Znajdź zawartość

Fizycy z Loughborough University wykorzystali swój nowy system litograficzny do stworzenia najmniejszego w historii rysunku skrzypiec. Skrzypce tak małe, że zmieściłyby się na ludzkim włosie. Wykonane z platyny mają 35 mikrometrów długości i 13 mikrometrów szerokości. Dla porównania, średnica ludzkich włosów waha się od 17 do 180 mikrometrów. A jedne z najbardziej popularnych niewielkich zwierząt, niesporczaki, mają od 50 do 1200 mikrometrów. Stworzenie najmniejszych skrzypiec na świecie może być postrzegane jako zabawa, jednak dla nas była to okazja do nauczenia się nowych rzeczy, które będą stanowiły podstawę badań, które właśnie rozpoczynamy, mówi profesor Kelly Morrison, dziekan Wydziału Fizyki na Loughborough University, specjalistka w dziedzinie fizyki eksperymentalnej. Nasz system nanolitograficzny pozwala na badanie materiałów na wiele różnych sposobów, z użyciem światła, pola magnetycznego i elektrycznego, i badania ich reakcji. Gdy zrozumiemy, jak materiały się zachowują, możemy zacząć wykorzystywać tę wiedzę do opracowywania nowych technologii, niezależnie od tego, czy będą to technologie poprawiające wydajność komputerów, czy nowe sposoby pozyskiwania energii, dodaje uczona. Sercem nowego systemu nanolitograficznego jest NanoFrazor. To supernowoczesna maszyna, która wykorzystuje termiczną litografię sondą skanującą. W technice tej wykorzystuje się rozgrzaną końcówkę sondy mikroskopu sił atomowych do bardzo precyzyjnego nanoszenia wzoru. Żeby wykonać platynowe skrzypce profesor Morrison i jej zespół najpierw pokryli podłoże dwoma warstwami specjalnego żelu. Następnie sonda wypaliła w żelu odpowiedni kształt. Pozostały żel został zmyty, co odsłoniło kształt skrzypiec. Na podłoże nałożono cienką warstwę platyny, a później zmyto jej nadmiar, dzięki czemu pozostał jedynie platynowy rysunek skrzypiec. Wszystko to trwało trzy godziny, jednak zanim w ogóle można było przystąpić do wykonywania skrzypiec, naukowcy przez kilkanaście miesięcy uczyli się obsługi urządzenia i testowali różne techniki uzyskania tego, co planują. Uczeni już wykorzystują swój nowy system do prowadzenia dwóch projektów badawczych. W ramach jednego z nich poszukują alternatyw dla magnetycznego przechowywania danych, w ramach drugiego, badają, w jaki sposób można wykorzystać ciepło do bardziej efektywnego przechowywania i przetwarzania danych. « powrót do artykułu