Znajdź zawartość

Dzięki pracy specjalistów z należącego do NASA Goddard Space Fligh Center, powstała wyjątkowa mapa pokrywy roślinnej na naszej planecie. Do jej stworzenia wykorzystano fluoroscencję roślin, która jest produktem ubocznym fotosyntezy. Zwykle do tworzenia tego typu satelitarnych map wykorzystuje się fakt, że żywe rośliny mają kolor zielony i jego występowanie wskazuje na występowanie roślin. Jest to jednak metoda bardzo niedoskonała, gdyż intensywność zieleni znacząco zmniejsza się w obliczu susz, przymrozków i innych zjawisk. Jednak zmiany następują bardzo powoli, nie można zatem śledzić ich na bieżąco. Tymczasem fluoroscencja chlorofilu zmienia się szybko i zmiany te odzwierciedlają aktualną intensywność fotosyntezy. „Dzięki fluoroscencji chlorofilu natychmiast wiemy, czy rośliny zmagają się z ciężkimi warunkami naturalnymi" - mówi Elizabeth Middleton. Mapy stworzono dzięki danym z japońskiego satelity GOSAT (Greenhouse Gases Observing Satellite). Widzimy na nich jak bardzo zmienia się aktywność roślin w ciągu roku. Szczyt fotosyntezy na półkuli północnej przypada w lipcu, a na półkuli południowej w grudniu. Uczeni z Goddarda sądzą, że w przyszłości pomiary fluoroscencji roślin pomogą zarówno rolnikom, których uprawy cierpią z powodu pogarszających się warunków atmosferycznych, jak i organizacjom humanitarnym, które będą miały lepszą informację o produkcji żywności w różnych punktach globu. Roślinna fluoroscencja może też pomóc naukowcom w lepszym zrozumieniu cyklu obiegu węgla w przyrodzie. Dzięki wspomnianej mapie wiemy, że planowana przez Europejską Agencję Kosmiczną eksperymentalna misja satelity Fluoroscence Explorer (FLEX) może przynieść wiele niezwykle ważnych informacji oraz że Orbiting Carbon Observatory- (OCO-2) zaplanowana na rok 2013 może zebrać więcej danych, jeśli zostanie wyposażona w urządzenia do pomiaru flouroscencji.