Znajdź zawartość

Tego lata podczas wykopalisk na stanowisku Ust-Tartas w rejonie wiengierowskim w obwodzie nowosybirskim archeolodzy odkryli glinianą figurkę z maską wykonaną z kręgu konia. Figurka spoczywała na ramieniu kobiety pogrzebanej ok. 5 tys. lat temu. Odkrycia dokonali naukowcy z Instytutu Archeologii i Etnografii Syberyjskiego Oddziału Rosyjskiej Akademii Nauk. Maska przedstawia, wg nich, pysk niedźwiedzia. Figurka ma wielkość ludzkiej dłoni. To bez wątpienia znalezisko sezonu, obiekt, który z przyjemnością wystawiłoby każde muzeum na świecie, od Ermitażu poczynając, a na Luwrze kończąc - przekonuje szef ekspedycji Ust-Tartas 2 prof. Wiaczesław Mołodin. Mimo rozległej wiedzy na temat rytuałów pogrzebowych kultury odinowskiej, nigdy się z czymś takim nie spotkaliśmy. Kobieta musiała być kimś wyjątkowym, skoro taka figurka eskortowała ją w zaświaty. Kobieta spoczywała na mężczyźnie. Położono ją na brzuchu, tak więc byli oni zwróceni twarzami ku sobie. Owinięto ich "kokonem" z kory brzozowej; został on podpalony. Przez twarz figurki biegnie pas, który miał symbolizować tatuaż. Statuetkę ułożono na brzuchu, a później odłamano jej główkę i zwrócono twarzą ku górze. W podłużnym zagłębieniu biegnącym przez środek statuetki znaleziono płytkę z brązu oraz jakąś substancję organiczną (uczeni mają nadzieję, że testy chemiczne pokażą, co to jest). Mołodin dodaje, że trudno powiedzieć, czy figurka była ubrana. Co niezwykłe, nie zaznaczono jej płci. W pochówku warstwowym odkryto jeszcze 2 osoby. « powrót do artykułu

Terakotowa maska Dionizosa sprzed 2400 lat to jedno z najbardziej interesujących tegorocznych odkryć, uważa archeolog Kaan Iren, który kieruje wykopaliskami w Daskylionie. To prawdopodobnie maska wotywna. Więcej dowiemy się po kolejnych badaniach, stwierdził naukowiec. Maskę znaleziony na dawnym akropolu. Noszenie takiej maski miało ponoć być sposobem na oddanie czci Dionizosowi, gdyż każdy, kto ją założył uwalniał się od tajemnych pragnień oraz poczucia winy. Piękna maska to nie jedyne znalezisko w Daskylionie. Kilka tygodni temu w odkrytej wcześniej kuchni znaleziono piwnicę. W piwnicy zaś odkryto pozostałości pitosów, dużych ceramicznych naczyń służących do przechowywania żywności. Pracujemy nad wydobyciem ziarna i innych szczątków organicznych z podłogi lidyjskiej kuchni i jej okolic, mówi Iren. Naukowcy chcą dzięki temu lepiej poznać zwyczaje kulinarne mieszkańców Lidii sprzed 2400 lat. Miesiąc wcześniej naukowcy odkryli zaś pozostałości ściany o długości 15 metrów i wysokości około 5,5 metra. Daskylion ma długą i niezwykłą historię. Miejscowość była zamieszkana już w epoce brązu, co potwierdzałoby doniesienia Dionizjusza z Halikarnasu, który wspomina o mieście w kontekście wojny trojańskiej. Z kolei Strabon pisze, że po wojnie trojańskiej miejscowość zasiedlili koloniści z Eolii. Później miasto zdobyli Frygijczycy którzy otoczyli je murem i postawili tam świątynię Cybele. Następnie władzę nad miastem sprawowali Lidyjczycy. Wedle legendy miejscowość nazwano Daskylionem od imienia Daskylosa, ojca Gigasa. Gigas, jak wiemy od Herodota, był kopijnikiem króla Kandaulesa, ostatniego z dynastii Heraklidów. Za namową żony Kandaulesa Gigas zabił króla i przejął władzę, zapoczątkowując dynastię Mermnadów, do której należał słynny Krezus. W roku 547 przed Chrystusem Persowie podbili Lidię, a Daskylion stało się siedzibą satrapii Frygii Hellosponckiej. Persowie założyli tam słynny w starożytności paradeisos, czyli zamknięty park i jednocześnie rewir łowiecki, gdzie zwierzynę chroniono na potrzeby królewskich polowań. Daskylion przez długi czas było zaginionym miastem. Odkryto je w 1952 roku i od tamtej pory prowadzone są tam prace wykopaliskowe.   « powrót do artykułu

Parkując samochód na zewnątrz, zwłaszcza w okolicy, gdzie występują wiewiórki, warto od czasu do czasu zapobiegawczo zajrzeć pod maskę. Przekonała się o tym Holly Persic z Pensylwanii, która wybrawszy się autem do biblioteki, poczuła swąd spalenizny i miała wrażenie, że SUV wydaje dziwne dźwięki. Kobieta zadzwoniła do męża, który poradził jej, by zajrzała pod maskę. Okazało się, że w środku znajduje się cała masa orzechów czarnych i trawy - jednym słowem, wiewiórcze zapasy na zimę. Wyjęcie ponad 200 orzechów zajęło prawie godzinę. Później małżonkowie pojechali do warsztatu. Tam po rozmontowaniu podwozia udało się wyjąć resztę orzechów (dobre pół wiaderka). Te, które leżały na bloku cylindrów, były czarne i miały charakterystyczną woń spalenizny - opowiada Chris Persic. Na szczęście nie doszło do jakichś poważniejszych uszkodzeń. Skarb spod maski wyjaśnił, co się stało z orzechami, które spadły z dużego drzewa. Na ziemi nie pozostało ich za dużo, a Chris zachodził ostatnio w głowę, gdzie się podziały... « powrót do artykułu

Archeolodzy znaleźli maskę, która przedstawia twarz władcę Palenque, Pakala Wielkiego. Pochodzący z VII wieku zabytek jest wyjątkowy, gdyż widzimy na nim władcę w sędziwym wieku, jego twarz ma zmarszczki. Pakal Wielki (K'inich Janaab' Pakal) zasiadł na tronie w roku 615 w wieku 12 lat i rządził Palenque przez kolejnych 68 lat. Jest najdłużej rządzącym władcą w historii Ameryki, 31. najdłużej rządzącym władcą w historii świata. Jego rekord rządów został pobity dopiero w 1493 roku przez Fryderyka, księcia Styrii i Karyntii, który później rządził jako święty cesarz rzymski Fryderyk III. Pokryta stiukiem maska ma wysokość 20 centymetrów i znaleziono ją podczas badania systemu odwadniającego w świątyni w Palenque. Jeśli rzeczywiście dobrze ją zidentyfikowano, jest to pierwsze przedstawienie sędziwego Pakala Wielkiego, mówi Arnoldo Gonzalez Cruz. Na masce widoczne są zmarszczki wokół ust i na policzkach. Archeolodzy odkryli też ceramiczne figury, ozdobione kości i pozostałości zwierząt. Eksperci przypuszczają, że były to ofiary złożone podczas budowy świątyni. K'inich Janaab Pakal I doprowadził do uspokojenia sytuacji wewnętrznej w Palenque i przyczynił się do rozszerzenia jego posiadłości. Pod jego rządami powstały najwspanialsze przykłady architektury Majów. Przed około 200 laty odkryto w Palenque Świątynię Inskrypcji, największą piramidę schodkową Mezoameryki. Od samego początku podejrzewano, że jest ona grobowcem Pakala Wielkiego. Ciało Pakala znaleziono dopiero w latach 50. ubiegłego wieku. Złożono je w bogato zdobionym sarkofagu przedstawiającym władcę leżącego na „ziemskim potworze”. Wewnątrz znajdował się nietknięty szkielet oraz jadeitowa maska pośmiertna, której oczy wykonano z macierzy perłowej i obsydianu. U wejścia do krypty znaleziono pięć szkieletów. Były to prawdopodobnie ofiary, które złożono, by towarzyszyły Pakalowi po śmierci. « powrót do artykułu