Znajdź zawartość

Doświadczenie przebywania poza ciałem dość często występuje u osób zdrowych. O zjawisku tym jednak niewiele wiadomo. Nowe studium doktora Jasona Braithwaite'a z Uniwersytetu w Birmingham uchyliło nieco rąbka tajemnicy, wskazując na związki z niestabilnością neuroelektryczną w obrębie płata skroniowego i na błędy w reprezentacji ciała. Brytyjczyk tłumaczy, że dzięki OOBE (od ang. out of body experience) możemy się sporo dowiedzieć o tym, jak odbieramy przebywanie w obrębie własnego ciała, a także co (i kiedy) się dzieje, że nasz umysł tworzy halucynację opuszczania ciała. Naukowiec przeprowadzał eksperymenty na kilku osobach, z których część doświadczała OOBE. Okazało się, że u tych ostatnich znacznie częściej występowały zjawiska związane z neuroelektrycznymi anomaliami w obrębie płatów skroniowych, a także objawy dot. zaburzeń przetwarzania informacji płynących z ciała. Co ciekawe, badani wspominający o doświadczeniach przebywania poza ciałem mieli więcej problemów z wykonaniem zadań wymagających zmiany perspektywy obrazka wyświetlanego na ekranie komputera.

Dwoje szwajcarskich badaczy poinformowało w środę (22 listopada), że udało im się zidentyfikować obszar mózgu odpowiedzialny za doświadczanie przebywania poza własnym ciałem, które pojawia się u ludzi bliskich śmierci. Neurologowie Olaf Blanke i Margitta Seeck twierdzą, że udało im się to podczas obserwacji efektów wdrażania eksperymentalnej metody leczenia poważnych postaci padaczki. Elektryczna stymulacja kluczowego rejonu, znajdującego się w okolicy skroni, zaburzała percepcję ciała. Mózg tworzył jego obraz, ale zewnętrzny, tak jakby znajdowało się ono pod, naprzeciwko lub za daną osobą. W pierwszych dwóch przypadkach pacjenci nadal rozpoznają swój własny obraz, w ostatnim doświadczają obecności innej osoby, mrocznej i zagrażającej.