Znajdź zawartość

Plastik. Tworzywo XX wieku. Ma wiele zalet: można je odlewać, jest tanie... tanie... Chyba przede wszystkim tanie. Poza tym ma wiele wad: wytwarza się je z coraz droższej ropy naftowej, trudno się go przetwarza, a ogromne ilości plastikowych śmieci zalegają wysypiska. I będą zalegać przez dziesiątki tysięcy lat, jeśli się nie znajdzie na nie sposobu. Sposobu na utylizację lub wykorzystanie niebiodegradowalnego plastiku szuka się od dawna. Było wiele koncepcji i pomysłów, ale ostatecznie żadna nie została wykorzystana w masowej skali. Być może wynalazek inżynierów z Uniwersytetu Północno-Zachodniego w Bostonie okaże się przełomem. Udało im się opracować sposób wykorzystania nieprzetwarzalnego plastiku jako paliwa, bez emisji szkodliwych gazów i odpadów. Prototyp specjalnego, dwukomorowego pieca sprawuje się tak dobrze, że myślą już o wykorzystaniu pomysłu w skali przemysłowej. Dwukomorowość i samopodtrzymywanie to kluczowe rozwiązania, jakie pozwoliły na opracowanie rozwiązania. Masa plastikowa jest ładowana do górnej komory, gdzie w wysokiej temperaturze poddawana jest procesowi pirolizy. W jej wyniku ze stałych odpadków otrzymywany jest palny gaz, który przetaczany jest do dolnej komory, gdzie - po dodaniu utleniaczy - jest spalany, wytwarzając ciepło i parę. Ciepło podtrzymuje proces pirolizy w górnej komorze, natomiast parę można wykorzystać do otrzymywania elektryczności. Projekt jest dziełem studentów inżynierii pracujących nad dyplomem oraz absolwentów, którzy pracowali pod kierunkiem Yiannisa Levendisa, wykładowcy inżynierii materiałowej i przemysłowej. Prof. Levendis poświęcił ostatnie dwadzieścia lat na badania nad spalaniem nieużytecznych odpadów. Jego obecny cel to zgazowywanie stałych odpadów plastikowych, z założeniem jak największego zmniejszenia emisji szkodliwych substancji. Prototyp można bez trudu powiększyć i zainstalować na przykład obok wysypiska, czy zakładu segregacji odpadów, albo zakładu przetwarzania odpadów - mówi David Laskowski, jeden ze studentów pracujących nad projektem. - To pozwoliłoby na stały dostęp do taniego paliwa. Według jego obliczeń, nowa technologia pozwoliłaby oszczędzić rocznie nawet 462 miliony galonów ropy w samych Stanach Zjednoczonych, przy założeniu, że spala się całość plastiku, jaki trafia do śmieci. Oprócz prof. Yiannisa Levendisa i Davida Laskowskiego do zespołu należeli: Jeff Young, Shane McElroy, Jason Lee i Paul Conroy - studenci przed dyplomem; oraz Brendan Hall i Chuanwei Zhuo - absolwenci uczelni.

Dwóch naukowców z Northeastern University udowodniło, że aby ułożyć słynną kostkę Rubika, wystarczy wykonać tylko 26 ruchów. Stwierdzenie to dotyczy jakiegokolwiek ustawienia kolorowych pól. To nowy rekord, poprzedni najlepszy wynik to 27 ruchów. Niektórym zadanie wydaje się banalne, jednak nic bardziej mylnego. Profesor Gene Cooperman podkreśla, że kostka Rubika to pole testowe dla problemów z zakresu wyszukiwania i enumeracji. [...] Są to kwestie zajmujące badaczy parających się wieloma różnymi dziedzinami nauki: od sztucznej inteligencji poczynając, na operacjach kończąc. Kostka Rubika pozwala wypróbować opracowaną metodę na pojedynczym dobrze znanym problemie. Cooperman i jego student Dan Kunkle zrobili dwie ważne rzeczy, które umożliwiły im ustanowienie rekordu: 1) użyli 7 terabajtów pamięci wirtualnej (dzięki temu mogli w niej przechowywać duże tabele z danymi) oraz 2) opracowali nową, dużo szybszą, metodę wyliczania ruchów i grup ruchów (posłużyli się teorią grup). Zebrali wszystkie możliwe konfiguracje kostki (tworząc "rodzinę" warstw, ang. family of cosets). Następnie przyglądali się, jaki skutek będzie miało zastosowanie jednego z możliwych ruchów do wszystkich ułożeń jednocześnie. W ciągu sekundy komputer rozpatrywał 100 mln ruchów. Dokładnie dziesięć lat temu, bo w maju 1997 roku, profesor Richard Korf z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Los Angeles ogłosił światu, że odkrył optymalną metodę układania kostki Rubika. Ponieważ w jego badaniach mediana (wartość środkowa) wynosiła 18, uważał, że z każdej konfiguracji kostki Rubika można wybrnąć w nie więcej niż 20 ruchach. Nie potrafił jednak tego dowieść w praktyce i do dziś rekord wynosił 27. Kunkle wyjaśnił, że Korf napisał program, który długo pracował nad jak najlepszym rozwiązaniem 1 określonej konfiguracji. Natomiast program jego zespołu przeprowadza rozbudowane operacje przedobliczeniowe, a następnie błyskawicznie, w ciągu ok. 1 sekundy, znajduje rozwiązanie dla każdego układu kostki (rozwiązanie obejmuje 26 ruchów lub mniej).