Znajdź zawartość

Po niespodziewanym ponownym odnalezieniu w 2022 r. badacze opublikowali swoje ustalenia na temat jednego z najrzadszych i najsłabiej poznanych ptaków na świecie - zapylaka kolumbijskiego (Campylopterus phainopeplus). Artykuł naukowców z American Bird Conservancy (ABC), Narodowego Uniwersytetu Kolumbii, a także organizacji SELVA, ProCAT Colombia oraz World Parrot Trust ukazał się w bioRxiv i daje wgląd w nieudokumentowane wcześniej zachowania związane z żerowaniem, śpiewem oraz zalotami krytycznie zagrożonego kolibra. Nasze odkrycia pokazują, że ten wspaniały ptak może być doskonałym przykładem mikroendemizmu. Wydaje się bowiem, że występuje na ograniczonym obszarze w obrębie najważniejszego na świecie ośrodka kontynentalnego endemizmu – podkreśla główny autor badań Esteban Botero-Delgadillo. Naukowiec dodaje, że bardzo się cieszy, że badania mogą być kontynuowane, bo nadal mamy spore braki w wiedzy na temat biologii czy dystrybucji gatunku. Uzupełnienie tych luk pozwoli odpowiednio zaplanować długoterminową strategię ochrony zapylaka kolumbijskiego, który zamieszkuje Sierra Nevada de Santa Marta - masyw górski w północnej Kolumbii. Naukowcy stracili zapylaka z oczu na 64 lata. W roku 2010 został on sfotografowany i znowu zniknął. Odnalazł go w 2022 roku Yurgen Vega. Chwila, w której zobaczyłem zapylaka była niezwykle emocjonalna. Nie mogłem uwierzyć w to, co widzę. Adrenalina, emocje, trudno opisać to, co wówczas czułem, wspomina badacz. Siedem miesięcy później niezależnych obserwacji dokonali profesorowie Carlos Esteban Lara i Andrés M. Cuervo z Narodowego Uniwersytetu Kolumbii (Universidad Nacional de Colombia). Gatunek ten znajduje się na liście „10 najbardziej poszukiwanych zaginionych gatunków ptaków” społecznościowej inicjatywy Search for Lost Birds, która jest wspólnym dziełem BirdLife International, American Bird Conservancy oraz Re:Wild, nic więc dziwnego, że organizacje te natychmiast włączyły się w poszukiwania i badania gatunku. Znalezienie zapylaka kolumbijskiego było możliwe wyłącznie dzięki wspólnemu działaniu lokalnych społeczności, uczelni oraz lokalnych i międzynarodowych organizacji, stwierdza profesor Lara. Współpraca ta zaowocowała prowadzonym przez 16 miesięcy poszukiwaniem zapylaków oraz badaniem ich terytorium i zachowania. Uzyskane dane, w połączeniu z danymi historycznymi wskazują, że gatunek ten nie migruje, jak wcześniej sądzono, na obszary o innej wysokości nad poziomem morza. Żyje na jednym terenie i prawdopodobnie jest ograniczony do południowo-wschodnich stoków Sierra Nevada de Santa Marta wzdłuż basenu rzeki Guatapurí. Badania wskazują również, że terytoria samców, tokowiska i prawdopodobnie gniazda zakładane przez samice są silnie powiązane z obecnością lasów łęgowych i cieków wodnych, więc dla przetrwania gatunku konieczne jest zachowanie tego typu habitatów. « powrót do artykułu