Znajdź zawartość

Renifery potrafią jednocześnie przeżuwać i spać. Dzięki temu latem mogą wydłużyć czas, w którym się pożywiają i nabierają tłuszczu niezbędnego do przetrwania długiej arktycznej zimy. Odkrycie, dokonane przez naukowców ze Szwajcarii i Norwegii, pozwoliło na opisanie kolejnej interesującej strategii, jaką wyewoluowały zwierzęta, by przetrwać zmiany związane ze zmianami pór roku. Uczeni badali za pomocą elektroencefalografu aktywność mózgu renifera europejskiego. Badania przeprowadzono podczas równonocy jesiennej, przesilenia letniego i przesilenia zimowego. Zauważyli, że podczas przeżuwania w mózgu zwierzęcia zachodzą procesy charakterystyczne dla snu wolnofalowego (głębokiego). Renifer nie zawsze ma wówczas zamknięte oczy, jednak zmienia się też jego zachowanie. Stoi lub leży spokojnie, mniej reaguje na dźwięki wydawane przez inne renifery. Im dłużej zwierzęta przeżuwały, tym zmniejszało się ich zapotrzebowanie na sen, co potwierdza, że śpią w czasie pożywiania się. Gdy zaś naukowcy im przeszkadzali we śnie, czy to hałasując, kusząc świeżą żywnością czy je trącając, zapotrzebowanie na sen rosło. To potwierdza, że zaobserwowana aktywność fal mózgowych rzeczywiście oznacza, że zwierzęta śpią podczas jedzenia. Naukowcy uważają, że to zachowanie, które pozwoliło dostosować się do arktycznych warunków. Latem, gdy wokół jest dużo pożywienia, umiejętność spania podczas jedzenia pozwala na zmaksymalizowanie czasu pożywiania się i tworzenia zapasów tłuszczu, dzięki którym można przetrwać zimę, gdy pożywienia w Arktyce jest bardzo mało. Badaczy zaskoczył fakt, że u reniferów długość snu w czasie roku się nie zmieniała. Spodziewali się, że zwierzęta śpią mniej latem, a więcej zimą, gdy są mniej aktywne i muszą oszczędzać energię. To bardzo interesujące spostrzeżenie, bo wiemy, że istnieją gatunki zwierząt, które w reakcji na warunki środowiskowe zmieniają dobową długość snu. U reniferów do takiej zmiany nie dochodzi. To pokazuje, jak ważny i precyzyjnie regulowany jest sen u tego gatunku, stwierdza główna autorka badań, Melanie Furrer z Uniwersytetu w Zurichu. « powrót do artykułu