Znajdź zawartość

Upadek Związku Radzieckiego znacząco wpłynął na... matematykę w USA. Kirk Doran z University of Notre Dame i George Borjas z Harvard University opublikowali pracę pod tytułem Upadek Związku Radzieckiego a produktywność amerykańskich matematyków. Pracę opublikowano w piśmie Quarterly Journal of Economics. Badamy w niej wpływ pojawienia się znanych radzieckich matematyków na światową społeczność matematyczną - mówi Doran. Pomiędzy pojawieniem się a upadkiem komunizmu, radzieccy matematycy w izolacji rozwijali tę dziedzinę wiedzy, stosowali inne metody i specjalizowali się w innych kwestiach niż matematycy amerykańscy. To spowodowało, że po upadku Związku Sowieckiego jedne dziedziny matematyki praktycznie nie odczuły żadnych zmian, natomiast w innych pojawiła się olbrzymia liczba nowych pomysłów, twierdzeń i napłynęło wielu matematyków - czytamy w pracy. Przez 70 lat matematycy w ZSRR pracowali w izolacji. Wszelkie kontakty ze światem zachodnim były ściśle nadzorowane, limitowane i wymagały specjalnych zezwoleń. Stąd też niewiele idei powstałych na terenie komunistycznego imperium przeniknęło do nauki Zachodu. Nagłe pojawienie się rzesz matematyków z bloku komunistycznego spowodowało, że gwałtownie spadła produktywność tych matematyków z USA, których dziedziny wiedzy pokrywały się z dziedzinami rozwijanymi w ZSRR. Zmniejszyło się też prawdopodobieństwo, iż amerykański matematyk opublikuje pracę w renomowanym czasopiśmie. Zauważono też, że słabsi matematycy z USA zaczęli przenosić się do słabszych szkół i uczelni co niekorzystnie wpływa na możliwość ich dalszego rozwoju. Znaleziono też dowody na to, że studenci pracujący pod kierunkiem uczonych z dawnego ZSRR są bardziej produktywni, niż studenci innych naukowców z tej samej instytucji.

Bohaterowie Good bye, Lenin! mieli sporo kłopotów z podtrzymywaniem iluzji istnienia NRD i zdobywaniem produktów rodem ze wschodnioniemieckiego komunizmu. Gdyby więc udało im się natrafić na mieszkanie choć trochę przypominające to odkryte ostatnio w Lipsku, z pewnością nie posiadaliby się ze szczęścia. Mark Aretz, architekt specjalizujący się w odnawianiu lokali sprzed upadku muru berlińskiego, otworzył niedawno drzwi jednego z takich przybytków i poczuł się jak przeniesiony w czasie. Wiszący na ścianie kalendarz, rozrzucone w nieładzie przedmioty oraz pokaźna warstwa kurzu sugerowały, że nikt nie wchodził tam prawdopodobnie od sierpnia 1988 roku. Listy i dokumenty wskazywały, że lokatorem był 24-letni mężczyzna, który popadł w konflikt z władzą i musiał zniknąć w pośpiechu. Nie zabrał ani bułek, ani plastikowej zastawy stołowej czy aluminiowych sztućców. W mieszkaniu nie odnaleziono żadnych zachodnich produktów z wyjątkiem dezodorantu. Gdyby komuś jednak zależało na Vita Coli, margarynie Marella, papierosach Juwel, wódce Kristall czy innych zapomnianych markach, proszę bardzo, kuchnia zaprasza... Mieszkanie urządzono, delikatnie mówiąc, skromnie. Naprzeciwko szafy wisiał aluminiowy zlew, a toalety nie było w ogóle. Nie wiadomo, czy Aretz zdecyduje się na remont takiego skarbu i czy nie lepiej byłoby tu urządzić skansen.

Niewykluczone, że komunizm trafi też... w kosmos. Chińscy astronauci zastanawiają się bowiem nad założeniem kosmicznego oddziału Chińskiej Partii Komunistycznej. Obecnie Chiny mają 14 astronautów i wszyscy są członkami partii. Aby założyć jej nowy oddział potrzeba jest 3 członków. Jeśli Chiny będą miały własną stację kosmiczną, taikonauci będą wypełniali w kosmosie codzienne obowiązki członków partii komunistycznej. Będą poznawali nowe decyzje partii i wymieniali opinie na ich temat – powiedział Yang Liwei, pierwszy chiński astronauta. Tak jak zagraniczni astronauci mają własne wierzenia, my wierzymy w komunizm, który również posiada swoją moc duchową – dodał. Kandydaci na kosmicznych komunistów muszą jednak poczekać, aż Chiny zbudują własną stację kosmiczną.