Znajdź zawartość

Naukowcom udało się zidentyfikować miejsce zimowania bardzo rzadkiego gatunku ptaka — ibisa grzywiastego (Geronticus eremita). Ornitolodzy uznają odkrycie za olbrzymi przełom. Dowiedzieli się bowiem nie tylko, gdzie ptaki udają się z końcem lata, ale także jak wygląda trasa przelotu. Ibis grzywiasty ma długość 70-80 cm, a rozpiętość jego skrzydeł sięga 120-135 cm. Ptak ma nieopierzony czerwony łeb i długi zakrzywiony dziób o tym samym kolorze. Z potylicy ibisa zwisa czub z długich czarnych piór. Zamieszkuje północną Afrykę, basen Morza Śródziemnego, a także Syrię oraz Turcję. Tworzy kolonie na klifach skalistych obszarów pustyń. Do XVI wieku ibisy grzywiaste występowały w Europie Południowej i Alpach. Obecnie prowadzone są próby ponownego wprowadzenia tych ptaków do ekosystemów m.in. Hiszpanii. Ibis grzywiasty jest najrzadszym ptakiem Środkowego Wschodu. Nie jest znana dokładna liczba żyjących na wolności osobników, ale może ich być mniej niż 1000. Geronticus eremita składa od 2 do 3 jaj. Żywi się owadami i innymi drobnymi organizmami. Odkrycie miejsc zimowania ibisów było możliwe dzięki śledzeniu za pomocą obrączek z nadajnikami satelitarnymi 3 osobników. Naukowcy nadali im nawet imiona: Sultan, Salam i Zenobia. Przebywając 3.100 km, ptaki kończyły podróż na terenie Etiopii. Naśladowały przy tym zachowanie innego nieoznakowanego członka stada. Taki punkt docelowy zaskoczył naukowców, którzy sądzili, że ptaki udają się dalej na północ. Międzynarodowa Czerwona Lista Zagrożonych Gatunków uznaje ibisy grzywiaste za skrajnie zagrożony gatunek. Ich liczba spadła z powodu zanieczyszczenia środowiska, działalności rolniczej człowieka i zniszczenia naturalnych siedlisk. Mniej piskląt przeżywa w lęgach lat suchych.