Znajdź zawartość

Czescy archeolodzy znaleźli największy egipski magazyn z materiałami do balsamowania. Odkrycia dokonano w nekropolii w Abusir. Znajduje się tam cmentarz datowany na późny okres panowania XXVI i początki XXVII dynastii (druga połowa VI w. p.n.e.). Naukowcy z Czeskiego Instytutu Archeologii Uniwersytetu Karola prowadzą tam wykopaliska od ponad 3 dekad. W zachodniej części nekropolii wśród grupy głębokich grobów szybowych odkryto unikatowy nietknięty magazyn. Znaleziono w nim 370 dużych naczyń i wiele mniejszych artefaktów. We wszystkich naczyniach znaleziono pozostałości substancji i narzędzi używanych w procesie mumifikacji. Naczynia zostały ułożone w 14 grupach znajdujących się na głębokości od 4 do 12 metrów. Grupy ułożono spiralnie względem szybu, w którym się znajdowały. Każda z nich składała się z od 7 do 52 naczyń. Wielki magazyn, o wymiarach 5,3x5,3 i głębokości ponad 14 metrów przylega do dużej niezbadanej jeszcze struktury grobowej. W najwyżej położonej grupie znaleziono też 4 kanopy, naczynia na wnętrzności. Wszystkie były puste i nigdy nieużywane. W umieszczonych na nich inskrypcji wynika, że należały one do Wahibre-mery-Neitha, syna Pani Irturu. Dyrektor czeskiej misji archeologicznej, profesor Miroslav Bárta przypomniał, że jego zespół bada zabytki z okresu, w którym społeczeństwo starożytnego Egiptu szukało nowych sposobów na utrzymanie swojej unikalnej tożsamości w obliczu wyzwań rzucanych przez armie greckie, perskie i nubijskie. Groby szybowe z Abusir, wybudowane w podobny sposób jak grób szybowy Dżosera, założyciela Starego Państwa, odgrywały ważną rolę w wyrażaniu tożsamości kulturowej przez egipskie elity. Z kolei profesor Ladislav Bareš, jeden z czołowych ekspertów od badanego okresu historii Egiptu mówi: chociaż znamy imiona wielu dygnitarzy z tego okresu, do żadnego z nich nie możemy przypisać wspomnianych 4 kanop, gdyż w materiałach źródłowych dygnitarzom tym przypisuje się różne imiona matek. Sądząc po rozmiarach magazynu oraz rozmiarach i lokalizacji pobliskiego grobowca, właściciel grobowca musiał należeć do najwyższych dygnitarzy swoich czasów. Do tej samej grupy społecznej, do której należeli jego sąsiedzi, których groby zbadaliśmy – słynny admirał Udjahorresnet i generał Menekhibnekau. « powrót do artykułu

W Abusir odkryto kompleks grobowy należący do "jedynego przyjaciela" i powiernika władcy - kapłana Kairesa. Zajmuje on powierzchnię ponad 500 m2. Poza grobem znajduje się tu także szereg innych pomieszczeń, które służyły do celów rytualnych, w tym do oczyszczania kapłanów przed wejściem do grobowca. Kompleks Kairesa jest zlokalizowany w rejonie, gdzie w owych czasach (w 3. tysiącleciu p.n.e.) chowano wyłącznie członków rodziny królewskiej i najwyższych rangą urzędników. Archeolodzy z Uniwersytetu Karola w Pradze odkryli kapliczkę wyłożoną bazaltowymi blokami. Ponieważ wykorzystanie bazaltu było zarezerwowane dla władców, jego obecność w tym miejscu także wskazuje na wyjątkowy status właściciela grobowca. Niestety, do czasów współczesnych przetrwały tylko fragmenty steli z jego tytułami. Mimo że komorę grobową w czasach starożytnych wielokrotnie rabowano, naprzeciwko wapiennego sarkofagu zachowała się granitowa statua z resztkami oryginalnych kolorów i kolejnymi tytułami Kairesa. Świadczyły one o wyjątkowej karierze tego człowieka. Wskazywały one, że Kaires był jedynym przyjacielem władcy, stróżem tajemnic Domu Porannego (miejsca, gdzie faraon był ubierany i jadł śniadanie), szafarzem pałacu królewskiego, inspektorem kapłanów służących w kompleksie piramid Sahure i Neferirkare I, kapłanem bogini Hathor w Cusae, a także strażnikiem 2 tronów (np. Górnego i Dolnego Egiptu). Kaires pełnił też ważną funkcję w Domu Życia, czyli bibliotece papirusów. Wiele wskazuje na to, że Kaires był przyjacielem Neferirkare. Sugeruje to m.in. umiejscowienie jego kompleksu grobowego w pobliżu piramidy tego władcy. Ekspedycja ekipy Miroslava Bárty nadal trwa. Na razie mumii Kairesa nie znaleziono. « powrót do artykułu