Znajdź zawartość

W północnej części Oceanu Atlantyckiego istnieje nieznana dotychczas granica biogeograficzna, uważają naukowcy z The Univerity of Western Australia. Przypuszczenie takie wysunęli na podstawie badań meduz. Podgatunek trachymeduz Botrynema brucei ellinorae ma dwa kształty, w zależności od miejsca występowania – jeden z charakterystycznym węzłem na górze i drugi bez niego, wyjaśnia doktor Javier Montenegro z Wydziału Nauk Biologicznych i Minderoo-UWA Deep-Sea Research Centre. Obie formy występują w regionach arktycznych i subarktycznych, ale forma bez węzła nigdy nie została znaleziona w regionie na południe od Prądu Północnoatlantyckiego, na obszarze rozciągającym się od Ławicy Nowofundlandzkiej po północno-zachodnią Europę. Badania genetyczne pokazały, że obie formy są okazami z węzłem znalezionymi na zachodzie subtropikalnych obszarów Atlantyku. Zdaniem naukowców, różnica w kształcie, pomimo bardzo dużego podobieństwa genetycznego, występująca powyżej i poniżej 47 stopnia szerokości geograficznej północnej, wskazuje na istnienie niezauważonej dotychczas granicy biogeograficznej. Granica ta może utrzymywać osobniki bez węzła na północy, umożliwiając jednocześnie osobnikom z węzłem przemieszczanie się dalej na południe. Być może obecność tego węzła chroni przed drapieżnikami poza wodami arktycznymi i subarktycznymi, zastanawia się Montenegro. Potencjalne istnienie na północy Atlantyku biogeograficznej granicy, której niektóre zwierzęta nie są w stanie przekroczyć, ma poważne konsekwencje dla naszego rozumienia bioróżnorodności, ewolucji i rozmieszczenia gatunków. Wyniki badań zostały opublikowane w piśmie Deep Sea Research. « powrót do artykułu