Znajdź zawartość

W atmosferze planety krążącej wokół czerwonego karła odkryto parę wodną. K2-18 b to skalista superziemia znajdująca się w ekosferze swojej gwiazdy. Najprawdopodobniej panują na niej temperatury podobne do ziemskich, zatem woda może istnieć też na powierzchni planety, co czyni ją jednym  najbardziej obiecujących celów przyszłych badań naukowych. To jedyna planeta poza Układem Słonecznym, o której wiemy, że panuje na niej temperatura pozwalająca na istnienie wody w stanie ciekłym, która ma atmosferę i wodę. To – jak dotychczas – najlepszy kandydat, na którym może istnieć życie, mówi główny autor badań, Angelos Tsiaras z University College London. Planeta K2-18 b znajduje się w odległości 110 lat świetlnych od Ziemi, w Gwiazdozbiorze Lwa. Krąży ona wokół niewielkiego czerwonego karła o masie zaledwie 1/3 masy Słońca. Jak mówią naukowcy, gwiazda jest zadziwiająco spokojna. Planeta okrąża gwiazdę w ciągu 33 ziemskich dni. Znajduje się bowiem 2-krotnie bliżej niej niż Merkury Słońca. Biorąc pod uwagę fakt, że gwiazda ta jest znacznie chłodniejsza niż Słońce, planeta otrzymuje tyle samo promieniowania, co Ziemia. Z naszych obliczeń wynika, że panują na niej temperatury podobne do ziemskich, wyjaśnia Tsiaras. Uczeni wyliczyli, że rozpiętość temperatur na K2-18 b wynosi od -73 do 47 stopni Celsjusza. Dla porównania, zarejestrowana rozpiętość temperatur na Ziemi to od -84 do 49 stopni Celsjusza. K2-18 b ma średnicę około 2-krotnie większą od średnicy Ziemi i jest od niej około 8-krotnie bardziej masywna. To oznacza, że jest planetą skalistą, a jako, że ma atmosferę z parą wodną oraz odpowiednie temperatury, woda powinna być również na jej powierzchni. Jednak astronomowie nie mogą być tego pewni. Badania prowadzili bowiem za pomocą Teleskopu Hubble'a, który nie może zbyt szczegółowo określać składu atmosfer egzoplanet. Przez to nie mogą być pewni, ile wody znajduje się w atmosferze. Obecnie jej ilość określono na od 0,01 do 50 procent. Aby się tego dokładnie dowiedzieć, będziemy musieli poczekać, aż w przestrzeń kosmiczną trafią teleskopy kolejnej generacji: Teleskop Kosmiczny Jamesa Webba (JWST), który ma zostać wystrzelony w 2021 roku czy Atmospheric Remote-sensing Infrared Exoplanet Large survey (ARIEL). Nad tym drugim pracuje Europejska Agencja Kosmiczna, a teleskop ma rozpocząć pracę w drugiej połowie przyszłej dekady. « powrót do artykułu

Wokół jednej z najbliższych nam gwiazd krąży superZiemia. Gwiazda Barnarda to czerwony karzeł, czwarta gwiazda pod względem odległości od Ziemi. Dzieli ją od nas zaledwie 6 lat świetlnych. Jest więc ona oczywistym celem dla tych, którzy poszukują planet pozasłonecznych. Jednak, mimo że wiele osób ich szukało, pierwszą planetę znaleziono dopiero teraz. Poprzednie poszukiwania wykluczyły planety wielkości Jowisza i Neptuna, mówi Ignasi Ribas z katalońskego Instytutu Badań Kosmicznych. Nowa planeta nazwana GJ 699 b jest znacznie mniejsza od gazowych olbrzymów. Aby ją znaleźć Ribas i jego koledzy połączyli dane z setek wcześniejszych pomiarów prędkości kątowej gwiazdy. Pomiary takie pozwalają na ujawnienie zaburzeń ruchu gwiazdy spowodowanych oddziaływaniem grawitacyjnym pobliskiego obiektu. Wpływ planety GJ 699 b na Gwiazdę Barnarda jest tak mały, że naukowcy musieli połączyć 771 pomiarów wykonanych w ciągu ostatnich 20 lat przez siedem różnych instrumentów. Wielu ludziom zajęło to bardzo dużo czasu, mówi Ribas. W końcu udało się znaleźć planetę. Ma ona masę od 3,2 do 4,2 masy Ziemi, okrąża swoją gwiazdę w ciągu 233 dni. Na jej powierzchni prawdopodobnie panują temperatury około -150 stopni Celsjusza. Zdaniem Ribasa powierzchnia planety może być podobna do jednego z dużych pokrytych lodem księżyców Jowisza. « powrót do artykułu