Znajdź zawartość

Uniwersytecki Szpital Kliniczny (USK) we Wrocławiu jest szóstą placówką medyczną w Polsce, która będzie przeszczepiać serca. Ministerstwo Zdrowia wydało niedawno pozytywną decyzję w tej sprawie. Jak podkreślono w komunikacie USK, specjaliści i zakwalifikowani do transplantacji pacjenci są już w pełnej gotowości, teraz pozostaje im czekać na pierwszego dawcę. Starania, by dołączyć do grupy placówek przeszczepiających serca, rozpoczęły się 2 lata temu, gdy w USK powstało Centrum Chorób Serca; na jego czele stanął kardiolog prof. Piotr Ponikowski. Uzyskanie zgody ministra zdrowia na przeprowadzanie transplantacji serca, a co za tym idzie realizację Programu mechanicznego wspomagania krążenia, jest długotrwałym procesem, ale udało nam się udowodnić, że jesteśmy wystarczająco dobrym oraz gotowym na to wielkie i bardzo ważne przedsięwzięcie ośrodkiem. Zgoda, którą otrzymaliśmy, to dla nas wielki przełom i ogromne wyzwanie - podkreśla prof. Ponikowski. Placówka ubiegająca się o pozwolenie na wykonywanie przeszczepów musi spełnić różne wymogi; chodzi np. o liczbę i kwalifikacje pracowników, odpowiednie oddziały, pomieszczenia, sprzęt medyczny. W Centrum Chorób Serca mamy fantastycznych specjalistów, brakowało jednak osób, które mają już doświadczenie w transplantacji, dlatego zaprosiliśmy do współpracy doktora Romana Przybylskiego i profesora Michała Zaklińczyńskiego. Musieliśmy również wykazać, że mamy wymagane doświadczenie w przeprowadzaniu wysokospecjalistycznych procedur kardiochirurgicznych w obszarze kardiologii interwencyjnej, przy czym chodziło nie tylko o liczbę, ale także jakość wykonywanych zabiegów - opowiada prof. Ponikowski. Dr Przybylski jest kardiochirurgiem, a prof. Zakliczyński kardiologiem. Obaj specjalizują się w przeszczepach i przyjechali do Wrocławia ze Śląskiego Centrum Chorób Serca w Zabrzu. Dr Roman Przybylski wykonał cztery z pięciu przeprowadzonych w Polsce autoprzeszczepień serca (w tym jedno już w Uniwersyteckim Szpitalu Klinicznym) oraz kilkaset transplantacji tego narządu. W listopadzie 2019 r. autoprzeszczepienie serca przeprowadzono w USK u 31-letniego wówczas Krzysztofa Mrozka. Pacjent cierpiał na mięsaka serca w zaawansowanym stadium - guz zajmował niemal cały lewy przedsionek. Jak donosi Poltransplant, w 2020 r. w Polsce przeszczepiono 145 serc, a w grudniu na serce oczekiwało 415 osób (to liczba oczekujących ostatniego dnia miesiąca). Specjaliści z USK mają nadzieję, że dzięki zgodzie Ministerstwa Zdrowia będą mogli poprawić statystyki. Na terenie Dolnego Śląska będzie to pierwszy przeszczep serca, ale przeprowadzi go bardzo doświadczony zespół, dla mnie to nie będzie pierwszy, ale 301. taki zabieg - podkreśla dr Przybylski. Ośrodek, który ma przeszczepiać serca, musi dysponować biorcami różniącymi się płcią, wagą, grupą krwi (to jeden z wymogów). Chodzi o to, abyśmy byli gotowi na przyjęcie narządu, który będzie akurat do dyspozycji transplantologów. Obecnie mamy pod opieką kilkunastu pacjentów, zarówno stabilnych, którzy przebywają w domu, jak i pilnych, którzy nie są w stanie funkcjonować bez wspomagania farmakologicznego i mechanicznego, czyli pomp, które wspomagają pracę komór serca - wyjaśnia prof. Krzysztof Reczuch, kierownik Kliniki Chorób Serca USK. Obecnie na serce w USK czeka dwóch pacjentów pilnie potrzebujących przeszczepu. « powrót do artykułu

Behawioryści z Uniwersytetu Wiedeńskiego donoszą, że psy utraciły umiejętność godzenia się po konfliktach. Wilki zaś wciąż tę umiejętność posiadają. Na łamach Royal Society Open Science naukowcy opisują wyniki badań, podczas których przyglądali się żyjącym w niewoli wilczym stadom oraz psom ze schronisk. Wilki żyją w stadach. A w nich obowiązują zasady, które pozwalają stadu przetrwać. Określają one zachowania dominujące, sposób jedzenia, łączenia się w pary i – jak wynika z badań Austriaków – sposób godzenia się po konfliktach. Psy, które również są uważane za zwierzęta stadne, najwyraźniej utraciły natomiast umiejętność godzenia się po konfliktach. Naukowcy przyjrzeli się stadom wilków i psów, zwracając szczególną uwagę na to, jak zwierzęta zachowują się w ciągu najbliższych minut po tym, jak doszło między nimi do sprzeczki. Cztery stada wilków były złożone ze zwierząt, które urodziły się na wolności, zostały schwytane i są trzymane w niewoli. Jako, że zwierzęta były dla siebie obce, prowadziło to do częstych konfliktów. Średnio dochodziło do jednej bójki na godzinę. Jednak, jak zauważono, po takiej sprzeczce napięcie szybko opadało i już 10 minut później skonfliktowane wcześniej zwierzęta bawiły się ze sobą. Z kolei cztery stada psów utworzono ze zwierząt ze schronisk. Również one były dla siebie obce. Również i między nimi dochodziło do bójek, chociaż zdarzały się one rzadziej, niż pomiędzy wilkami. Jednak, co odnotowali badacze, starcia pomiędzy psami były bardziej intensywne, a po walce zwierzęta raczej unikały się, niż się godziły. Badacze sugerują, że wykazywana przez wilki umiejętność pogodzenia się jest konieczna do przetrwania stada. Tymczasem psy przez tysiące lat towarzyszenia człowiekowi utraciły wiele umiejętności zapewniających przetrwanie stada. Jedną z tych utraconych wydaje się brak godzenia się z innymi psami. W ich obecnej roli, towarzysza stada ludzkiego, znacznie ważniejsze jest dostosowanie się do środowiska stworzonego przez człowieka i zachowywanie się niezależne od innych psów. « powrót do artykułu