Pl@giarism przyłapał Shakespeare'a?

[KopalniaWiedzy.pl 314]

Nauce znanych jest wiele dzieł artystycznych, których autorstwo jest niepewne. Jednym z nich jest sztuka "Rządy Edwarda III" (The Reign of Edward III). Podejrzewano, co prawda, że mógł ją napisać Shakespeare, jednak wiele jej fragmentów bardzo odbiega od stylu brytyjskiego mistrza.

Sir Brian Vickers, profesor literatury z University of London twierdzi, że znalazł rozwiązanie zagadki. Pomógł mu w tym zaawansowany program komputerowy do... wyszukiwania plagiatów. Profesor używa go, by sprawdzać, czy jego studenci na pewno piszą prace sami, czy też kopiują ich fragmenty z Sieci.

Program Pl@giarism "przyjrzał się" wspomnianemu dziełu i stwierdził, że rzeczywiście jego autorem jest Shakespeare, ale nie jest to jedyny twórca sztuki. Mistrz pisał ją wspólnie z Thomasem Kydem. Program znalazł 200 minimum 3-wyrazowych zwrotów, które są charakterystyczne dla stylu Shakespeare'a. Oprogramowanie zidentyfikowało też 20 ciągów wyrazów pasujących do stylu innych autorów. To zwroty takie jak "come in person hither", "pale queen of night", "thou art thy selfe" czy "lilies that fester smell far worse than weeds". 

Profesor Vicker jest pewien, że na tej podstawie można przypisać współautorstwo Shakespearowi. Mówi, że identyfikując odpowiednio dużą liczbę charakterystycznych przypadków użycia słów można identyfikować dzieła literackie tak, jak na podstawie analizy splotów włókien można indentyfkować tkaniny.

Vicker sądzi też, że wie, dlaczego Shakespeare miałby współpracować z mało znanym, młodszym od siebie Kydem. Zdaniem uczonego, spora konkurencja sprawiała, że mistrz pracował pod presją czasu. Teatr, który zamówił u niego sztukę nalegał, by ukończono ją jak najszybciej. Dlatego Shakespeare mógł zwrócić się o pomoc do Kyda.

Twierdzenia Vickera nie przekonują jednak wszystkich. Jednym ze sceptyków pozostaje Stanley Wells, przewodniczący Shakespeare Birthplace Trust, największej brytyjskiej organizacji, której celem jest zachowanie spuścizny poety. Jego zdaniem, konieczne są dalsze analizy, takie jak np. badanie metryki utworu, użytych skrótów czy odniesień do literatury klasycznej.

[Przemek Kobel 65]

Gdzieś wyczytałem, że 20 trafień w tym programie to średni poziom podobieństwa prac, które nie były od siebie "zrzynane". A swoją drogą, aż się boję wyników działania takiego systemu na całym dorobku literatury. I nie zdziwiłbym się, gdyby taki raport kiedyś wysmażyło Google.

[mikroos 70]

Ponieważ systemy tego typu wykrywają właśnie m.in. charakterystyczne frazy, nawet na mojej uczelni "wykrywano" co najmniej po kilka plagiatów rocznie. Żeby było śmiesznie, za frazę "literacką" służącą jako przykład charakterystycznych cech stylu autora program uznawał np. wyrażenie "polimerazowa reakcja łańcuchowa", czyli nazwę tak postawową dla biologa molekularnego, jak słowo "łyżka" dla kucharza