Znajdź zawartość

Na tegorocznych targach CEATEC (Combined Exhibition of Advanced Technologies) w Tokio zaprezentowano ulepszonego robota myjącego włosy. Na czas toalety wyposażona w 24 palce maszyna firmy Panasonic może ponoć zastąpić opiekuna osób niepełnosprawnych czy starszych. Komentatorzy twierdzą jednak, że o ile wynalazek powinien się przyjąć wśród przywykłych do technicznych nowinek Japończyków, o tyle starzejące się społeczeństwa Zachodu będą się raczej odnosić do niego z rezerwą. Klient kładzie się na stanowisku przypominającym zwykły fotel przy fryzjerskiej myjce. Unowocześniona wersja 16-palczastego modelu sprzed roku przez 3 minuty moczy, myje włosy, masuje skórę głowy i spłukuje pianę. Potem następuje coś, czego wcześniej nie było: 5-minutowy etap nakładania odżywki i suszenia. Niektórzy twierdzą, że przez wykorzystanie charakterystycznych strumieni wodnych urządzenie przypomina myjnię samochodową. Robot dysponuje czujnikami, które pozwalają mu zeskanować kształt czyjejś głowy i określić siłę, z jaką podczas mycia/masażu powinno się przyciskać mechaniczne palce. Planujemy opracowanie większej liczby technologii do opieki nad starszymi czy niepełnosprawnymi osobami. Będziemy je eksportować do innych starzejących się społeczeństw, takich jak Korea Południowa czy Chiny - podkreśla Tohru Nakamura. A oto pierwotna wersja robota z 16 głowicami. Na razie robot do mycia włosów nie jest jeszcze dostępny dla konsumentów. Nie ustalono nawet jego przyszłej ceny. Panasonic planuje rozpoczęcie sprzedaży na 2012 r., głównie do domów opieki i szpitali. http://www.youtube.com/watch?v=ulVUPEXVUKs

Brytyjscy naukowcy pracują nad urządzeniem przypominającym samochodowy nawigator, by pomóc starszym osobom w poruszaniu się po supermarketach, które ciągle zmieniają położenie poszczególnych działów i towarów. Będzie ono wykorzystywało dane z GPS oraz najnowszych technologii lokalizacyjnych implementowanych w telefonach komórkowych. Badania są finansowane przez rząd, a uczestniczą w nich specjaliści z trzech Uniwersytetów: w Newcastle, Aberdeen i Nottingham. Zamierzają oni wykorzystać cyfrowe technologie do wspomagania osób starszych i niepełnosprawnych. Oprócz systemu nawigacji, konstruują np. kuchnię naszpikowaną czujnikami, wyświetlaczami i innego rodzaju elektroniką, która pozwalałaby pacjentom z chorobą Alzheimera żyć samodzielnie. Jej pomysłodawcą jest profesor Paul Watson. Wyjaśnia on, że sensory zamontowane we wszystkich drzwiczkach, urządzeniach i przyborach, a także w podłodze informują centralny komputer, co w danym momencie robi pacjent z demencją. Jeśli kuchni zaczyna się wydawać, że użytkownik wpada w zakłopotanie, wyświetla na najbliższej ścianie polecenia, co należałoby zrobić w dalszej kolejności. W pomieszczeniu aż roi się od czujników, tagów RFID oraz mat reagujących na nacisk. Te ostatnie znajdują się, oczywiście, w podłodze i wskazują, gdzie znajduje się domownik i w jakim kierunku się przemieszcza. Dane są wysyłane bezprzewodowo do komputera ukrytego w jednej z szafek. Prototyp wspaniałej kuchni powstał na Uniwersytecie w Newcastle, ale prawdopodobnie w ciągu 5 lat tego typu rozwiązania zostaną wdrożone w zwykłych domach. Watson podkreśla, że sprawdzają się one w przypadku osób na początkowych etapach choroby Alzheimera. Samodzielny pacjent nie musi mieszkać w domu opieki, nie wymaga też pomocy ze strony innych, a na pewno nie w takim zakresie jak bez dostępu do cyfrowych technologii.

Na peryferiach Ahmedabadu odbył się pokaz mody z udziałem ponad 30 niewidomych modelek. Organizatorzy chcieli w ten sposób obalić stereotypy związane z postrzeganiem osób niepełnosprawnych. Modelki były odziane w tradycyjne hinduskie sari. Po wybiegu maszerowały bez niczyjej asysty. Dziewczyny ubierały się i malowały samodzielnie. Nietypowy pokaz mody zgromadził blisko dwustuosobową publikę. W Indiach na różne postaci niepełnosprawności cierpi ok. 22 mln osób. Ich prawa są często ograniczane. Mogą wykonywać poślednie prace, nie mają dostępu do ciekawych i lukratywnych przedsięwzięć — tłumaczy Mukta Dagli z Pragya Chakshu Sanstha, lokalnej organizacji charytatywnej działającej na rzecz niewidomych. Przed występem modelki przez tydzień ćwiczyły pod okiem choreografa odpowiedni chód, szkolono je także w zakresie dbania o własny wygląd.