Znajdź zawartość

W skałach w regionie Wuerhe w prowincji Xinjiang chińscy naukowcy znaleźli 114 odcisków kończyn dinozaurów. Badania wykazały, że to ślady pterozaurów, pozostawione przed 135 milionami lat. Wszystkie znajdowały się na powierzchni zaledwie 0,3 m2. Specjaliści z Instytutu Paleoantropologii i Paleontologii Kręgowców z Chińskiej Akademii nauk zidentyfikowali 57 odcisków kończyn górnych i 57 odcisków kończyn dolnych. Wskazuje to, że zwierzę poruszało się na czterech kończynach. Po przeanalizowaniu głównych cech morfologicznych odcisków, jak długość palców, uczeni stwierdzili, że nie nie należą one do żadnego z 15 znanych gatunków pterozaurów. Odkrywcy zaproponowali dla nowego gatunku nazwę Pteraichus wuerhoensis isp. nov. i datują go na wczesną kredę. Li Yang, główny autor badań, mówi, że nagromadzenie śladów i różna ich wielkość wskazuje, że zwierzęta w różnych wieku żyły stadach. W tym czasie region Wuerhe był pokryty wielkimi jeziorami. Pterozaury pozostawiły tu dużo śladów. Prawdopodobnie dlatego, że w jeziorach poszukiwały pożywienia, mówi uczony. « powrót do artykułu

Cryodrakon boreas, nowo zidentyfikowany gatunek pterozaura, to jedno z największych zwierząt, jakie kiedykolwiek latało po Ziemi. Skrzydła należącego do rodziny azdarchów olbrzyma miały bowiem do 10 m rozpiętości. Zwierzę żyło w kredzie, ok. 77 mln lat temu. Jego szczątki znaleziono 27 lat temu w Albercie. Wtedy paleontolodzy założyli, że to kecalkoatl (Quetzalcoatlus). Autorzy nowego badania, którego wyniki ukazały się w Journal of Vertebrate Paleontology, stwierdzili jednak, że to nieznany dotąd gatunek. Udało się to dzięki analizie pierwotnego i dodatkowego materiału. Główny szkielet należał do młodego zwierzęcia o rozpiętości skrzydeł do 5 m, ale olbrzymi kręg szyjny innego okazu sugeruje, że rozpiętość skrzydeł dorosłego osobnika mogła sięgać aż ~10 m. To zaś oznacza, że rozmiarami C. boreas przypominały inne wielkie azdarchy, w tym wspomnianego wcześniej kecalkoatla, w przypadku którego rozpiętość skrzydeł wynosiła nawet 10,5 m, a waga dochodziła do 250 kg. Jak wyjaśnił nam w mailu David Hone z Queen Mary University of London, główny szkielet odkryto w 1992 r. Pewne okazy, które teraz zaliczamy do tego rodzaju [Cryodrakon], znajdowano już w latach 60., ale centralnym okazem jest ten z 1992 r. Brytyjczyk dodaje, że C. boreas to pierwszy poprawnie nazwany kanadyjski pterozaur. Parę lat temu nazwano co prawda innego tutejszego pterozaura, ale później okazało się, że to źle zidentyfikowana ryba. Pomyłka nie była tak znaczna, jak mogłoby się wydawać, bo paleontolodzy dysponowali zaledwie fragmentem czaszki z niezwykłymi pterozauropodobnymi zębami. [Warto też dodać, że] inne kanadyjskie pterozaurze skamieniałości zostały opisane, ale jeszcze ich nie nazwano. Tak więc C. boreas jest pierwszym 'poprawnie nazwanym' kanadyjskim pterozaurem. Podobnie jak inne azdarchy, C. boreas był mięsożerny i polował na małe zwierzęta, np. na jaszczurki, ssaki czy młode dinozaury. To wspaniałe, że udało nam zidentyfikować Cryodrakona, ponieważ dzięki temu dysponujemy lepszym obrazem różnorodności i ewolucji drapieżnych pterozaurów z Ameryki Północnej. Mimo że azdarchy zamieszkiwały Ameryki Północną i Południową, Afrykę oraz Europę, większość gatunków z tej rodziny jest znana jedynie z wydłużonych, kolistych w przekroju kręgów szyjnych. Cryodrakon wyróżnia się na tym tle, gdyż w jego przypadku kości świetnie się zachowały i w dodatku należały do licznych osobników o różnych rozmiarach. « powrót do artykułu