Znajdź zawartość

Biorąc udział w badaniach, w których pyta się o wagę i wzrost, większość Amerykanów kłamie. Jak można się domyślić, waga jest zaniżana, a wzrost zawyżany, co w sumie daje korzystniejszy wskaźnik masy ciała (BMI). Osoby białe postępują tak częściej niż czarne i Latynosi. Mimo że to powszechna praktyka zarówno wśród kobiet, jak i mężczyzn z każdej grupy etnicznej, autorzy raportu opublikowanego na łamach pisma Ethnicity & Disease uważają, że nie zmienia to statystyk dotyczących zakresu otyłości w USA. Na szczęście przedstawiając się w lepszym świetle, ludzie zachowują umiar. W studium dr Ming Wen z Wydziału Socjologii University of Utah uwzględniono dane z 2007-2008 National Health and Nutrition Examination Survey (NHANES), uzyskane od 2672 mężczyzn i 2671 kobiet. Badanych mierzono i ważono, a następnie wyliczano wskaźnik masy ciała. Sami uczestnicy NHANES także podawali swoje wymiary. Dane porządkowano wg płci i grup etnicznych. Poza tym naukowcy uwzględniali różne czynniki demograficzne, takie jak wykształcenie, wiek czy status materialny. Analiza wykazała, że we wszystkich grupach etnicznych zarówno kobiety, jak i mężczyźni zawyżali swój wzrost. Średnio mężczyźni zawyżali go o 1,41 cm, a kobiety o 0,84 cm. Czarni mężczyźni lekko zawyżali masę ciała, a wszystkie inne grupy ją zaniżały: od ujmujących sobie 0,04 kg białych mężczyzn po niedostrzegające 1,74 kg czarnych kobiet. Biorąc jednocześnie pod uwagę wzrost i wagę, udało się ustalić, że kobiety zaniżały BMI bardziej niż mężczyźni, a kobiety białe robiły to w większym stopniu niż Afroamerykanki i Latynoski. Wg Wen i jej współpracowniczki dr Lori Kowaleski-Jones, wynika to z tego, że w białych społecznościach działa silniejsza presja, by być szczupłą, dlatego białe kobiety "bardziej pragną smukłego ciała" i są bardziej świadome problemów z wagą. Częściej zaniżały BMI osoby z nadwagą, z najstarszej grupy wiekowej (powyżej 60. r.ż.) i z ukończonym college'em. Ogólne statystyki nie mogą ulec zmianie, bo choć między podawanymi a mierzonymi wartościami pojawiały się różnice, naukowcy twierdzą, że były one niewielkie i mieściły się w jednostce BMI.

Średni poziom inteligencji kobiet i mężczyzn jest taki sam. Spuścizną wielu lat, kiedy panie były uznawane za mniej inteligentne od panów, jest jednak charakterystyczne zjawisko. Oceniając własne funkcjonowanie, kobiety zaniżają swój iloraz inteligencji (średnio o 5 punktów), a mężczyźni systematycznie go zawyżają. Do takich wniosków doszedł profesor Adrian Furnham z University College London (UCL) po przeanalizowaniu 25 studiów dotyczących tego zagadnienia. Mężczyźni są pewniejsi siebie, nie mądrzejsi, co daje pewne korzyści podczas rozmowy kwalifikacyjnej czy w pokoju egzaminacyjnym. Nawet panowie lokujący się poniżej przeciętnej uważają się za mądrzejszych, niż są w rzeczywistości, a najinteligentniejsze przedstawicielki płci pięknej zaniżają swoje możliwości. Zaskoczony Furnham stwierdził, że wszyscy badani uważali swoich dziadków za mądrzejszych od babek, ojców od matek, a synów od córek. Mózgi kobiecy i męski wyspecjalizowały się w innych umiejętnościach. U mężczyzn lepiej rozwinęły się zdolności przestrzenne, co pozwala im lepiej nawigować (słynne czytanie mapy) i osiągać sukcesy w naukach ścisłych. Kobiety przewyższają swoich partnerów pod względem inteligencji emocjonalnej i możliwości językowych. Wcześniej posługują się bardziej rozbudowanym słownictwem, używają bardziej złożonych konstrukcji językowych i lepiej czytają. Badania Daniela Tranela i Hanny Damasio wykazały jednak, że kobiety wykonują pewne zadania, wykorzystując do tego celu inne mechanizmy mózgowe niż mężczyźni. Sposoby inne, ale efekty podobne. W opisywanym eksperymencie chodziło o rotowanie obiektów. Panie posługiwały się głównie identyfikacją wzrokową i dłużej wizualizowały przedmiot "w głowie", dlatego spędzały nad zadaniem więcej czasu, uzyskując ostatecznie równie dobre rezultaty. Profesor podkreśla, że jest jeszcze jedno źródło przekonania o różnicach międzypłciowych w zakresie inteligencji. Chodzi o rozkład ilorazu inteligencji wśród mężczyzn. Odnotowuje się wiele przypadków osób z niskim ilorazem, ale ich liczba jest równoważona przez spory tłumek ludzi wybitnie inteligentnych.