Wielki Zderzacz Hadronów i pytania o wszechświat

[leszczo 0]

btw. proszę nie wciskać mi kitu, że czarna dziura wielkości mount everestu wyparuje w chwilę. No chyba, że mówimy o "chwili" na skalę wieku wszechświata . Ale z tego co wiem czarne dziury parują dłużej.

 

smutna jest Twoja ignorancja, tym wiekszy horyzont zdazen tym dluzej paruje taka dziura. horyzont rowny objetosci Mount Everest wyparowal by w ulamku sekundy.

[lando 0]

Powoli zaczynam się bać, jakoś mi się nie patrzy by nas wywalili w czarną dziurę. Zresztą skąd oni mogą być tacy pewni tego co zajdzie? Swoim eksperymentem stawiają na szalę 6.300.000 ludzi.

 

Uwierz mi - większe energie zderzeń są w górnych warstwach atmosfery, gdzie promieniowanie kosmiczne rozbija się o atmosferę - skoro tam nie postają smiercionośne czarne dziury, które zjadają świat to w SZCZEGÓLNOŚCI nie powstaną takie w LHC. ZBYT MAŁE ENERGIE!

 

smutna jest Twoja ignorancja, tym wiekszy horyzont zdazen tym dluzej paruje taka dziura. horyzont rowny objetosci Mount Everest wyparowal by w ulamku sekundy.

 

hmm... odsyłam do wywiadu dla BBC News Q&A: The LHC experiment z profesorem Brian Cox'em

 

"Big black holes do suck mattern in, and should also emit Hawking radiation, although they emit it much more slowly and so live for a very long time (much more than the current age of the Universe)"

 

Big black hole to jakby nie było czarna dziura po gwieździe załóżmy o masie słońca, chociaż słońce nie wytworzy czarnej dziury. Ale załóżmy - trzeba się na czymś oprzeć. Więc... z tego co mi ktoś kiedyś liczył, to czarna dziura o masie słońca byłaby wielkości średniego miasta, imho ~mount everest.

 

Chyba, że pan profesor miał na myśli jakieś gigantyczne czarne dziury... nie wiem. Spytam się swojego taty jak by było w przypadku czarnej dziury o masie słońca. Jak będzie mu się chciało to to policzy. Jak nie to pomęcze jakiegoś wykładowcę ;P

 

Zresztą... policzyłeś to, że jesteś taki pewien panie leszczo?

[Gość tymeknafali]

O dziękuję bardzo za udzielenie odpowiedzi

Ps. Panowie, jesteście zapewne poważnymi ludźmi i nie zaczynajcie off topu

[lando 0]

O dziękuję bardzo za udzielenie odpowiedzi

Ps. Panowie, jesteście zapewne poważnymi ludźmi i nie zaczynajcie off topu

 

W którym miejscu odbiegłem od tematu ?

[thikim 117]

To złożony proces. Nie da się tego tak ot wytłumaczyć. Sam nie wiem nawet na czym to polega. W każdym razie w jakiś sposób jest omijana grawitacja czarnej dziury.

Tłumacząc to na ile sam rozumiem, czyli nie na jakimś wysokim poziomie abstrakcji

W naprawdę małej skali przestrzeń nie jest ciągła tylko podlega olbrzymim fluktuacjom. W tej skali niczym dziwnym jest powstawanie czegoś z niczego. Cały czas powstają pary cząstek wirtualnych cząstka i antycząstka. Jeśli patrzymy na takie cząstki razem to prawa zachowania masy i energii są spełnione. Ponieważ jedna z tych wirtualnych cząstek ma masę ujemną a druga dodatnią. Całościowo wszystko się zgadza zawsze. W pobliżu horyzontu zdarzeń jednak może dojść do innej sytuacji.

Powstają cząstki wirtualne cząstka i antycząstka i jedna z nich zostaje wciągnięta do czarnej dziury. Druga zostaje sama na zewnątrz i przestaje już być cząstką wirtualną a staję się rzeczywistą, obdarzoną masą. Cząstka wpadająca do czarnej dziury ma masę ujemną i zmniejsza masę czarnej dziury.

Mamy zatem sytuację taką że z okolic horyzontu zdarzeń uwalnia się pewna masa w postaci promieniowania i jednocześnie  taka sama masa znika z czarnej dziury. Zatem czarna dziura zmniejsza swoją masę o masę promieniowania. To tak z grubsza, zagadnienie jest dużo bardziej skomplikowane ale ja go nie znam.

 

Druga rzecz:

Po pierwsze, żaden akcelerator nie ma szans na nadanie cząstkom większej energii niż te które przybywają od nas od czasu do czasu z głębin kosmosu i uderzają w atmosferę naszej planety. Tam są energie miliony i miliardy razy większe niż te które my umiemy nadawać cząstkom.

 

Po trzecie:

Miniaturowa czarna dziura miałaby bardzo małą powierzchnię horyzontu zdarzeń. Dużo mniejszą niż skala atomowa. Jednocześnie cały czas działaby na otoczenie siłami grawitacyjnymi. W skali atomowej siły grawitacyjne są 10 do 40 razy słabsze niż siły elektrostatyczne, które decydują o oddziaływaniu między atomami. Inaczej mówiąc miniaturowa czarna dziura(taka o wielkości atomów) nie miałaby siły aby cokolwiek wciągnać chyba że to coś by (w olbrzymiej międzyatomowej pustce) trafiło centralnie w jej horyzont zdarzeń-mało prawdopodobne). Nawet jakby trafiło? To co by trafiło? Jeden atom? I czarna dziura by strasznie urosła zasysając jeden atom na godzinę , prędzej wyparuje, dużo prędzej.

[Gość tymeknafali]

W którym miejscu odbiegłem od tematu ? 

Oj, wybacz, leszczo zaczynał a ja nie chciałem by zaczął się off top, więc tak uprzedziłem zbyt szybko

[Aminanimator 0]

Nie widzimy fal radiowych tylko słyszymy skutek ich oddziaływania na radio. Czarnych dziur też nie widzimy, za to widać efekt znalezienia się jakiejś miedzy obserwatorem a gwiazdą.

Zawsze jesteśmy krańcowo pomiędzy czymś a samym sobą.

---

Production Cartography as HYPERNET Neuro-Programmer in Geostationery Base at position Root On Office Territory

on special underland is uploaded orbital form essence to cache dimensionally for name ORbitER (zone). Made in UNION(REGUS)

[waldi888231200 8]

Po pierwsze, żaden akcelerator nie ma szans na nadanie cząstkom większej energii niż te które przybywają od nas od czasu do czasu z głębin kosmosu i uderzają w atmosferę naszej planety. Tam są energie miliony i miliardy razy większe niż te które my umiemy nadawać cząstkom.

 

to wcale takie od czasu do czasu nie jest: pięć mionów przebija ci głowę na wylot i to co sekundę .

[Aminanimator 0]

to wcale takie od czasu do czasu nie jest: pięć mionów przebija ci głowę na wylot i to co sekundę .

Moją przebija siedem mionów co/na sekundę.

[waldi888231200 8]

Moją przebija siedem mionów co/na sekundę.

 

Bo masz większą ?? czy dlatego że jesteś na orbicie ??.

[Aminanimator 0]

Raczej potrafię przedstawić racjonalne wytłumaczenie co do akurat takiej ilości mionów. Moją (i nie tylko moją) głowę "przebija" wiele innych pakietów realnej energii a to wpływa z pewnością na jakość percypowania bodźców oraz ogólną homeostazę. Jest to o tyle problem, że w przypadku neurocentralnych obwodów indukują się pod wpływem różnych cząstek siły zakłócające moją zdolność orbitowania a przez to wzmaga się centroświadomość autystyczna i jest mi źle.

[waldi888231200 8]

centroświadomość autystyczna i jest mi źle.

 

Jak temu zaradzić??