Znajdź zawartość

Liczebność krytycznie zagrożonych dzikich goryli górskich (Gorilla beringei beringei) przekracza 1000 osobników. Ostatni spis przeprowadzony w Wirundze na granicy Rwandy i Demokratycznej Republiki Konga wskazał na minimum 604 osobniki. Jeśli doda się do tego 400 goryli żyjących w Parku Narodowym Bwindi w Ugandzie, daje to 1004 małpy. Mimo intensywnych zagrożeń w rodzaju kłusownictwa, degradacji habitatu i konfliktów, w ciągu ostatnich 3 dekad liczba goryli górskich w Wirundze wzrosła ponad 2-krotnie - podkreśla Martha Robbins z Instytutu Antropologii Ewolucyjnej Maxa Plancka i dodaje, że wzrosty odzwierciedlają wysiłki rządów oraz ciężką pracę strażników. Spis to pokłosie intensywnych prac terenowych w 2015 i 2016 r. oraz analiz genetycznych. Naukowcy przebyli ponad 2 tys. km, przeczesując 440 km2 Wirungi w poszukiwaniu śladów i gniazd goryli. Ukończenie badań genetycznych zajęło aż 1,5 roku. Niemcy przeanalizowali ok. 1100 próbek kału. Ustalono, że istnieje minimum 186 małp niekontaktujących się regularnie z ludźmi. Pozostała część populacji (70%) to 418 osobników przyzwyczajonych do badań i turystyki. Goryle te żyją w 41 grupach; 14 samców prowadzi samotniczy tryb życia. Poprzedni spis goryli w Wirundze przeprowadzono w 2010 r. Wtedy oszacowano, że populacja składa się z minimum 480 osobników. Obecna liczebność świadczy więc o 26% wzroście w ciągu 6 lat. Akademicy podkreślają, że zaobserwowana tendencja zwyżkowa to pokłosie ulepszonych metod badawczych oraz rzeczywistego wzrostu populacji. Badanie DNA z próbek kału pozwala nam liczyć goryle bez obserwowania ich. W przyszłości zamierzamy analizować historię wykrywania osobników w czasie. W ten sposób zyskamy wgląd w tworzenie i dynamikę grup - podsumowuje Linda Vigiliant, szefowa laboratorium genetyki naczelnych w Lipsku. « powrót do artykułu

Spis nosorożców indyjskich w indyjskim Parku Narodowym Kaziranga wykazał, że od 2015 r. przybyło 12-13 osobników. Doliczono się, że jest ich 2413. Wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO park jest domem dla 2/3 populacji nosorożca. Spis przeprowadza się co 3 lata. Chroniąc zwierzęta, w ostatnich latach rząd dał strażnikom z Kazirangi bardzo duże uprawnienia (zwykle dysponują nimi żołnierze interweniujący w zamieszkach). Od 2006 r. dla rogów zabito ok. 150 nosorożców, ale jak pokazują statystyki, w 2015 r. strażnicy zabili więcej kłusowników niż kłusownicy nosorożców (zabito 23 ludzi, a w tym samym czasie zginęło 17 nosorożców). By policzyć nosorożce, park o powierzchni 430 km2 podzielono na 74 przedziały. Spis przeprowadzało 300 osób (byli to zarówno przedstawiciele władz, jak i organizacji pozarządowych). Ludziom pomagało też 40 słoni. Uzyskane wyniki to przybliżenie. Niewykluczone, że populacja jest większa, bo część zwierząt ukryła się w wysokiej trawie i trzcinach. Zwykle roślinność jest wypalana, ale tym razem nie dało się tego zrobić ze względu na występujące o nietypowej porze roku deszcze. Mając to wszystko na uwadze, władze nie wykluczają, że w przyszłym roku spis zostanie powtórzony. « powrót do artykułu