Znajdź zawartość

Od Lodowca Tasmana, największego lodowca górskiego w Nowej Zelandii, oderwało się sporo dużych fragmentów. Wypełniły one ok. 1/4 Jeziora Tasmana, które znajduje się u podnóża góry. Przed 1973 r. Jezioro Tasmana nie istniało. Jego wzrost jest bezpośrednim wynikiem topnienia lodowca. Jeden z przewodników z Parku Narodowego Góry Cooka, właściciel firmy Glacier Kayaking Charlie Hobbs, porównał kawałki lodu do leżących na boku wielkich drapaczy chmur. Anthony Harris z Southern Alps Guiding alarmował, że spadający lód wywołał falę przypływową o wysokości 2 m. To najważniejsze zdarzenie, z jakim się tu spotkałem w ciągu ostatnich 5 lat. Glacjolog Heather Purdie podkreśla, że same duże cielenia, do których dochodzi raz na dwa lata, nie muszą być wynikiem globalnego ocieplenia. Należy jednak zwrócić uwagę na cofanie się lodowca, które można już przypisać wzrostowi temperatur. Wg nowozelandzkiego NIWA (National Institute of Water and Atmospheric Research), od 1990 roku lodowiec cofał się o 180 m rocznie.   « powrót do artykułu

NASA opublikowała zdjęcie dryfującej po Morzu Weddella góry lodowej, która ma niemal idealnie prostokątną powierzchnię i ostro opadające pionowe ściany. Zdjęcie wykonano w zeszłym tygodniu z samolotu badawczego agencji. Kształty góry sugerują, że niedawno wycieliła się z lodowca (w tym przypadku z antarktycznego lodowca Larsen C) i nie została jeszcze poddana działaniu żywiołów. W naukowej nomenklaturze takie góry lodowe nazywa się stołowymi. Kelly Brunt, glacjolog z NASA, opowiada, że proces ich formowania przypomina ułamanie zbyt długiego paznokcia. Trudno dokładnie powiedzieć, jak duża jest góra lodowa ze zdjęcia, ale eksperci sądzą, że ma ponad 1,6 km szerokości. « powrót do artykułu

Góra lodowa A68, która wycieliła się ponad rok temu z antarktycznego lodowca Larsen C, ostatecznie się od niego "uwolniła" i została przejęta przez prądy oceaniczne. Wskazuje na to obrót jej południowego krańca niemal o 90 stopni. Nadchodzące lato powinno wspomóc powolny dryf A68 na północ. Po ponad roku poruszania się w tę i z powrotem w pobliżu macierzystego lodowca szelfowego góra lodowa A68, która wycieliła się z Larsena C 12 lipca 2017 r., ostatecznie "uciekła" - podkreśla prof. Adrian Luckman z Uniwersytetu w Swansea. Do niedawna góra była powstrzymywana od wschodu przez gęsty lód morski, a od północy przez płytką wodę. Teraz, na początku września, silny fen wiejący w kierunku wschodnim [...] zepchnął południowy kraniec góry w obszar oddziaływania Wiru Weddella, zaś Wir Weddella, który znajduje się na północ od Larsena, wprowadził A68 na Morze Weddella. Tam góra może się zacząć swobodniej przemieszczać na północ ku cieplejszym wodom. Choć w ciągu roku A68 nieco się zmniejszyła, jej rozmiary nadal są imponujące: ma ok. 150 km długości i ok. 55 km szerokości. Oddzieliły się od niej 2 większe odłamki. Jeden z nich jest na tyle duży, że figuruje na liście dużych gór lodowych National Snow and Ice Data Center (NSIDC) jako A68b. W oficjalnym rankingu największych antarktycznych gór lodowych wszech czasów prof. David G. Long z Brigham Young University sklasyfikował A68 na szóstym miejscu (stan na 12 lipca 2017 r.). Numerem jeden z powierzchnią 11000 km2 była B15.   « powrót do artykułu