Znajdź zawartość

Tureccy archeolodzy odsłonili główną bramę pałacu w Harranie. Stanowisko to znajduje się w południowo-wschodniej Turcji, ok. 40 km na południowy wschód od Şanlıurfy. Jak powiedział Anadolu Agency prof. Mehmet Önal, dyrektor Wydziału Archeologii Harran Üniversitesi, wykopaliska są prowadzone od 6 lat. Odsłonięcie głównej bramy pałacu zajęło aż 2 lata. Całkowicie odsłoniliśmy jedną z dwóch znanych bram historycznego pałacu. Brama [z południowo-wschodniej jego części] ma ok. 7 m wysokości i jest zbudowana z bazaltowych bloków [...]. Önal dodał, że zespół natrafił na inskrypcje w języku arabskim, które pomogą w datowaniu konstrukcji. Oprócz tego naukowcy analizują symbole z pieczęci, pierścienie oraz groty. Önal przypomina, że to jeden z nielicznych pałaców, zachowanych od średniowiecza w krajach Bliskiego Wschodu. Jak wyjaśnia profesor, łaźnia odkryta podczas wcześniejszych wykopalisk została zbudowana w XII-XIII w. Pierwsze wykopaliska w Harranie rozpoczęły się w 1950 r. Harran, czyli biblijny Haran, zwany przez Rzymian Carrhae, ma niezwykle bogatą historię. Ślady nieprzerwanego osadnictwa sięgają tam 6000 lat przed Chrystusem. Miejscowość była centrum kultu Sina, boga Księżyca. O istnieniu jego świątyni wspomina gliniana tabliczka z około 1800 roku przed naszą erą. Harran był ważną stolicą prowincjonalną imperium asyryjskiego. Na tyle ważną, że rezydował tam ostatni władca imperium. Babilończycy odbudowali świątynię Sina i również uczynili z Harran prowincjonalną stolicę. Harran jest wielokrotnie wspominany w Biblii. To w nim osiedliła się rodzina Abrahama po opuszczeniu Ur. W czasach Seleucydów miasto było macedońską kolonią wojskową. Następnie przez jakiś czas było stolicą królestwa Osroene, które znalazło się w strefie wpływów Persji. To w bitwie z Persami pod Harranem zginął członek triumwiratu Marek Licyniusz Krassus. Rzym zdobył miasto dopiero 200 lat po śmierci Krassusa. W Harranie został zamordowany cesarz Karakalla, który przyjechał tam, by odwiedzić świątynię Sina. W Harranie też cesarz Julian Apostata złożył ofiarę Sinowi. Miasto niejednokrotnie przechodziło z rąk do rąk pomiędzy Rzymem, Bizancjum a Persją. Gdy w 639 roku zostało ostatecznie zdobyte przez Arabów zamieszkane było przez chrześcijan oraz, prawdopodobnie, wyznających gnostycyzm Sabejczyków. Niewykluczone, że harrańscy Sabejczycy – będąc źródłem wiedzy o greckiej filozofii i nauce – odegrali ważną rolę w kształtowaniu arabskiego życia intelektualnego. « powrót do artykułu