Skocz do zawartości
Forum Kopalni Wiedzy

Znajdź zawartość

Wyświetlanie wyników dla tagów 'Miasto Dawida' .



Więcej opcji wyszukiwania

  • Wyszukaj za pomocą tagów

    Wpisz tagi, oddzielając je przecinkami.
  • Wyszukaj przy użyciu nazwy użytkownika

Typ zawartości


Forum

  • Nasza społeczność
    • Sprawy administracyjne i inne
    • Luźne gatki
  • Komentarze do wiadomości
    • Medycyna
    • Technologia
    • Psychologia
    • Zdrowie i uroda
    • Bezpieczeństwo IT
    • Nauki przyrodnicze
    • Astronomia i fizyka
    • Humanistyka
    • Ciekawostki
  • Artykuły
    • Artykuły
  • Inne
    • Wywiady
    • Książki

Szukaj wyników w...

Znajdź wyniki, które zawierają...


Data utworzenia

  • Od tej daty

    Do tej daty


Ostatnia aktualizacja

  • Od tej daty

    Do tej daty


Filtruj po ilości...

Dołączył

  • Od tej daty

    Do tej daty


Grupa podstawowa


Adres URL


Skype


ICQ


Jabber


MSN


AIM


Yahoo


Lokalizacja


Zainteresowania

Znaleziono 2 wyniki

  1. W Mieście Dawida odkryto największą zaporę wodną w starożytnym Izraelu. To jednocześnie najstarsza tego typu konstrukcja w Jerozolimie. Instytut Weizmanna oraz Izraelska Służba Starożytności datują powstanie monumentalnej konstrukcji na rządy królów Judy Joasza (836–796 p.n.e.) lub Amazjasza (796–767 p.n.e.). Archeolodzy uważają, że zbudowanie tamy było odpowiedzią na kryzys klimatyczny sprzed 2800 lat. Wielka zapora, odkryta w pobliżu Sadzawki Siloam, powstała około lat 805–795. To największa zapora kiedykolwiek odkryto w Izraelu i najstarsza zapora w Jerozolimie. Ma imponujące rozmiary: około 12 metrów wysokości, ponad 8 metrów szerokości, jej długość sięga 21 metrów i wykracza poza zakres obecnych wykopalisk. Jej zadaniem było gromadzenie wody ze źródła Gichon oraz wód opadowych spływających z Jerozolimy do Doliny Cedronu. Spełniała więc dwa zadania: gromadziła wodę pitną i zapobiegała powodziom błyskawicznym, informują archeolodzy. Dzięki precyzyjnemu datowaniu zapory można było, po raz pierwszy, określić czas powstania pierwszych struktur, które miały dać w przyszłości początek ważnej w historii Jerozolimy sadzawce Siloam. Dotychczas chronologię tego miejsca znano jedynie ze źródeł biblijnych i innych źródeł historycznych. Datowanie starożytnej struktury z dokładnością do 10 lat jest niezwykłym osiągnięciem. Udało się to, dzięki temu, że w strukturze zapory znalazły się gałęzie. Uzyskane z nich dane porównano z danymi klimatycznymi z rdzeni z Morza Martwego i jaskini Soreq. Dzięki temu wiemy, że w czasach budowy zapory w regionie zmniejszyła się ilość opadów, dochodziło za to do krótkotrwałych gwałtownych burz powodujących powodzie błyskawiczne. Nowo odkryta zapora łączy dwie inne struktury hydrologiczne powstałe w tym samym okresie – zaporę na źródle Gichon oraz kanały zbierające wodę ze źródła i prowadzące ją do sadzawki Siloam. To zaś oznacza, że już w IX wieku przed naszą erą Jerozolima była na tyle bogatym i potężnym miastem, iż jej władze były zdolne do skomplikowanego planowania i prowadzenia złożonych prac inżynieryjnych. « powrót do artykułu
  2. W Mieście Dawida, miejscu oryginalnego osadnictwa w Jerozolimie, znaleziono skamieniałe zęby rekinów. Nie wiadomo, jak trafiły one w okolice odległe o 80 km od najbliższego miejsca, gdzie można się takich skamieniałości spodziewać. Niewykluczone jednak, że była to... celowo gromadzona kolekcja. A powstała wkrótce po śmierci króla Salomona, przed około 2900 laty. Co interesujące, podobne kolekcje zaczęto odkrywać w innych miejscach Judei. Doktor Thomas Tuetken z Uniwersytetu w Moguncji, który omawiał znalezisko podczas Goldschmidt Conference, stwierdził: Skamieniałości nie leżały w oryginalnym miejscu, zostały przeniesione. Miały dla kogoś wartość. Nie wiemy dlaczego. Nie wiemy też, dlaczego podobne zbiory znaleźliśmy w więcej niż 1 miejscu w Izraelu. Zęby znaleziono w materiale, który wykorzystano do wypełnienia fundamentów piwnicy, nad którą w epoce żelaza zbudowano duży dom. Wraz z nimi do wypełniania wrzucono rybie ości sprzed 2900 lat i fragmenty ceramiki. Co interesujące, znajdowały się tam również setki pieczęci, co może wskazywać, że w którymś punkcie historii miejsce to było powiązane z lokalną administracją. Archeolodzy, datując ceramikę, ości i pieczęcie, stwierdzili że całość pochodzi sprzed 2900 lat, a zęby rekinów należą do gatunków, które wówczas żyły. Gdy jednak wysłali swój artykuł do publikacji, pewien recenzent zwrócił im uwagę, że jeden z zębów może należeć do rekina wymarłego przed 66 milionami lat. Wróciliśmy więc do naszych próbek, przeprowadziliśmy badania materii organicznej, jej składu, stopni skrystalizowania i stwierdziliśmy, że wszystkie zęby to skamieniałości. Badania izotopowe strontu wykazały, że pochodzą one sprzed około 80 milionów lat. Zatem wszystkie 29 zębów z rekinów z Miasta Dawida pochodziło z późnej kredy. Stwierdziliśmy też, że nie pochodzą z miejsca, w którym je znaleźliśmy. Prawdopodobnie przywieziono je z odległej o 80 kilometrów pustyni Negew, mówi Tuetken. Od czasu odkrycia w Mieście Dawida zespół Tuetkena znalazł zęby rekina jeszcze w 2 innych miejscach w Izraelu. Również one prawdopodobnie zostały przeniesione z oryginalnego miejsca. Postawiliśmy hipotezę roboczą, że zęby zostały zgromadzone przez kolekcjonerów, jednak nie mamy niczego, na jej poparcie. Brak na nich śladów wskazujących, by służyły jako narzędzia, ani wywierconych otworów sugerujących, że stanowiły biżuterię. Wiemy, że nawet dzisiaj istnieje rynek zębów rekinów, więc może w epoce żelaza były one zbierane. W tym okresie klasa rządząca Judei była bogata. Jednak zbyt łatwo jest tutaj popełnić pomyłkę. Prawdopodobnie nigdy się nie dowiemy, dlaczego zęby zgromadzono. Wśród kolekcji zębów znajdują się tez i takie należące do rekinów z rodzaju Squalicorax. Rodzaj ten żył wyłącznie w późnej kredzie, posłużył więc jako punkt odniesienia do datowania skamieniałości. « powrót do artykułu
×
×
  • Dodaj nową pozycję...