Znajdź zawartość

Porzucone narzędzia połowowe (ALDFG, od ang. abandoned, lost or otherwise discarded fishing gear) stwarzają zagrożenie dla występujących w Gangesie zwierząt, w tym dla krytycznie zagrożonych żółwi Batagur dhongoka czy dla zagrożonych suzu gangesowych. Badania przeprowadzone w 9 miejscach wzdłuż biegu rzeki (od źródeł w Himalajach po ujście do Zatoki Bengalskiej) pokazały, że brzegowe zanieczyszczenie starymi narzędziami połowowymi jest największe w pobliżu oceanu. Najczęściej znajdowany rodzaj ALDFG to sieci rybackie. Wywiady przeprowadzone z rybakami pokazały, że stary sprzęt jest często porzucany; ma to związek z jego krótką przydatnością do użytku oraz brakiem odpowiednich systemów gospodarki odpadami. Badanie zostało przeprowadzone przez naukowców z Uniwersytetu w Exeter oraz specjalistów z Indii czy Bangladeszu w ramach ekspedycji Sea to Source: Ganges National Geographic Society. Ganges odgrywa ogromną rolę w rybactwie śródlądowym, dotąd nie przeprowadzono jednak badań dot. wpływu zanieczyszczenia tworzywami sztucznymi przez ten przemysł na dziką przyrodę - podkreśla dr Sarah Nelms. Spożycie tworzyw sztucznych może być szkodliwe, nasza analiza zagrożeń koncentrowała się jednak na zaplątaniu [...]. Naukowcy wykorzystali listę 21 rzecznych gatunków specjalnej troski autorstwa Wildlife Institute for India. By uszeregować gatunki z Gangesu wg stopnia zagrożenia, odwołano się do 3 kryteriów/źródeł danych: 1) zagęszczenia ALDFG w miejscach próbkowania, gdzie dany gatunek może występować, 2) statusu gatunku w Czerwonej Księdze Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i 3) danych uzyskanych z półustrukturowanego przeglądu literatury (uwzględniano studia dot. zaplątań w ALDFG gatunków z Gangesu albo gatunków spokrewnionych/podobnych). Skąd tyle porzuconych narzędzi połowowych w rzece? Większość rybaków mówiła nam, że próbuje naprawiać i przeznaczać stare narzędzia połowowe do innych celów. Jeśli jest to jednak niemożliwe, ludzie często wyrzucają sieci do Gangesu. Spora część rybaków wierzy, że rzeka je usunie; kolejnym ważnym krokiem wydaje się więc zwiększenie świadomości rzeczywistego wpływu środowiskowego. Prof. Heather Koldewey z Londyńskiego Towarzystwa Zoologicznego i Uniwersytetu w Exeter dodaje, że uzyskane wyniki dają nadzieję na wdrożenie rozwiązań bazujących na gospodarce okrężnej (ang. circular economy). Dużą część znalezionych narzędzi połowowych wyprodukowano z polikaprolaktamu [PA-6]. Można go wykorzystać do wyprodukowania np. dywanów czy ubrań. Zbieranie i recykling PA-6 można postrzegać jako dobre rozwiązanie, gdyż zmniejsza zanieczyszcznie i stanowi źródło przychodu. Wyniki badań zespołu ukazały się w piśmie Science of the Total Environment. « powrót do artykułu

Pandemia spowodowała zmniejszenie ludzkiej aktywności i zanieczyszczeń generowanych przez Homo sapiens. Efekty tego są często widoczne gołym okiem i niejednokrotnie – spektakularne. Gazeta Times of India donosi o niezwykle czystych wodach niesionych przez Ganges. Jak poinformował BD Joshi, specjalista nauk o środowisku naturalnym i były wykładowca Gurukul Kangri University, w miastach Rishikesh i Haridwar wody tej świętej rzeki stały się tak czyste, że ponownie nadają się do achaman, czyli rytualnego picia. Z badań Joshiego wynika, że poziom zanieczyszczeń w Gangesie zmniejszył się 5-krotnie. Wszystko dzięki temu, że do rzeki trafia znacznie mniej ścieków z zakładów przemysłowych, hoteli i schronisk. Opinię tej potwierdza Tanmay Vashishth, sekretarz generalny organizacji Ganga Sabha, która walczy z zanieczyszczeniami Gangesu. Mówi on, że rzeka nigdy nie wydawała się tak czysta. O różnicy w jakości wody informuje też RK Kathait ze Stanowej Rady Kontroli Zanieczyszczeń (PCB). Przedstawiciele PCB oficjalnie oświadczyli, że w Haridwar Ganges jest na tyle czysty, że można się w nim kąpać, a woda, po oczyszczeniu, nadaje się do picia. Z kolei w pobliskim Rishikesh wodę można pić po dezynfekcji. Z całego świata napływają informacje o czystszych wodach, pojawianiu się dawno niewidzianych zwierząt i zwiększonej przejrzystości powietrza. Przed kilkoma dniami media społecznościowe zapełniły się fotografiami wykonanymi przez mieszkańców indyjskiego stanu Pendżab. Mieszkańcy Dźalandharu po raz pierwszy od kilkudziesięciu lat mogli podziwiać szczyty Himalajów odległych o 140 kilometrów. « powrót do artykułu