Znajdź zawartość

W czytniku Kindle brazylijskiej dziennikarki Mariany Lopes Vieiry zagnieździły się mrówki. Nie tylko znalazły tu nowy dom, ale i kupiły 2 e-booki. Na swoim blogu Brazylijka napisała, że odłożyła na jakiś czas Kindle'a, by poczytać papierowe wydanie „Atlasu chmur” Davida Mitchella. Gdy skończyła, chciała ponownie skorzystać z urządzenia. Wtedy okazało się, że władzę nad nim przejęły mrówki. Wchodziły do środka przez gniazdo do ładowania. Jak można się domyślić, czytnika nie dało się używać. Byłam zdesperowana. Miałam na nim kilka e-booków, w przypadku których wydania papierowe zostały wyprzedane. Myślałam, że wszystko przepadło. W pewnym momencie zaskoczona Viera dostała e-mailem powiadomienia, że kupiła 2 książki. Dziennikarka wyjaśnia, że wszystko przez opcję „one-click purchase”, która pozwala kupić książkę z Amazona za pomocą jednego kliknięcia. Przemieszczając się, mrówki niechcący z niej skorzystały. Kupiły „Roboty i imperium" Isaaca Asimova, a później „O anel de Giges: Uma fantasia ética” autorstwa brazylijskiego ekonomisty Eduarda Giannettiego. Niewiele myśląc, dziennikarka wyłączyła opcję „kup jednym kliknięciem”. Przyjaciółka Vieiry pisarka Fabiane Guimarães wspomniała o całym zdarzeniu na swoim profilu na Twitterze. Jej post wywołał bardzo dużo reakcji. Ostatecznie pomogła rada, by włożyć owinięty folią czytnik do zamrażarki. Niektóre gatunki mrówek, np. mrówki Rasberry'ego, lubią się ukrywać w niewielkich przestrzeniach generujących ciepło. Z tego względu zdarza im się budować gniazda w urządzeniach elektronicznych. Prąd, który przepływa przez ich ciała, zakłóca pracę sprzętu; dzieje się tak również wówczas, gdy zginą porażone prądem. Kindle korzysta z pojemnościowego ekranu dotykowego, który działa dzięki zmianie pojemności elektrycznej. Ruch dużej liczby mrówek spowodował zmiany pojemności, co zostało zinterpretowane jako dotyk lub gest - wytłumaczył dziennikarzowi TecMundo inżynier mechatronik Rafael Rech di Muzio. « powrót do artykułu

Niedawno miała miejsce światowa premiera filmu "Avengers: Koniec gry". Doniesienia izraelskich psychologów, którzy stwierdzili, że oglądanie krótkich urywków ze Spidermanem i Ant-manem zmniejsza, odpowiednio, arachno- i mirmekofobię, są więc jak najbardziej na czasie. W terapii zaburzeń lękowych stosuje się ekspozycję. Pacjenta wystawia się na oddziaływanie sytuacji bądź przedmiotów, które wzbudzają w nim lęk. Lęk się stopniowo zmniejsza (następuje odwrażliwienie, czyli desensytyzacja). Jak podkreśla zespół z Uniwersytetu w Ari'elu i Uniwersytetu Bar-Ilana, dotąd nikt nie oceniał skuteczności pozytywnej ekspozycji w kontekście fantastyki, np. w postaci filmów fantastycznonaukowych powstających na podstawie komiksów wydawnictwa Marvel Comics. Prof. Menachem Ben-Ezr i dr Yaakov Hoffman pokazywali 424 osobom fragmenty filmów ze Spidermanem i Człowiekiem-Mrówką, by sprawdzić, czy symptomy ich fobii się zmniejszą. Okazało się, że obejrzenie 7-sekundowego fragmentu z filmu "Spiderman 2" zmniejszało nasilenie symptomów fobii aż o 20%, w porównaniu do punktacji osiąganej przed obejrzeniem urywku. Podobne wyniki osiągnięto w przypadku Ant-mana i mirmekofobii. Gdy jednak przed i po oglądaniu sceny otwierającej Marvela lub po zapoznaniu się z 7-s naturalną sceną badanych pytano o ogólną fobię dot. owadów, nie zaobserwowano znaczącego zmniejszenia objawów. Jak widać, to nie spokój (naturalna scena) czy radość związana z oglądaniem filmu o superbohaterach odpowiadały za pożądany efekt. Chodziło raczej o ekspozycję na mrówki i pająki w kontekście filmów fantasy. Ben-Ezr i Hoffman podkreślają, że interwencja bazująca na filmach może destygmatyzować terapię, zwłaszcza w opornych przypadkach, i zachęcać do pracy w domu, która często jest integralną częścią terapii poznawczo-behawioralnej. Izraelczycy zastanawiają się na metodami maksymalizacji efektów i nad wyzwaniami związanymi z zastosowaniem podobnych interwencji w odniesieniu do innych fobii. Ben-Ezr i Hoffman, którzy obaj są fanami superbohaterów Marvela, dodają, że takie filmy przynoszą wiele korzyści psychologicznych, np. pomagają ludziom poczuć się lepiej ze sobą. W kolejnym etapie badań naukowcy chcą ocenić skuteczność oglądania urywków filmów o superbohaterach w odniesieniu do zespołu stresu pourazowego (PTSD). « powrót do artykułu

Mając wybór, wysmuklice białoskrzydłe (Temnothorax albipennis) wolą skręcać w lewo niż w prawo. Okazuje się, że mrówki zachowują się tak, bo mają w prawym oku więcej omatidiów niż w oku lewym. Wcześniejsze badania na pszczołach miodnych pokazały, że owady te lepiej uczą się zapachów za pomocą prawego czułka, bo znajduje się na nim więcej receptorów węchowych niż na lewym. W 2014 r. naukowcy z Uniwersytetu Bristolskiego zauważyli, że na rozwidleniach dróg T. albipennis wykazują tendencję do skręcania w lewo. Może to wynikać z asymetrycznej budowy mózgu albo z asymetrii zewnętrznych, np. niejednakowej wielkości oczu lub długości odnóży. Podczas najnowszego studium zespół dr. Edmunda Hunta i emerytowanego profesora Nigela Franksa wykazał, że mrówki skręcające w lewo mają nieco więcej omatidiów w prawym oku. Mrówki wydają się podążać korytarzami ze słabszym okiem zwróconym w kierunku ściany. Gdy więc dochodzą do rozwidlenia, te z silniejszymi oczami prawymi będą skręcać w lewo. Artykuł, który ukazał się na łamach Scientific Reports, to pierwsze doniesienie nt. zależności między asymetrią złożonych oczu i lateralizacją (stronnością) behawioralną u owadów. Ciekawe, że lateralizacja zachowania wydaje się związana z obserwowalną asymetrią ciała. To sugeruje, że stronność behawioralna jest czymś wrodzonym, a nie rozwijającym się wskutek doświadczenia. Niewykluczone, że u wielu różnych zwierząt fizyczne wskaźniki lateralizacji mogą być obserwowane zewnętrznie [...], a nie ukryte głęboko w mózgu - uważa Hunt. Teoretyczne modele sugerują, że populacyjne dostosowanie tendencji behawioralnych powinno się rozwijać u gatunków społecznych, które skorzystałyby na skoordynowaniu zachowania. Dla odmiany dla gatunków niespołecznych przeważający mógłby się okazać koszt bycia przewidywalnym. Mając to na uwadze, naukowcy planują porównawcze badania asymetrii oczu złożonych owadów społecznych i niespołecznych, np. pszczół miodnych i samotnic. « powrót do artykułu