Znajdź zawartość

Częste mycie zębów wiąże się z niższym ryzykiem migotania przedsionków (ang. atrial fibrillation, AF) i niewydolności serca. Wyniki badań koreańskiego zespołu ukazały się w European Journal of Preventive Cardiology. Od jakiegoś czasu naukowcy podejrzewają, że słaba higiena jamy ustnej może skutkować przejściową bakteriemią i układowym stanem zapalnym - mediatorem AF i niewydolności serca. W zeszłym roku w piśmie Biomolecules opublikowano np. artykuł zespołu dr Ghazal Aarabi z Uniwersyteckiego Centrum Medycznego w Hamburgu; analizowano w nim 5 potencjalnych mechanizmów, za pośrednictwem których stan zapalny jamy ustnej mógłby wpływać na funkcje serca i migotanie przedsionków. Najnowsze studium Koreańczyków (retrospektywne badanie kohortowe) miało pomóc w uchwyceniu zależności między higieną jamy ustnej a niewydolnością serca i AF. Objęło ono 161.286 osób z Koreańskiego Narodowego Systemu Ubezpieczeń Zdrowotnych w wieku 40-79 lat (bez historii migotania przedsionków i niewydolności serca). Między 2003 a 2004 r. przeszły one rutynowe badanie medyczne. Zebrano wtedy dane dotyczące m.in. wzrostu, wagi, chorób, stylu życia, a także zabiegów higienicznych i stanu zdrowia jamy ustnej. W analizowanym okresie, w przypadku którego mediana, czyli wartość środkowa, wynosiła 10,5 roku, u 4911 (3%) osób wystąpiło migotanie przedsionków, a u 7971 (4,9%) rozwinęła się niewydolność serca. Okazało się, że szczotkowanie zębów 3 lub więcej razy dziennie wiązało się z niższym o 10% ryzykiem migotania przedsionków i niższym o 12% ryzykiem niewydolności serca. Korelacja ta była niezależna od wielu czynników, w tym wieku, płci czy wskaźnika masy ciała (BMI). Naukowcy nie badali mechanizmów, które wyjaśniałyby obserwowane zjawisko, ale jedną z przyczyn może być zmniejszenie filmu poddziąsłowego, co zapobiegałoby przemieszczeniu bakterii do krwiobiegu. Dr Tae-Jin Song z Ewha Womans University w Seulu podkreśla, że badania ograniczały się do jednego kraju i miały charakter obserwacyjny, nie udowadniają więc związku przyczynowo-skutkowego. Wagę naszych ustaleń wzmacnia jednak to, że analizowaliśmy dane sporej grupy ludzi z długiego okresu. « powrót do artykułu

Dieta niskowęglowodanowa może zwiększyć ryzyko migotania przedsionków (ang. atrial fibrillation, AF). Osoby, które regularnie pozyskują z węglowodanów mniej niż 45% kalorii, zapadają na migotanie przedsionków o 18% częściej niż ludzie, którzy spożywają umiarkowane ilości węglowodanów (taką postać ma ok. 45-52% przyjmowanych przez nich kalorii). Chińscy naukowcy podkreślają, że ryzyko AF było podwyższone bez względu na rodzaj białek czy tłuszczów, którymi zastępowano węglowodany. Zespół dr. Xiaodonga Zhuanga z Sun Yat-Sen University przeanalizował dane z badania amerykańskich Narodowych Instytutów Zdrowia, które objęło niemal 14 tys. osób. Na początku studium nikt nie miał migotania przedsionków. Losy ochotników śledzono średnio przez 22 lata. W tym okresie AF wystąpiło u ok. 1900 ludzi. Wszyscy wypełniali kwestionariusze żywieniowe, dzięki czemu akademicy mogli ich podzielić na 3 grupy: o niskim, umiarkowanym i dużym spożyciu węglowodanów. Pierwsza grupa spożywała z węglowodanami mniej niż 45% kalorii, druga między 45 a 52%, a trzecia powyższej 52%. Uzyskane wyniki pasują do wcześniejszych ustaleń innych naukowców, sugerując, że zarówno nisko-, jak i wysokowęglowodanowe diety są powiązane z wyższym ryzkiem przedwczesnego zgonu. Dr Laurence Epstein z Northwell Health, który komentował wyniki chińskich kolegów, dodaje, że choć na razie można mówić tylko o korelacji, a nie związku przyczynowo-skutkowym, istnieje kilka wyjaśnień, czemu dieta niskowęglowodanowa miałaby powodować AF. Jak tłumaczy, diety niskowęglowodanowe dają tak szybki spadek wagi, bo wiążą się z usuwaniem płynów z organizmu, a odwodnienie może prowadzić do migotania przedsionków. Oprócz tego naukowiec wspomina o nieprawidłowościach elektrolitowych, które także wpływają na rytm serca i o niższym spożyciu warzyw, owoców i pełnych ziaren, które zmniejszają stan zapalny (stan zapalny powiązano z AF). Epstein dodaje, że może liczyć się również przyczyna, dla której ktoś przechodzi na niskowęglowodanową dietę. Możesz przestrzegać niskowęglowodanowej diety, jeśli jesteś diabetykiem i próbujesz kontrolować poziom cukru we krwi. Cukrzyca jest zaś czynnikiem ryzyka AF. Szesnastego marca Zhuang przedstawi swoje ustalenia na konferencji Amerykańskiego College'u Kardiologii w Nowym Orleanie. Zarówno Zhuang, jak i komentatorzy podkreślają, że by określić mechanizmy zaobserwowanego zjawsika, należy przeprowadzić dalsze pogłębione badania. Wszyscy wskazują też, że należy pamiętać o tym, by dieta była zrównoważona. « powrót do artykułu

Osoby, u których migreny poprzedza aura wzrokowa, są bardziej zagrożone migotaniem przedsionków (ang. atrial fibrillation, AF). Aura wzrokowa bywa też nazywana oczną bądź klasyczną. Zaburzenia wzrokowe przejawiają się np. jako mroczki, jasne plamy, błyskające światła, problemy z ostrością widzenia czy migocące zygzakowate linie. Ponieważ migotanie przedsionków jest częstą przyczyną udarów powodowanych przez zakrzepy, a wcześniejsze badania wskazały na związek między migreną z aurą i udarem, chcieliśmy sprawdzić, czy u osób z migrenami z aurą występuje wyższy wskaźnik migotania przedsionków - opowiada dr Souvik Sen z Uniwersytetu Południowej Karoliny. Autorzy publikacji z pisma Neurology wyjaśniają, że 11.939 osób w średnim wieku 60 lat bez wcześniejszego migotania przedsionków bądź udaru oceniano pod kątem bólów głowy. W grupie tej 9.405 osób nie cierpiało na bóle głowy, a 1516 miewało migreny (u 426 ochotników występowały migreny z aurą). Losy badanych śledzono do 20 lat. W czasie trwania studium migotanie przedsionków wystąpiło u 1623 (17%) osób bez bólów głowy, 80 z 440 (18%) osób z migrenami z aurą oraz u 152 z 1105 (14%) pacjentów z migreną bez aury. Po wzięciu poprawki na wiek, płeć, ciśnienie, palenie i inne czynniki, które mogą wpływać na ryzyko migotania przedsionków, okazało się, że prawdopodobieństwo wystąpienia migotania przedsionków jest u osób z migreną z aurą o 30% wyższe niż w grupie bez bólów głowy i o 40% wyższe niż u ludzi z migrenami bez aury. Jak wyjaśniają Amerykanie, oznacza to że migotanie przedsionków może wystąpić u 9 na 1000 ludzi z migreną z aurą, w porównaniu do 7 na 1000 osób z migreną bez aury. Naukowcy stwierdzili także, że wskaźnik udarów w grupie migrenowej z aurą wynosi 4 osoby na 1000 rocznie, w porównaniu do 2:1000 w grupie migrenowej bez aury oraz 3:1000 w grupie bez bólów głowy. Ważne, by odnotować, że pacjenci z migrenami z aurą mogą być bardziej zagrożeni migotaniem przedsionków przez problemy z autonomicznym układem nerwowym, który pomaga kontrolować serce i naczynia krwionośne. Potrzeba więcej badań, by określić, czy ludzie z migrenami z aurą powinni przechodzić badania przesiewowe ukierunkowane na AF. Akademicy wspominają o kilku ograniczeniach swojego badania. Po pierwsze, może nim być przyjęta definicja migreny, która eliminowała np. osoby z historią migren w młodszym wieku. Po drugie, naukowcy dysponowali ograniczonymi informacjami nt. leków przeciwmigrenowych, które mogą wpływać na tętno. « powrót do artykułu