A może by tak do meritum?
Jeśli nie pomyliłem jednostek, to ważne w całej sprawie jest moc tak napylonego ogniwa.
Jeśli z powierzchni 2,2 cm kwadratowego można uzyskać prąd o natężeniu 55 mikroamperów i napięciu 7,8 wolta to wychodzi mi z obliczeń 429 mikrowatów co daje jednostkową moc 195 mikrowatów z 1 centymetra kwadratowego.
Z artykułu wynika, że naukowcy chcą uzyskać napięcie 15 woltów z tej samej powierzchni - czyli 375 mikrowatów z 1 centymetra kwadratowego. Oczywiście rozumiem działanie naukowców, że nie mogą zmienić podstawowych własności materiałów, które służą do napylania, a polepszają tylko technologię napylania, która to najszybciej może zwiększyć sprawność takiego ogniwa.
Nasuwa się jednak dalsze pytanie: Czy można znaleźć inne składniki materiałów służących do produkcji pobieracza energii słonecznej.
Dla ekologów ciekawy będzie wpływ tego materiału na środowisko naturalne człowieka, gdy ten już pokryje całą powierzchnię Ziemi tym materiałem. A co się stanie, gdy po zużyciu lub zepsuciu trzeba będzie odskrobać taką farbę o niewielkiej grubości. Przecież nie wszystko da się idealnie zebrać. W związku z tym, drobinki materiału światłoczułego, mogą się dostać do płuc. Jaki to może mieć wpływ na zdrowie człowieka?
Nic nie jest przecież idealne.
