A ja sobie mysle ze czlowiek wewnetrznie potrzebuje zaliczyc pewien pulap w niektorych dziedzinach zycia. Zwiazek czy malzenstwo jakkolwiek to nazwac jest taka dziedzina chocby ze wzgledu na nasze naturalne sklonnosci do plodzenia i pozniejszej opieki nad dzieckiem/dziecmi. O ile rozmnazanie sie da zrealizowac w ciagu jednej nocy na baletach z przypadkowo poznana panienka, to tego drugiego juz nie bardzo. W zasadzie cala formalna otoczka wokol tego jak np sluby i inne zobowiazania nie powinny miec tu wielkiego znaczenia. Facet za mlodu dostaje swira na punkcie laski lub odwrotnie, jakis czas za soba lataja lub nie, roznie to sie uklada, swiruja w zyciu by wkoncu np zostac razem. W tym scenariuszu pojawia sie tez ekscytujaca decyzja o byciu razem forever.. i bum! osiaga sie satysfakcje w tej dziedzinie zycia, pytanie jakie sa psychiczne zrodla tej satysfakcji i czy komus to wystarczy - mysle ze to wlasnie jest zrodlo ewentualnej pozniejszej frustracji i kryzysu. Naturalnie ekscytacja sobie bedzie wygasac i dobrze, w sumie glupio byloby ja podtrzymywac przez cale zycie, chocby dlatego ze nie byloby wtedy motywacji do osiagniecia jej na nowo. Czlowiek chce czy nie kalkuluje sobie plusy i minusy calej zabawy. Wg mnie zyc w malzenstwie jest latwo i przyjemnie jesli to komus odpowiada, innymi slowy jesli aktualna kalkulacja wychodzi na plus. A na wynik tego rownania nie ma wplywu tylko malzenstwo, a wszystko to co sie w zyciu robi, poczawszy od noszenia skarpetek w ulubionym kolorze, poprzez np ciekawa prace, skonzywszy na spelnianiu swoich fantazji erotycznych. Tak sobie mysle ze dopoki ludzie beda sie dalej realizowac w swoich dziedzinach i nie spoczna na zyciowych laurach to znudzenie ta druga osoba bedzie raczej zaleta a nie wada, rowniez latwiej bedzie sobie powiedziec 'za***iscie, ze tak sie stalo'...
