Znajdź zawartość

IBM jest autorem najszybszego optycznego układu nadawczo-odbiorczego. Pracuje on co najmniej ośmiokrotnie szybciej, niż inne urządzenia optyczne. Urządzenie jest na tyle szybkie, że może ono skrócić czas pobierania z sieci filmu HD z typowych kilkudziesięciu minut (oczywiście w wypadku korzystania z kilkumegabitowego łącza internetowego) do kilku sekund. Odbiornik-nadajnik IBM-a jest w stanie przesyłać dane z prędkością 160 gigabitów na sekundę. Co więcej jest ono proste i tanie w produkcji, dzięki czemu szybko powinno zostać zastosowane w praktyce. Zastosowana przez Błękitnego Giganta technologia pozwala na integrowanie urządzenia ze współcześnie sykorzystywanymi układami scalonymi. Szczegóły na temat nowego odbiornika zostaną przedstawione przez IBM-a 29 marca podczas Optical Fiber Conference w Anaheim.

Naukowcy z IBM-a udostępnili dokumenty, które omawiają technologię pozwalającą na spowalnianie sygnałów optycznych – w tym wypadku fotonów – w mikroprocesorze. To kluczowa technika, które pozwoli na skonstruowanie układów przesyłających dane za pomocą łączy optycznych. IBM, Intel i wiele innych firm od dawna prowadzą badania nad zastąpieniem łączami optycznymi metali, wykorzystywanych do przesyłania sygnałów w układach scalonych. Pobierają one znacznie mniej energii, nie generują ciepła i przesyłają sygnały szybciej niż łącza metalowe. Oczywiście łącza takie powinny być zintegrowane na krzemie, ponieważ znacznie obniżyłoby to koszty produkcji układów. Intelowi udało się np. skonstruować krzemowy laser, jednak urządzenie nie znalazło jeszcze komercyjnego zastosowania. IBM-owi właśnie udało się spowolnić przekazywanie sygnałów optycznych, co pozwoli na kontrolowanie i zsynchronizowanie przepływu danych przekazywanych za pomocą fotonu. Błękitny Gigant dokonał tego za pomocą prostej pozornie sztuczki. Wykorzystano w tym celu "mikrorezonator pierścieniowy”. To rodzaj pętli, w której sygnał krąży przez jakiś czas, zanim może udać się w dalszą drogę. W ten sposób wydłużono czas wędrówki sygnału pomiędzy dwoma punktami w układzie. Technika ta ma i taką zaletę, że "mikrorezonator” ma kształt okręgu, a więc całość jest dostatecznie mała, by zmieścić się w układzie scalonym. W ten sposób 10 bitów informacji może jednocześnie "podróżować” na powierzchni 0,03 milimetra kwadratowego.