Znajdź zawartość

Neurolodzy z Uniwersytetu w Cambridge wykazali we współpracy z amerykańskim Narodowym Instytutem Starzenia, że bieganie stymuluje mózg do wytwarzania istoty szarej, co zwiększa zdolności poznawcze jednostki. Zaledwie parę dni joggingu oznacza pojawienie się setek tysięcy nowych neuronów, nic więc dziwnego, że ludzie potrafią sobie lepiej przypominać fakty z przeszłości, nie myląc ich ze sobą (Proceedings of the National Academy of Sciences). Naukowcy podkreślają, że to umiejętność kluczowa dla uczenia się. Dodają, że neurogeneza zachodzi w zakręcie zębatym - rejonie związanym z tworzeniem i przywoływaniem wspomnień. Wszystko wskazuje więc na to, że nie tylko bieganie, ale i inne ćwiczenia dotleniające pozwalają spowolnić związane z wiekiem pogorszenie funkcjonowania poznawczego lub zwyczajnie utrzymać dotychczasową dobrą formę. Wiemy, że ćwiczenia mogą być dobre dla zdrowego działania mózgu, ale nasze studium wskazuje na konkretny mechanizm tego efektu – cieszy się Timothy Bussey. Neurolodzy nie wiedzą, czemu ćwiczenia wyzwalają przyrost substancji szarej, ale przypuszczają, że ma to związek ze zwiększonym dopływem krwi lub wyższymi stężeniami hormonów, które wydzielają się wskutek aktywności fizycznej. Nie wykluczają też, że ruch redukuje stres, hamujący neurogenezę za pośrednictwem kortyzolu. Brytyjczycy i Amerykanie badali dwie grupy myszy: jedna miała stały dostęp do kołowrotka, a druga (kontrolna) wiodła nieruchawy tryb życia. Podczas krótkiej sesji treningowej gryzoniom wyświetlano umieszczone obok siebie dwa identyczne kwadraty. Jeśli zwierzę dotknęło nosem figury po lewej, otrzymywało cukrową tabletkę. Po dotknięciu kwadratu z prawej nic się nie działo. Po wstępnym treningu myszy brały udział we właściwym teście pamięciowym. Oczywiście, im częściej szturchały nosem lewy kwadrat, tym więcej punktów zdobywały. Na początku figury były od siebie oddalone o 30 cm, potem jednak umieszczano je coraz bliżej, aż prawie stykały się bokami. W ten sposób neurolodzy chcieli sprawdzić, jak dobrze myszy potrafią odróżnić bardzo podobne wspomnienia. Biegające gryzonie przebywały dziennie dystans 24 km. W teście wypadały one niemal 2-krotnie lepiej od zwierząt z grupy kontrolnej. Ich przewaga stawała się szczególnie dobrze widoczna na dalszych etapach eksperymentu, gdy kwadraty się prawie zlewały. Na tym etapie badania dwa formowane przez myszy wspomnienia były bardzo podobne. Kiedy musiały dokonać takiego porównania, dodatkowe neurony naprawdę robiły wielką różnicę – wyjaśnia Bussey. Myszy z grupy kontrolnej wypadały coraz gorzej, ponieważ ich wspomnienia stawały się zbyt podobne, by dało się je odróżnić. Kiedy badacze próbowali zmylić zwierzęta, obracając kwadrat po lewej, biegające myszy szybciej orientowały się w przebiegu zdarzeń. Próbki tkanki mózgowej wykazały, że u aktywnych gryzoni doszło do zwiększenia objętości istoty szarej. W zakręcie zębatym hipokampa w każdym milimetrze sześciennym pojawiło się ok. 6 tys. nowych neuronów.

System Jogging Over a Distance pozwala miłośnikom joggingu biegać z partnerem oddalonym o setki kilometrów. Nie od dzisiaj bowiem wiadomo, że dla wielu osób wspólne bieganie jest znacznie bardziej atrakcyjne, niż robienie tego w pojedynkę. Problem pojawia się, gdy w pobliżu nie mieszka nikt, to byłby chętny na jogging akurat w tych godzinach, w których my mamy czas. Problem ten postanowił rozwiązać Florian Mueller z University of Melbourne. Wraz z Shannon O’Brien i Aleksem Thorogoodem z CSIRO (Commonwealth Scientific and Industrial Research Organisation) opracowali system, który pozwala biegnącemu rozmawiać z partnerem i słyszeć jego głos z przodu, z tyłu lub z boku – w zależności od tego, jak szybko obie osoby biegną względem siebie. System składa się z odbiornika GPS wyposażonego w złącze Bluethooth, telefonu komórkowego pracującego w standardzie 3G, miniaturowego komputera, bezprzewodowego modemu i słuchawek. Obie biegnące osoby muszą korzystać z takiego sprzętu. Gdy biegną, GPS zbiera informacje o ich położeniu i przesyła je bezprzewodowo do niewielkiego komputera, który biegacz ma w plecaku. Komputer przelicza, jak szybko dana osoba biegnie i, dzięki otrzymanym informacjom na temat położenia drugiej osoby, tak steruje słuchawkami, które biegacz ma na uszach, by głos dobiegał z odpowiedniej strony. Tak więc gdy biegniemy szybciej od naszego partnera, usłyszymy jego głos z tyłu. Gdy on biegnie szybciej, jego głos będzie dochodził z przodu. Dodatkową zaletą systemu jest fakt, że biegać będą mogły ze sobą osoby o różnej kondycji i doświadczeniu, a żadna z nich nie będzie musiała zwalniać, by czekać na partnera. Mueller myśli też nad uruchomieniem społecznościowego serwisu biegających. Takie wspólne bieganie, nawet gdy obu partnerów dzielą setki kilometrów, jest motywujące. Dla osób, które nie lubią biegać same system Muellera jest idealnym rozwiązaniem. Komuś, kto nie uprawia joggingu system może wydawać się niepotrzebnym gadżetem. O tym, że tak nie jest świadczy chociażby fakt, że aż 57% biegających robi to w towarzystwie co najmniej jednej osoby. Dla 83% z nich najważniejszym aspektem wspólnego biegania jest nawiązywanie kontaktu z drugim człowiekiem, dla 78% jest to motywacja by biec szybciej.