Znajdź zawartość

Rafa Ningaloo jest największą rafą przybrzeżną Australii i jedyną na świecie wielką rafą koralową – ma 260 km długości – położoną blisko wybrzeży. Słynie z obecności największych ryb świata – rekinów wielorybich – które odwiedzają ją od marca do sierpnia. Pomiędzy sierpniem i październikiem zjawiają się tam humbaki. Nic dziwnego, że to wyjątkowe miejsce zostało wpisane na Listę dziedzictwa ludzkości. Teraz Australian Marine Conservation Society alarmuje, że rafa umiera. Napływ gorących wód spowodował masowe blaknięcie koralowców i zabił dziesiątki tysięcy ryb. Nurkowie zauważyli masowe blaknięcie w najcenniejszych miejscach rafy, w tym Turquoise Bay, Coral Bay i Bundegi. Ekolodzy domagają się pilnych działań od rządu i ostrzegają, że w ciągu najbliższych tygodni wielkie obszary koralowców mogą zginąć. Porównują falę gorących wód do pożaru buszu. Już wiele tygodni temu, po tym jak ginęły ryby, wezwaliśmy rząd Australii Zachodniej do działania i nie otrzymaliśmy żadnej odpowiedzi, informują. Śmierć rafy to nie tylko olbrzymia strata dla środowiska naturalnego, ale też zagrożenie dla lokalnych społeczności, których gospodarka w dużej mierze opiera się na rybołówstwie i turystyce. Ekolodzy uważają, że konieczne jest też zbadanie stanu dalej położonych raf koralowych, jak Scott Reef czy Rowley Shoals. Najwyższy czas, byśmy słuchali naukowców, którzy od dekad ostrzegają, że zmiany klimatyczne zagrożą Ningaloo tak, jak zagroziły Wielkiej Rafie Koralowej i wielu innym rafom na całym świecie. Wspaniałe Wybrzeże Australii Zachodniej, które jest rdzeniem naszej tożsamości i gospodarki, nie jest odporne na niszczący wpływ zmian klimatu. Rząd powinien prowadzić działania na rzecz zmniejszenia presji na środowisko morskie, a nie ją zwiększać. Nie powinien w ogóle rozważać rozwoju przemysłu w takich miejscach jak Exmouth Gulf [to niezwykle cenny przyrodniczo teren, miejsce narodzin humbaków, diugoniów i żółwi, gdzie pojawiła się propozycja budowy 30-kilometrowych salin – red.] czy wydobywania ropy i gazu na Scott Reef, stwierdzają przedstawiciele Australian Marine Conservation Society. « powrót do artykułu

Największe na świecie badania raf koralowych pozwoliły na określenie które rafy i w jaki sposób można uratować, informują naukowcy z WCS (Wildlife Conservation Society), wielu organizacji pozarządowych, agend rządowych oraz uniwersytetu. Dzięki nim opracowano trzy strategie, które mają zostać szybko wdrożone w celu ratowania raf. W najnowszym numerze Nature Ecology and Evolution opublikowano wyniki badań prowadzonych przez ponad 80 naukowców na ponad 2500 rafach na oceanach Indyjskim i Spokojnym. Dobra wiadomość jest taka, że wciąż istnieją dobrze funkcjonujące żywe rafy koralowe i nie jest za późno, by je ocalić. Możemy uratować dla przyszłych pokoleń ostatnie istniejące rafy, które zostały dotknięte zmianami klimatu. Jednak tam, gdzie doszło do dużej degeneracji raf, nadbrzeżne społeczności będą musiały znaleźć sobie w przyszłości inne źródło utrzymania, mówi główna autorka badań i szefowa prowadzonego przez WCS programu monitorowania raf, doktor Emily Darling. Fakt, że można uratować część raf to dobra wiadomość. W regionie indopacyficznym znajduje się wielka różnorodność raf, niestety od ponad 20 lat w regionie tym coraz częściej dochodzi do incydentów masowego blaknięcia raf. Dzięki badaniom udało się zidentyfikować trzy główne strategie zachowania raf koralowych. Pierwsza z nich polega na ich ochronie. Okazało się, że 17% badanych raf dobrze sobie radziło i były to rafy, których nie dotknęły niekorzystne zjawiska z lat 2014–2017 związane z El Niño. Znajdują się one na wodach przybrzeżnych 22 krajów, od Wschodniej Afryki po Azję Południowo-Wschodnią. Można je ocalić koordynując działania na skalę międzynarodową. Druga ze strategii polega na odradzaniu uszkodzonych raf. Mogłaby one objąć 54% badanych raf. To rafy, które jeszcze niedawno dobrze funkcjonowały, jednak dotknęło je masowe blaknięcie z lat 2014–2017. Strategia trzecia to zmiana stylu życia lokalnych społeczności. Aż 28% raf koralowych przestało funkcjonować, a ludzie, którzy są od nich uzależnieni muszą znaleźć inne źródła utrzymania. Autorzy badań podkreślają, że niezwykle istotne jest prawidłowe zarządzanie rafami na szczeblu lokalnym, tworzenie obszarów chronionych i inne ograniczenia w ich eksploatacji, ale nie może to zastępować działań globalnych. Ocalenie raf będzie wymagało prowadzenia działań na szczeblu lokalnym i globalnym. Należy z jednej strony ograniczać zależność lokalnych społeczności od raf tak, by rafy były mniej eksploatowane, z drugiej zaś strony należy prowadzić działania zmierzające do utrzymania globalnego ocieplenie na poziomie poniżej 1,5 stopnia Celsjusza od okresu preindustrialnego", mówi doktor Tim McClanahan. Utrzymanie się raf koralowych zależy w dużej mierze od ograniczenia emisji węgla do atmosfery. Jednak niezwykle ważne jest zidentyfikowanie tych raf, które zareagują bądź nie zareagują na działania na szczeblu lokalnym. Odpowiednie zarządzanie rafami pozwoli na opracowanie strategii pomocy ludziom, którzy są uzależnieni od raf, dodaje doktor Georgina Gurney. « powrót do artykułu