Znajdź zawartość

Pat Croce, założyciel korsarskiego St. Augustine Pirate & Treasure Museum na Florydzie, twierdzi, że jest już blisko wydobycia ciała sir Francisa Drake'a, angielskiego korsarza, który w latach 1577-1580 odbył wyprawę dookoła świata. Na blogu Croce'a można przeczytać, że na dnie zatoki Portobelo w Panamie znaleziono wraki statków Elizabeth i Delight. Wkrótce po ich zatopieniu Drake zmarł na czerwonkę. Wszyscy mają nadzieję, że gdzieś w pobliżu znajduje się ołowiana trumna ze zwłokami awanturnika. Pirat zmarł w 1596 r. na morzu. Jego ciało w pełnym rynsztunku wyrzucono w ołowianej trumnie za burtę. Gdy u wybrzeży Panamy zlokalizowano 2 statki, spełniło się marzenie wielu historyków, zarówno akademików, jak i amatorów. Bodźcem do zorganizowania ekspedycji były odkrycia poczynione przez Croce'a podczas gromadzenia materiałów do książki o Drake'u dla dzieci. Założyciel muzeum zwrócił się z prośbą o pomoc do Trevora McEniry'ego, z którym wcześniej współpracował przy pozycji dot. Czarnobrodego, czyli Edwarda Teacha. Próbując odtworzyć losy floty i samego kapitana po wypłynięciu z Plymouth 28 sierpnia 1595 r., McEniry przeszukał zasoby British Library, Narodowego Muzeum Morskiego oraz Angielskich Archiwów Narodowych. Okazało się, że po tym jak siły Wielkiej Armady odparły atak Drake'a i zdobyły San Juan, dwa poważnie uszkodzone pirackie statki Elizabeth i Delight zostały zatopione przez własne załogi na wodach gdzieś na wschód od Panamy. Wkrótce potem Drake'a zmogła czerwonka; zmarł na okręcie flagowym Defiance. Urządzono mu pogrzeb morski. Biorąc pod uwagę wszystkie te informacje, należy zakładać, że trumna dowódcy oraz wraki Elizabeth i Delight znajdują się stosunkowo blisko siebie. Ekspedycja Pata Croce'a natrafiła na spalone belki Elizabeth i Delight. Teraz pozostaje czekać na kolejne odkrycia...

Aby zainfekować czyjś organizm, bakteria musi przechytrzyć jego układ odpornościowy. W tym celu przez kanały transportowe w błonie dostarczane są czynniki wirulencji. U niektórych bakterii kanały te tworzą coś w rodzaju strzykawki, przez co patogen zyskuje dostęp do wnętrza komórki gospodarza. Naukowcy ze Stowarzyszenia Maxa Plancka i Federalnego Instytutu Badań nad Materiałami i Testowania jako pierwsi odkryli, jakie podstawowe reguły rządzą "konstrukcją" kanałów. Do eksperymentów wykorzystano gatunek bakterii powodujący zatrucia pokarmowe (czerwonkę) - Shigella flexneri. Dotąd niewiele wiedziano o tym, jak bakterie tworzą swoje nanostrzykawki. Rąbka tajemnicy uchylili jednak specjaliści z Instytutu Biologii Zakaźnej Maxa Plancka w Berlinie, Instytutu Chemii Biofizycznej w Getyndze oraz Federalnego Instytutu Badań nad Materiałami i Testowania. Eksperymenty nad odtwarzaniem bakteryjnych mikrostruktur prowadzono w probówkach. Okazało się, że białka powstawały w głębi komórki bakteryjnej. Przez strzykawkę były one odprowadzane na zewnątrz, by stopniowo wydłużyć część stanowiącą igłę. Ponadto naukowcy zauważyli, że podczas prac konstrukcyjnych białka zmieniały swoją konformację przestrzenną. Niemieccy specjaliści potrafili opisać zachodzące przekształcenia z dokładnością do pojedynczego aminokwasu. Ustalono to dzięki prowadzonej w BESSY w Berlinie i ESRF w Grenoble rentgenowskiej analizie strukturalnej oraz spektroskopii magnetycznego rezonansu jądrowego (ang. NMR-spectroscopy). Medykamenty bazujące na najnowszych odkryciach mogłyby hamować proces rozbudowywania igły czy wstrzykiwanie czynników zakaźnych do komórki gospodarza. Poza lekoopornością, eksperci wskazują bowiem na inne minusy antybiotyków. Nie odróżniają one dobrych i złych komórek (bakterii), co prowadzi do wystąpienia różnych efektów ubocznych.

Dzięki wysiłkom naukowców m.in. z Mayo Clinic udało się odtworzyć opracowany przez dawnych mieszkańców Oceanii, a konkretnie wyspy Ambon, roślinny ekstrakt o właściwościach antybakteryjnych. Jego skład opisano w XVII-wiecznej holenderskiej książce na temat zielarstwa pt. Ambonese Herbal. Jej autorem jest pracownik Holenderskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej Georg Everhard Rumpf, zwany z łacińska Rumphiusem. Pierwsze wyniki pokazują, że wyciąg z orzechów palmy Atuna racemosa zwalcza bakterie wywołujące wszelkie rodzaje biegunki. Rumpf stosował go do leczenia czerwonki. Owoce i liście do badań zebrano na Samoa. Następnie porównano je z rycinami wykonanymi przez Holendra. Ekstrakt do analiz przygotowano na bazie 70-proc. etanolu. Do próbek z bakteriami Gram-dodatnimi (Staphylococcus aureus i Enterococcus faecali) i Gram-ujemnymi (Pseudomonas aeruginosa i E. coli) dodawano ekstrakty z liści i owoców o różnym stężeniu. Wyciąg z A. racemosa oddziaływał na bakterie G+.