund, wywołując wibracje skorupy ziemskiej, które przez 9 dni odnotowywały sejsmografy na całym globie. Osunięcia gruntu powodowane globalnym ociepleniem obserwowano już w innych częściach Grenlandii, jednak po raz pierwszy do takiego zjawiska doszło na wschodzie wyspy. Gdy zobaczyłem sygnał z sejsmografów, byłem całkowicie zaskoczony. Od dawna wiemy, że sejsmografy mogą odnotowywać najróżniejsze wydarzenia na powierzchni Ziemi, jednak nigdy wcześniej nie zanotowano tak długo trwającej, obejmującej całą kulę ziemską, fali sejsmicznej o pojedynczej częstotliwości, mówi współautor badań, doktor Stephen Hicks z University College London. Po raz pierwszy wibracje spowodowane przez sejszę były rejestrowane przez wiele dni na całej Ziemi, dodaje uczony. W tym samym mniej więcej czasie, gdy sejsmografy rejestrowały tajemnicze wibracje, pojawiły się doniesienia o tsunami na Grenlandii. Siedemdziesiąt kilometrów od fiordu Dickson pojawiła się 4-metrowa fala tsunami, która uszkodziła – pustą na szczęście – stację badawczą na Wyspie Ella. Szczęśliwym zdarzeniem losu, nikt nie ucierpiał w samym fiordzie. Dickson to popularne miejsce odwiedzane przez statki z turystami. W momencie osunięcia się gruntu nie było tam żadnej jednostki. Naukowcy mówią, że w miarę ocieplania się klimatu, coraz częściej będzie dochodziło do tego typu wydarzeń. « powrót do artykułu

Tsunami, które nawiedziło ostatnio Indonezję, zrodziło obawy o bezpieczeństwo garstki żyjących na wolności nosorożców jawajskich. Park Narodowy Ujung Kulon, który znajduje się nieopodal wulkanu Anak Krakatau, to ostatni obszar występowania tego krytycznie zagrożonego gatunku; tutejsza populacja jest szacowana na 60 osobników. W katastrofie nie zginął najprawdopodobniej żaden nosorożec, ale władze ostrzegają, że poszkodowany region może nawiedzić kolejne tsunami. Ponieważ zagrożenie jest jak najbardziej realne, naszym obowiązkiem stała się bardziej wytężona praca nad znalezieniem drugiego habitatu. Mamy szczęście, że teraz tsunami oszczędziło nosorożce, ale następnym razem może się już nie udać - podkreśla dyrektor parku Mamat Rahmat. Jeśli będziemy mieć tylko jeden habitat i nadejdzie kolejna fala, nosorożce zostaną całkowicie wytrzebione - dodaje Widodo Ramono, szef Rhino Conservation Foundation of Indonesia. Na przestrzeni ubiegłych 8 lat sondowano co prawda obszary Jawy i Sumatry, ale nie udało się znaleźć odpowiedniego miejsca. Rahmat wyjaśnia, że musi ono spełniać kilka kluczowych kryteriów (chodzi m.in. o określoną wielkość, klimat, zasoby pokarmowe i wodne, a także o ochronę przed kłusownikami). Obecnie populacja nosorożców z Ujung Kulon ma do dyspozycji ok. 5100 ha bujnego lasu deszczowego oraz strumienie. « powrót do artykułu