Znajdź zawartość

Microsoft potwierdził, że przejmie Skype'a. Zarządy obu firm zaakceptowały transakcję. Koncern z Redmond zapłaci obecnym właścicielom serwisu VoIP 8,5 miliardów dolarów. W wydanym oświadczeniu czytamy, że transakcja rozszerzy zasięg Skype'a i wzbogaci microsoftowe portfolio istniejących już usług i produktów komunikacji w czasie rzeczywistym. Dowiadujemy się też, po co firma Ballmera kupiła Skype'a. Skype wesprze takie urządzenia Microsoftu jak Xbox, Kinect, Windows Phone i wiele innych urządzeń z Windows,a Microsoft połączy Skype'a z Lync, Outlookiem, Xbox Live i innymi społecznościami. Microsoft będzie inwestował i wspierał wersje Skype'a dla niemicrosoftowych platform - stwierdzono w oświadczeniu. Obecny prezes Skype'a, Tony Bates, stanie na czele nowo utworzonego wydziału Microsoft Skype Division i będzie podlegał bezpośrednio Steve'owi Ballmerowi.

Skype i Microsoft mają dzisiaj podobno ogłosić przejęcie przez koncern z Redmond popularnego serwisu VoIP. Prawdopodobnie firma Ballmera zapłaciła za Skype'a około 8,5 miliardów dolarów. Jeśli informacje te się sprawdzą, będzie to największe przejęcie, jakiego dokonał Microsoft w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat. Tak znana i popularna marka z pewnością przyda się Microsoftowi, który wciąż ma problemy z wypracowaniem modelu, który pozwoliłby mu zarabiać na internecie. Przejęcie Skype'a również nie jest gwarancją finansowego sukcesu. W ubiegłym roku Skype zanotował stratę rzędu 7 milionów dolarów. Ponadto serwis ma też długi w wysokości 686 milionów USD. Dla Microsoftu Skype jest mimo to łakomym kąskiem. Koncern uzyska dostęp do 663 milionów użytkowników Skype'a. Transakcja to z pewnością zwycięstwo inwestorów takich jak Silver Lake Partners, Andreessen Horowitz oraz Canada Pension Plan Investment Board, które w 2009 roku kupiły 70% akcji udziałów w Skype. Wówczas serwis był wyceniany na 2,75 miliarda USD. Inwestycja przyniosła im zatem 300-procentowy zysk. O zakup Skype'a starały się też Google i Facebook.

Telefony komórkowe coraz częściej są wykorzystywane do przeprowadzania transakcji finansowych, czy to do przelewów bankowych czy do zakupów w sieci. Tymczasem specjaliści z firmy Cryptography Research udowodnili, że mogą się stać one bardzo niebezpieczne dla swoich właścicieli, gdyż cyberprzestępcy są w stanie sklonować klucz kryptograficzny telefonu i poszywać się pod urządzenie. Zbudowali oni urządzenie zdolne do monitorowania sygnału smartfonu, mapowania zmian i zidentyfikowania tej jego części, która zawiera klucz kryptograficzny używany do przeprowadzania transakcji. To nie jest błąd systemu, to kwestia implementacji kryptograficznej, którą trzeba wykonać bardzo starannie - mówi Ben Yun, szef Cryptography Research. Eksperci za kwotę 2000 dolarów zbudowali niewielkie radio, antenę i kupili peceta. Taki ekwipunek wystarczał do przeprowadzenia ataku. Atak jest całkowicie pasywny, a zatem urządzenia podsłuchowe nie muszą wysyłać żadnych sygnałów. "Przyglądają się" one jedynie sygnałowi wybranego smartfonu i wybierają ten jego fragment, w którym zawarty jest klucz kryptograficzny. Dokonanie wyboru jest możliwe, gdyż podczas pewnych operacji, w tym szyfrowania, zużywane jest więcej energii, co objawia się zmianą właściwości emitowanego sygnału. Tranzystory, które prowadzą obliczenia, nie działają w sposób jednolity. Ten, kto projektował układ scalony, wiedział o tym. Człowiek, który pisał aplikację do płatności prawdopodobnie o tym nie wiedział, a ten, kto tworzył aplikację kryptograficzną z pewnością nie miał o tym pojęcia. To problem, który leży u samych podstaw urządzenia, które upowszechnia pewną informację, a atakujący może tę informację zdobyć - mówi Yun. Ekspert dodaje, że istnieją sposoby ochrony przed takim atakiem. Producenci telefonów mogliby np. stosować mechanizmy balansowania poboru mocy, by uniknąć widocznych wzrostów zapotrzebowania na prąd. Cryptgraphy Research chce teraz skonsultować się z różnymi ekspertami, by opracować technikę, która pozwoli na ochronę urządzeń przenośnych przed opisaną metodą ataku.

Międzynarodowa grupa naukowców chce zrealizować prawdopodobnie najbardziej ambitny projekt obliczeniowy w historii ludzkości. W ramach Living Earth Simulator (LES) ma powstać symulacja wszystkiego, co dzieje się na Ziemi - od globalnych zmian pogodowych, poprzez rozprzestrzenianie się chorób czy transakcje finansowe po sytuację na drogach lokalnych. LES ma pozwolić naukowcom zrozumieć to, co dzieje się na naszej planecie, zbadać wpływ ludzi na zmiany w społeczeństwie czy działanie sił przyrody na naszą rzeczywistość. Doktor Dirk Helbing ze Szwajcarskiego Instytutu Technologicznego, przewodniczący projektu FuturICT w ramach którego ma powstać LES, zauważa, że wiele zmian i problemów na Ziemi jest związanych z ludzką aktywnością, ale wciąż w pełni nie rozumiemy tego, w jaki sposób działa społeczeństwo czy gospodarka. Dodaje, że dzięki takim narzędziom jak Wielki Zderzacz Hadronów wiemy więcej o wszechświecie niż o własnej planecie. Zgodnie z wizją Helbinga, LES najpierw musiałby zostać wyposażony w gigantyczną bazę danych dotyczących Ziemi i ludzkości. Symulator nie działałby na pojedynczym komputerze, ale w sieci potężnych superkomputerów, które jeszcze nie istnieją. Uczony dodaje, że o ile odpowiedni sprzęt jeszcze nie istnieje, to dysponujemy już danymi potrzebnymi do działania LES. Helbing planuje włączyć do LES wiele źródeł informacji, takich jak np. Planetary Skin. To rozwijany przez NASA projekt, w ramach którego ma powstać sieć czujników zbierających dane z ziemi, wody, powietrza i przestrzeni kosmicznej. Z LES mogłyby zostać zintegrowane też Wikipedia, Google Maps czy rządowa brytyjska baza data.gov.uk. Po zintegrowaniu dziesiątków takich źródeł danych musiałby framework (szkielet) do zbudowania modeli obliczeniowych, symulujących to, co dzieje się na planecie. Technologia konieczna do skonstruowania LES może pojawić się już w nadchodzącej dekadzie. Symulatorowi potrzebne będą np. dobrze rozwinięte sieci semantyczne, które nie tylko będą w stanie przetworzyć dane, ale również je zrozumieć. Dla obecnych systemów komputerowych informacje dotyczące np. zanieczyszczenia powietrza wyglądają tak samo jak dane dotyczące migracji ludności. Jednak jeśli chcemy stworzyć prawdziwą symulację procesów na Ziemi musimy dysponować komputerami, które potrafią odróżnić od siebie i zrozumieć takie dane w odpowiednim kontekście. Jednocześnie LES musi być w stanie zrozumieć, wyodrębnić i usunąć informacje dotyczące konkretnych osób. Tylko wówczas bowiem uda się osiągnąć pożądany efekt - symulować niemal wszystko, bez jednoczesnych obaw o zachowanie prywatności. Oczywiście taka symulacja będzie wymagała olbrzymiej mocy obliczeniowej, ale jej uzyskanie nie powinno stanowić większego problemu. Specjaliści szacują bowiem, że już obecnie Google dysponuje 39 000 serwerów, które miesięcznie przetwarzają eksabajt danych. Jeśli prace nad LES rzeczywiście rozpoczną się w nadchodzącej dekadzie, to uzyskanie znacznie większej mocy obliczeniowej będzie stosunkowo łatwe. Pete Warden, twórca projektu OpenHeatMap i specjalista ds. przetwarzania danych zauważa, że dla LES będzie przydatna jedynie niewielka część z kilkuset eksabajtów danych, jakie są corocznie wytwarzane przez ludzkość. A skoro tak, to moc obliczeniowa nie będzie wąskim gardłem systemu. Jego zdaniem znacznie trudniejsze będzie uzyskanie dostępu do danych oraz wstępna eliminacja nieprzydatnych informacji. W ciągu ostatnich lat stało się np. jasne, że potrzebujemy lepszych wskaźników niż PKB do oceny rozwoju społeczeństwa i jego dobrobytu - mówi Helbing. LES ma właśnie pokazać stan społeczeństwa, rozwoju opieki zdrowotnej, edukacji czy ochrony środowiska. Zdaniem Helbinga, dzięki takiemu projektowi ludzkość będzie mogła stać się szczęśliwsza.

Oracle poinformowało o pobiciu rekordu liczby transakcji przeprowadzonych przez bazę danych. Oprogramowaniu tej firmy udało się wykonać niemal 4 miliony 100 tysięcy transakcji w ciągu minuty. Koszt operacji wyniósł 2,93 USD na minutę. Tak dobre rezultaty osiągnięto dzięki Oracle Database 10g Release 2 zainstalowanemu na serwerze HP Integrity Superdome z systemem HP-UX 11i v3 i HP StorageWorks Arrays. Przedstawiciele firmy podkreślili, że to najlepszy na rynku wynik osiągnięty za pomocą testu TPC-C, a większą wydajnością nie może pochwalić się nawet baza DB2 IBM-a. Test TPC-C określa standard dla obliczania wydajności oraz stosunku wydajności do ceny dla baz danych.