Znajdź zawartość

Niemieccy naukowcy z Uniwersytetu w Düsseldorfie opisali mechanizm neurologiczny, leżący u podłoża niezdolności do rozumienia i wyrażania własnych emocji, czyli aleksytymii. Wyniki badań opublikowano w piśmie Psychotherapy and Psychosomatics. Okazało się, że u pacjentów z tym zaburzeniem jest stale aktywowana w stopniu większym niż u pozostałych osób okolica nadspoidłowa przedniej części zakrętu obręczy (pole Brodmanna 24; ang. supragenual anterior cingulate cortex, ACC). Pobudzenie to jest związane z objawami aleksytymii, ale nie depresji. Jeden z najważniejszych modeli neurobiologicznych aleksytymii zakłada, że kluczowym jej korelatem neurologicznym jest właśnie zaburzona funkcja ACC. Do badania Niemców funkcjonalne badania obrazowe nie dawały jednak rozstrzygających rezultatów. W eksperymencie specjalistów z Düsseldorfu wzięło udział 30 wysoce i nisko aleksytymicznych praworęcznych mężczyzn. Wytypowano ich na podstawie wyników uzyskiwanych w skali TAS-20 (Toronto Alexithymia Scale). Podczas funkcjonalnego rezonansu magnetycznego prezentowano im bodźce wzrokowe z Testu Rozpoznawania Wyrazów Twarzy Ekmana-Friesena (szczęśliwe, przestraszone i neutralne fizjonomie). Naukowcy skorzystali też z pozytywnych, negatywnych i neutralnych zdjęć z International Affective Picture System (IAPS). Porównując grupę wysoce aleksytymiczną z nisko aleksytymiczną, psycholodzy zauważyli, że u przedstawicieli tej pierwszej występowała podwyższona aktywność okolicy nadspoidłowej przedniej części zakrętu obręczy. Dotyczyło to zarówno emocji o różnym znaku, jak i bodźców emocjonalnych różnego typu (twarzy oraz innych wywołujących emocje obiektów i scen).

Podczas badań naukowcom z Uniwersytetu w Amsterdamie udało się ustalić związek między stresem w miejscu pracy a niezdolnością do wyrażania uczuć (aleksytymią). Aleksytymia jest głównym czynnikiem ryzyka różnych chorób psychicznych. Wtórną aleksytymię uznaje się natomiast za nieadekwatną reakcję, pojawiającą się podczas radzenia sobie ze stresującymi sytuacjami. Holendrzy chcieli ocenić poziom i rodzaj aleksytymii związanej ze stresem w miejscu pracy. Dwukrotnie zbadali, a następnie porównali ze sobą 69 pacjentów i 62 zdrowe osoby, prosząc o wypełnienie kwestionariusza. Znalazły się w nim pytania dotyczące aleksytymii, wypalenia zawodowego oraz ogólnego dystresu. Według badaczy, zwiększona trudność w wyrażaniu emocji w grupie pacjentów ze stresem zawodowym może wskazywać na obecność wtórnej aleksytymii. Wyniki studium ukażą się we wrześniowym wydaniu pisma Psychotherapy and Psychosomatics. Aleksytymię uznaje się za niezdolność do odczuwania, ale także uświadamiania sobie, ubierania w słowa oraz rozumienia własnych uczuć. Cierpiące na nią osoby nie umieją odróżnić pobudzenia fizjologicznego od pobudzenia emocjonalnego. Ich wyobraźnia funkcjonuje na bardzo okrojonym poziomie, a myślenie ma charakter operacyjny (dotyczy procedur).