Znajdź zawartość

Ludzie, w których diecie jest stosunkowo mało kwasów palimitynowego i stearynowego - występujących przede wszystkim w mięsie nasyconych kwasów tłuszczowych z liczbą atomów węgla równą bądź większą od 16 - i którzy zamiast tego sięgają białka roślinne, wydają się mniej zagrożeni zawałem serca. Osoby, które jedzą więcej nasyconych kwasów tłuszczowych o krótszych łańcuchach (z liczbą atomów węgla równą bądź mniejszą od 14), które zwykle występują w nabiale, także są mniej zagrożone zawałem. Nasza analiza długoterminowej diety dużych grup ludzi z 2 państw pokazuje, że rodzaj spożywanych nasyconych kwasów tłuszczowych ma znaczenie dla zdrowia sercowo-naczyniowego - podkreśla dr Ivonne Sluijs z Uniwersytetu w Utrechcie. W ramach studium oceniano, czy nasycone kwasy tłuszczowe o długości łańcucha węglowego wynoszącej od 4 do 18 atomów wiążą się z ryzykiem wystąpienia zawału. Przeanalizowano dane ok. 75 tys. osób z Danii i Wielkiej Brytanii; 22.050 z EPIC-Norfolk i 53.375 z EPIC-Denmark. W okresie objętym obserwacją - średnio 13,6 roku w Danii i 18,8 w Wielkiej Brytanii - zawał wystąpił u blisko 3,5 tys. osób. Odkryliśmy, że jedzenie relatywnie małych ilości kwasów tłuszczowych o dłuższym łańcuchu i spożywanie zamiast tego białek roślinnych wiązało się z niższym ryzykiem [zawału]. Zastąpienie tych tłuszczów nasyconych innymi źródłami energii, np. węglowodanami, nie wpływało na ryzyko wystąpienia zawału - opowiada dr Sluijs. Naukowcy dodają, że choć dietę kształtują narodowość i inne czynniki, i w Danii, i w Wielkiej Brytanii najczęściej spożywanym nasyconym kwasem tłuszczowym okazał się kwas palmitynowy z 16 atomami węgla. Za nim uplasował się kwas stearynowy z 18 atomami węgla (oba występują w produktach mięsnych). Nasycone kwasy tłuszczowe z krótszymi łańcuchami węglowymi (z nabiału) były spożywane rzadziej. Autorzy raportu z International Journal of Cardiology przypominają, że odkąd w latach 60. powiązano wysokotłuszczową dietę z podwyższonym poziomem złego cholesterolu LDL i chorobą niedokrwienną serca (ChNS), specjaliści zalecali ograniczanie spożycia nasyconych kwasów tłuszczowych. W ostatnich latach pojawiły się jednak wątpliwości. Pewne doniesienia sugerowały, że różne rodzaje nienasyconych kwasów tłuszczowych mogą mieć różny wpływ na poziom cholesterolu i rozwój ChNS. Choć analizy ekipy Sluijs wydają się to potwierdzać, akademicy przestrzegają przed zmianą diety. Nie wiemy, czy te kwasy tłuszczowe są rzeczywiście przyczyną różnic w zakresie występowania zawału. By zgłębić tę kwestię, potrzebujemy eksperymentów, podczas których konsumpcja nasyconych kwasów tłuszczowych byłaby bardziej kontrolowana i, na przykład, porównywana ze spożyciem nienasyconych kwasów tłuszczowych - podkreśla Sluijs. « powrót do artykułu

Naukowcy z Brown University analizowali spożycie nabiału i ryzyko zawału u tysięcy dorosłych Kostarykanów. Nie natrafili jednak na istotny statystycznie związek. Wygląda więc na to, że choć zawierają one sporo tłuszczów nasyconych, niekoniecznie są niedobre dla serca. Prawdopodobnie zawierają bowiem inne działające ochronnie związki. Produkty takie jak mleko i ser są bardzo złożonymi substancjami, co skłoniło Stellę Aslibekyan i jej opiekunkę naukową Anę Baylin do wysnucia wniosku, że nie tyle wchodzące w ich skład nasycone tłuszcze są nieszkodliwe, co występują tam inne chroniące serce substancje; podejrzewano, że mogą to być wapń, witamina D, potas, magnez i kwas rumenowy (sprzężony kwas linolowy, CLA). Działają one u wszystkich poza przedstawicielami najwyższego kwintyla, nie chronią więc osób spożywających najwięcej nabiału. Na potrzeby badania Aslibekyan i Baylin przeanalizowały dane 3630 Kostarykanów – kobiet i mężczyzn - w średnim wieku, którzy w latach 1994-2004 wzięli udział w badaniu epidemiologicznym. Panie wyodrębniły 2 grupy: 1) 1815 osób, które przeszły zawał serca oraz 2) grupę kontrolną, która nie miała tego rodzaju doświadczeń. Amerykanki przyglądały się zarówno podawanemu przez badanych spożyciu nabiału, jak i markerowym kwasom tłuszczowym w ich organizmach (pentadekanowemu kwasowi C15:0 i heptadekanowemu kwasowi margarynowemu C17:0). Okazało się, że spożycie nabiału ludzi, którzy mieli zawał serca, nie różniło się statystycznie od spożycia osób z grupy kontrolnej. Po podzieleniu badanych na podstawie ilości zjadanego nabiału na kwintyle zespół stwierdził, że nie ma istotnego statystycznie liniowego związku między konsumpcją nabiału a ryzykiem zawału, nawet wśród najbardziej zagorzałych miłośników mleka czy sera. Przedstawiciela najwyższego kwintyla zjadali średnio 593 g nabiału dziennie. Związku nadal nie było, kiedy Aslibekyan i Baylin wzięły pod uwagę takie czynniki, jak ewentualne palenie tytoniu, stosunek obwodu talii do bioder, spożycie alkoholu i aktywność fizyczna. Panie wzięły też poprawkę na stężenie CLA oraz wapnia i odkryły, że mogą one wywierać wpływ ochronny. W najwyższym kwintylu był on jednak osłabiony. Podając za przykład jajka, Baylin podkreśla, że ważne jest, by przyglądać się wpływowi netto produktu jako całości, a nie wyłącznie jego izolowanym składnikom.