Skocz do zawartości
Forum Kopalni Wiedzy

Znajdź zawartość

Wyświetlanie wyników dla tagów ' Ekwiiyemakius walshi' .



Więcej opcji wyszukiwania

  • Wyszukaj za pomocą tagów

    Wpisz tagi, oddzielając je przecinkami.
  • Wyszukaj przy użyciu nazwy użytkownika

Typ zawartości


Forum

  • Nasza społeczność
    • Sprawy administracyjne i inne
    • Luźne gatki
  • Komentarze do wiadomości
    • Medycyna
    • Technologia
    • Psychologia
    • Zdrowie i uroda
    • Bezpieczeństwo IT
    • Nauki przyrodnicze
    • Astronomia i fizyka
    • Humanistyka
    • Ciekawostki
  • Artykuły
    • Artykuły
  • Inne
    • Wywiady
    • Książki

Szukaj wyników w...

Znajdź wyniki, które zawierają...


Data utworzenia

  • Od tej daty

    Do tej daty


Ostatnia aktualizacja

  • Od tej daty

    Do tej daty


Filtruj po ilości...

Dołączył

  • Od tej daty

    Do tej daty


Grupa podstawowa


Adres URL


Skype


ICQ


Jabber


MSN


AIM


Yahoo


Lokalizacja


Zainteresowania

Znaleziono 1 wynik

  1. Zespół z Uniwersytetu Teksańskiego w Austin opisał 3 nowe gatunki kopalnych naczelnych. Wszystkie zamieszkiwały hrabstwo San Diego w czasach, gdy południową Kalifornię pokrywały bujne lasy tropikalne. Od lat 30. XX w. w iłowcach i piaskowcach formacji Friars w hrabstwie San Diego odkrywano liczne kopalne naczelne. Zespół paleontologa Stephena Walsha z Muzeum Historii Naturalnej San Diego (SDNHM) zabrał dużą kolekcję takich skamieniałości, ale Walshowi nie udało się opisać wspomnianych 3 okazów przed śmiercią w 2007 r. Dziesięć lat później studentka Amy Atwater i prof. Chris Kirk podjęli się wyzwania i opisali i nazwali 3 nieznane wcześniej naczelne z grupy Omomyoidea, które żyły 42-46 mln lat temu: Ekwiiyemakius walshi, Gunnelltarsius randalli i Brontomomys cerutti. Wcześniejsze badania w basenach Gór Skalistych sugerowały, że w środkowym eocenie różnorodność naczelnych spadała, lecz my sądzimy, że w innych lokalizacjach ich liczebność wtedy rosła - opowiada Atwater. Badając zęby, autorzy publikacji z Journal of Human Evolution stwierdzili, że nowe omomyidy ważyły od 113 do 796 g. E. walshi, najmniejszy z opisanych gatunków, ważył od 113 do 125 g, można go więc porównać do współczesnych galagowatych. Drugi człon jego nazwy to hołd złożony Walshowi, który zebrał i opracował wiele okazów. Pierwszy człon nawiązuje zaś do nazwy miejsca w języku ludu Kumeyaay; Ekwiiyemak (dosł. "za chmurami") odnosi do położenia źródeł rzek Sweetwater i San Diego. G. randalli nazwano na cześć Gregga Gunnella, zmarłego kolegi badaczy, eksperta od eoceńskich ssaków, oraz Keslera Randalla, menedżera kolekcji skamieniałości SDNHM. Szacuje się, że ten gatunek ważył 275-303 g i był rozmiarów dzisiejszego lemurka średniego (Cheirogaleus medius). B. cerutti był duży w porównaniu do innych omomyidów i ważył ok. 719-796 g (przypominał więc współczesne lepilemury). Trudno się więc dziwić, że w pierwszym członie nazwy nawiązano właśnie do wielkości; pochodzi on od greckiego brontē, czyli grzmot. Cerutti to z kolei ukłon w kierunku Richarda Ceruttiego, emerytowanego paleontologa z SDNHM, który zebrał wiele okazów Brontomomys. « powrót do artykułu
×
×
  • Dodaj nową pozycję...