Znajdź zawartość

Jerzykowate są stworzone do jedzenia i spania w locie. Trzy lata temu zespół prof. Andersa Hedenströma z Uniwersytetu w Lund zaobserwował, że u jerzyków zwyczajnych (Apus apus) niektóre osobniki funkcjonują w ciągłym locie nawet przez 10 kolejnych miesięcy - to rekord w tej dziedzinie. Inne badania pokazały, że jerzyki alpejskie także prowadzą głównie powietrzny tryb życia. W ramach najnowszego badania Hedenström i naukowcy ze Szwecji i Włoch badali 4 jerzyki blade (Apus pallidus). Okazało się, że ptaki nie lądują przez 2-3,5 miesiąca. Naukowcy posłużyli się mocowanymi do jerzyków mikrorejestratorami, które odnotowywały aktywność ptaków co 5 minut, a ich położenie raz w miesiącu. Dzięki temu ustalono, że w miesiącach zimowych, spędzanych w zachodniej Afryce po sezonie lęgowym we Włoszech, ptaki były cały czas w powietrzu. Lądują, gdy rozmnażają się i gniazdują pod dachówką lub w zagłębieniach. W pozostałym czasie żyją w locie. Lecąc, zjadają owady, a gdy osiągną pewną wysokość i zaczynają szybować, zapadają na krótki czas w sen - opowiada Hedenström. Ponieważ jerzyki blade wyprowadzają dwa lęgi, nie pozostają w locie przez tak długi czas, jak jerzyki zwyczajne, które w jednym sezonie lęgowym tylko raz składają jaja. De facto nie ma jednak znaczenia, czy dany gatunek spędza w powietrzu 3 czy 10 miesięcy z rzędu. Tak czy siak jerzykowate są przystosowane do takiego trybu życia. Wydajność ich lotu jest zmaksymalizowana, bez względu na to, czy ptak macha skrzydłami, czy szybuje. Jerzykowate mają, w porównaniu do wielu innych ptaków, wysoki wskaźnik przeżywalności. Naukowcy sądzą, że zawdzięczają to właśnie powietrznemu trybowi życia. W powietrzu drapieżnikom trudniej je zaskoczyć. Zmniejsza się też obciążenie pasożytami.   « powrót do artykułu