Jump to content
Forum Kopalni Wiedzy
KopalniaWiedzy.pl

Czy małpa mogłaby napisać Szekspira? Uczeni sprawdzili twierdzenie o nieskończonej liczbie małp

Recommended Posts

Twierdzenie o nieskończonej liczbie małp mówi, że jeśli nieskończona liczba małp będzie losowo naciskała na klawisze maszyn do pisania przez nieskończenie długi czas, to w końcu stworzą dowolny tekst. Na przykład dzieła Szekspira. Badacze z University of Technology Sydney stwierdzili, że twierdzenie rzeczywiście jest prawdziwe, jednak takie przypadkowe stworzenie dzieła Szekspira zajęłoby znacznie dłużej niż wiek wszechświata.

Sprawdzenia prawdziwości teorii podjęli się profesor Stephen Woodcock i Jay Falletta. Twierdzenie o nieskończonej liczbie małp nie nakłada ograniczeń ani na liczbę małp, ani na ilość czasu. My zbadaliśmy prawdopodobieństwo powstania danego ciągu liter napisanego przez określoną liczbę małp w czasie równym wiekowi wszechświata, wyjaśnia Woodcock. Wyniki swoich badań uczeni opublikowali na łamach pisma Franklin Open w artykule A numerical evaluation of the Finite Monkeys Theorem.

Naukowcy założyli, że klawiatura, a jaką mają do czynienia małpy, składa się z 30 klawiszy z wszystkimi literami alfabetu łacińskiego oraz najpowszechniej stosowanymi znakami interpunkcyjnymi. Obliczeń dokonali zarówno dla jednej małpy, jak i dla 200 000 żyjących obecnie na Ziemi szympansów. Założyli także, że średnie produktywne tempo naciskania na klawisze wynosi 1 klawisz na sekundę i że małpy będą pisały do końca wszechświata, który nastąpi za około 10100 lat.

Badania wykazały, że istnieje 5-procentowe prawdopodobieństwo, że w ciągu swojego życia szympans napisze wyraz „bananas”. Jednak nawet 200 000 szympansów nie byłoby w stanie stworzyć wszystkich dzieł Szekspira – a napisał on około 884 647 słów – do końca istnienia wszechświata.

Jest niemal niemożliwe, by – nawet zwiększając liczbę szympansów czy przyspieszając tempo pisania – małpy były użytecznym narzędziem do tworzenia nietrywialnych dzieł literackich, stwierdzili autorzy badań. Nasze badania plasują to stwierdzenie wśród takich problemów jak paradoks petersburski, paradoksów Zenona, gdzie wykorzystanie idei nieskończonych zasobów nie zgadza się z wynikiem, który otrzymamy, gdy weźmiemy pod uwagę ograniczenia narzucane przez rzeczywistość, dodaje Woodcock.


« powrót do artykułu

Share this post


Link to post
Share on other sites

Dyskutowana "analiza" brzmi na poziomie licealisty, bardziej formalnie prawdopodobieństwo losowego wygenerowania to ~2^-H dla H entropii Shannona w bitach ...
... która zależy od użytego modelu statystycznego:
- czy założymy rozkład jednorodny po ASCII: 8 bitów/litera,
- alfabecie: ~5-6 bitów/litera,
- uwzględnimy niejednorodność rozkładu liter: ~4 bity/litera dla i.i.d., 
- uwzględnimy poprzednią literę: ~3.3 bit/litera dla o1 Markov,
- użyjemy rozkładu po całych wyrazach: ~2 bity/literę,
- użyjemy np. gigantycznych sieci neuronowych: ~1 bit/literę.WG5BSqR.png

Jaki model użyłaby/nauczyła się małpa? Jest to niezwykle trudne pytanie, szczególnie że w szybkim przetwarzaniu pojedynczych symboli mogą sobie radzić lepiej niż człowiek:

 

Share this post


Link to post
Share on other sites

No i fajnie... tylko, że to wszystko raczej niewiele zmieni, bo potrzebne chyba by były gruuube rzędy wielkości, a ile na tym wszystkim można zaoszczędzić? 2-3?
Zakładam oczywiście, że pierwotne obliczenia są poprawne.

Share this post


Link to post
Share on other sites

No tak. Tylko, że badacze nie uwzględnili tego, że:

  • Małpy będą się uczyć w trakcie pisania
  • Małpy będą ewoluować podczas pisania
  • Ludzie to małpy i jednej udało się już raz napisać dzieła Szekspira :)

Share this post


Link to post
Share on other sites

Naukowcy nie mający szans na Nobla postanowili się przerzucić na igNoble.
A to jak widać coraz twardsza konkurencja.

W dniu 2.11.2024 o 09:09, Jarek Duda napisał:

Dyskutowana "analiza" brzmi na poziomie licealisty, bardziej formalnie prawdopodobieństwo losowego wygenerowania to ~2^-H dla H entropii Shannona w bitach ...
... która zależy od użytego modelu statystycznego:
- czy założymy rozkład jednorodny po ASCII: 8 bitów/litera,
- alfabecie: ~5-6 bitów/litera,
- uwzględnimy niejednorodność rozkładu liter: ~4 bity/litera dla i.i.d., 
- uwzględnimy poprzednią literę: ~3.3 bit/litera dla o1 Markov,
- użyjemy rozkładu po całych wyrazach: ~2 bity/literę,
- użyjemy np. gigantycznych sieci neuronowych: ~1 bit/literę.

Jak widać nie zrozumiał kolega prostego modelu: 

W dniu 31.10.2024 o 13:08, KopalniaWiedzy.pl napisał:

Naukowcy założyli, że klawiatura, a jaką mają do czynienia małpy, składa się z 30 klawiszy z wszystkimi literami alfabetu łacińskiego oraz najpowszechniej stosowanymi znakami interpunkcyjnymi.

Żadne zaawansowane modele danych nie mają żadnego zastosowania, co jest zawarte implicite w w sformułowaniu "małpy".
Do tego zupełnie błędnie zajmuje się kolega modelem danych dla generowanego tekstu, zamiast zająć się modelem statystycznym dla klawiatury: czy małpy aby na pewno wybierają swoje guziki przypadkowo.
Prawdopodobieństwo zależy od entropii obliczonej z użyciem modelu w ramach którego małpy naciskają guziki.
A mogą mieć skłonności do walenia po kilka razy w ten sam klawisz z rzędu...
Mogą mieć leniwą łapkę i skupiać się na tym samym rejonie :)

Share this post


Link to post
Share on other sites
5 hours ago, peceed said:

mogą mieć skłonności do walenia po kilka razy w ten sam klawisz z rzędu

To jest właśnie przykład własności modelu statystycznego o czym pisałem (~RLE), wpływający na prawdopodobieństwo wygenerowania danego np. tekstu.

Owszem jednorodny rozkład po alfabecie był w moich przykładach - też uważam że jest on odległy od tego co użyłaby małpa, dlatego podałem też inne.

Nie zdziwiłby się gdyby można było wytresować małpę żeby generowała teksty, tutaj jest przykład użycia języka migowego:

 

Share this post


Link to post
Share on other sites

hm...nie znam się, ale to tak się liczy?
Założyli, że małpa pracuje 10^9 sekund i ok i wyszło im 5%.
jeżeli jednak jak by wstawić zamiast 10^9, że pracowała 1 sekundę to by im wyszło 1/( 2.2 * 10^10), a to nieprawda bo wy nie dało się z jednej litery ułożyć wyrazu bananas, dopiero przy losowych 7 literach szanse wynosiły by 1 do ( 2.2 * 10^10). a wg. ich wyliczen było by to 7 do ( 2.2 * 10^10).

Niech wypowie się ktoś mądrzejszy :)
Już pominę, że takim sposobem liczenia, wg. mnie mogą osiągnąć 200% ;)
PS.
dochodzi do tego jeszcze jeden element ale to później

malpy.png

Edited by Afordancja

Share this post


Link to post
Share on other sites
15 godzin temu, Jarek Duda napisał:

Owszem jednorodny rozkład po alfabecie był w moich przykładach - też uważam że jest on odległy od tego co użyłaby małpa, dlatego podałem też inne.

Rozkład po ASCII czy wyrazach raczej nie wskazywał że chodzi o model statystyczny dla zachowania małpy, zwłaszcza że wyraźnie napisano:

W dniu 31.10.2024 o 13:08, KopalniaWiedzy.pl napisał:

Badania wykazały, że istnieje 5-procentowe prawdopodobieństwo, że w ciągu swojego życia szympans napisze wyraz „bananas”

 

7 godzin temu, Afordancja napisał:

Niech wypowie się ktoś mądrzejszy :)

Tam nie ma równości tylko falka, co oznacza rachunek przybliżony, w dodatku dla małych prawdopodobieństw.

Ale prawidłowy bardziej prawidłowy wzór to (10^9-7)/30^7 - dla małych prawdopodobieństw.
Jeszcze dokładniejszy to:
1-(1-(1/30)^7)^(10^9-7),
Gdzie przesuwamy okno o długości 7 i stwierdzamy, że kolejne losowane litery nie stanowią wyrazu "bananas".
Nie jest to dokładne:
Brak wyrazu "bananas" przy poprzednim potencjalnym rozpoczęciu oznacza, że mogło to nastąpić z powodu, że druga litera była różna od "a", czyli szanse że wylosowane będzie b są większe. Nie do końca są to zatem zdarzenia niezależne, więc wymnażanie jest przybliżeniem.

 

Edited by peceed

Share this post


Link to post
Share on other sites
3 godziny temu, peceed napisał:

Tam nie ma równości tylko falka, co oznacza rachunek przybliżony, w dodatku dla małych prawdopodobieństw.

falki to falki, bo te liczby są przybliżone, jednak sam sposób liczenia jest wg.  mnie mocno na oko, ale rozumiem, że nie ma znaczenia czy 1/dużo czy 7/dużo to dalej mało, ale dla mnie róznica x7 to różnica ;)

 

 

3 godziny temu, peceed napisał:

Gdzie przesuwamy okno o długości 7 i stwierdzamy, że kolejne losowane litery nie stanowią wyrazu "bananas".

O tym chciałem później, bo nie losujemy siódemek tylko bananas może być w ciągu xbanana i osujemy s i mamy bananas.

No ale dobra, niech bedzie przybliżeniem, ale dla mnie bezsensownie liczonym, bo gdy zmienimy wiek mnałpy na wiek wszechświata, to wyjdzie im TYM sposobem liczenia, że na bananas są grubo grubo powyżej 100% , no niby spoko ;) bo to dalej pewniak, jednak dla mnie to spora różnica.

 

Share this post


Link to post
Share on other sites

No ale przecież podałem dwie poprawki do wzoru które pozbywają się tych problemów.
Pierwsza dość jasno traci sens dla ilości losowań mniejszej niż 7, a druga zdecydowanie unika prawdopodobieństw powyżej 100%.

Te wzory przechodzą w siebie w kolejnych przybliżeniach.
 

Share this post


Link to post
Share on other sites
13 minut temu, peceed napisał:

No ale przecież podałem dwie poprawki do wzoru które pozbywają się tych problemów.

Nie mówię, że nie, ja odnoszę się do wspomnianej pracy nie do Twoich wzorów :)

Po prostu zdanie o 5% i bananas jest fałszywe i tyle, i jest daleko od około...nie powinno to mieć miejsca jak dla mnie w takiej pracy.

Na resztę nie patrzyłem, ale w związku z powyższym wątpię w prawdziwość dalszych obliczeń wyrazów.

Edited by Afordancja

Share this post


Link to post
Share on other sites

Pełne dokładne rozwiązanie wygląda na proste zadanie z programowania dynamicznego.
Ilość ciągów 10^9 wyrazowych zawierających bananas to oczywiście suma ilości wyrazów zawierających słowo bananas na pierwszej pozycji czyli 30**(10^9-7)  dodać ilość wyrazów w których pierwsze wystąpienie słowa bananas występuje na 2 pozycji itd.
Chyba jednak lepiej poprawić kwestie okna. Otóż wcześniejsze wybory klawiszy niż ostatnie 6 nie zmieniają statystyki i pozostaje ona całkowicie stała przy jego przesuwaniu .Tylko poprzednie 6 liter może mieć minimalny wpływ na statystykę.

 

Rozwiązanie jeszcze dokładniejsiejsze:
Należy się zastanowić jakie jest P( "dołożona litera nie tworzy bananas", pod warunkiem "bananas nie wystąpił wcześniej") - przy dołożeniu jednej litery.

1 - P("dołożona litera tworzy bananas", pod warunkiem że "bananas nie wystąpił wcześniej").
Interesuje nas analiza w oknie 13 liter, bo wcześniejsze wystąpienia nie są w stanie zmienić tego prawdopodobieństwa warunkowego nie zahaczając o wyraz:
1 - P("dołożona litera tworzy bananas na końcu okna 13 liter"^"bananas nie wystąpił wcześniej w oknie 13 liter")/P("bananas nie wystąpił wcześniej w oknie 13")
^ - to iloczyn zdarzeń/zbiorów
"bananas" ma własność, że żaden jego sufix nie jest jego prefiksem, to oznacza że zdarzenie "dołożona litera tworzy bananas na końcu okna 13 liter" implikuje ""bananas nie wystąpił wcześniej w oknie 13 liter",  korzystamy z faktu, że P(A^B)=P(A), jeśli A->B.
1-P("dołożona litera tworzy bananas na końcu okna 13 liter")/(1 - P("bananas wystąpił wcześniej w oknie 13")

1- 306/3013/(1-6*106/1013)=1-30-7/(1-6*30-7)

Dla pierwszych 6 liter prawdopodobieństwo nie istnieje, a dla kolejnych trzeba powyższe okno odpowiednio skracać, czyli brać 7,8,9,10,11,12 odpowiednio modyfikując powyższy wzór.
Prawdopodobieństwo napisania bananas wyniesie zatem:
P("napisano bananas")=
1 - (1-30-7/(1-0*30-7)) * (1-30-7/(1-1*30-7)) * (1-30-7/(1-2*30-7)) * (1-30-7/(1-3*30-7)) * (1-30-7/(1-4*30-7)) * (1-30-7/(1-5*30-7)) * (1-30-7/(1-6*30-7))^(109-12)
 

Edited by peceed

Share this post


Link to post
Share on other sites

Create an account or sign in to comment

You need to be a member in order to leave a comment

Create an account

Sign up for a new account in our community. It's easy!

Register a new account

Sign in

Already have an account? Sign in here.

Sign In Now

  • Similar Content

    • By KopalniaWiedzy.pl
      Nowo odkryty gatunek wymarłej małpy wzmacnia hipotezę mówiącą, że najwcześniejsi przodkowie człowieka ewoluowali we wschodniej części basenu Morza Śródziemnego, w Europie i Azji, zanim wyemigrowali do Afryki, gdzie powstał nasz gatunek. Skamieniałe szczątki małp znajdowane we wschodnich częściach Śródziemiomorza stanowią oś sporu na temat pochodzenia małp afrykańskich oraz ludzi. Naukowcy nie są zgodni, jak należy klasyfikować te zwierzęta na drzewie ewolucyjnym.
      Międzynarodowy zespół naukowy uważa, że zidentyfikowany przez nich rodzaj Anadoluvius, który 8,7 miliona lat temu zamieszkiwał centralną Anatolię dowodzi, że migracje małp z regionu Morza Śródziemnego to najstarszy znany przykład rozprzestrzeniania się wczesnych homininów, ssaków z rodziny człowiekowatych, w skład którego wchodzą rodzaje Homo (m.in. człowiek współczesny), Pan (szympansy i bonobo) oraz ich wymarli przodkowie.
      Szczątki przedstawicieli tych gatunków znajdowane są wyłącznie w Europie i Anatolii, zaś powszechnie akceptowani przedstawiciele homininów są znajdowani wyłącznie w Afryce od późnego miocenu po plejstocen. Hominini mogli pojawić się w Eurazji w późnym miocenie lub rozprzestrzenić się w Eurazji od nieznanego afrykańskiego przodka. Różnorodność hominów w Eurazji sugeruje, że do ewolucji doszło na miejscu, ale nie wyklucza hipotezy o afrykańskim pochodzeniu, czytamy w artykule A new ape from Türkiye and the radiation of late Miocene hominines.
      Tradycyjny pogląd, od czasów Darwina, mówi, że tak plemię hominini (Homo, Pan), jak i podrodzina homininae (Homo, Pan, Gorilla) pochodzą z Afryki. To tam znaleziono najstarsze szczątki człowieka. Przedmiotem sporu jest jednak, czy przodkowie wielkich afrykańskich małp, które dały początek przodkom człowieka, ewoluowali w Afryce.
      Hipoteza alternatywna wobec afrykańskiej mówi, że przodkowie europejskich małp mogli przybyć z Afryki i tutaj doszło do ich ewolucji. To właśnie w Europie znajdowane są najstarsze szczątki małp, które przypominają współczesne wielkie małpy Afryki. Później, gdy klimat w Europie zmienił się na niekorzystny, małpy te wyemigrowały do Afryki i tam dały początek naszemu gatunkowi.
      Homininy ze wschodniej części Morza Śródziemnego mogą reprezentować ostatni etap specjacji, wyodrębniania się z jednego lub więcej starszych homininów Europy, podobnie jak parantrop, który prawdopodobnie wyodrębnił się od przodka podobnego do australopiteka. Ewentualnie, biorąc pod uwagę fakt, że europejskie homininy są najbardziej podobne do goryli, możemy mieć tu do czynienia z wyodrębnianiem się wczesnych przedstawicieli kladu goryli. Jest też możliwe, że europejskie homininy reprezentują linie ewolucyjne homininów z Afryki, jednak nie mamy dowodów na istnienie w Afryce pomiędzy 13 a 10 milionów lat temu wielu linii homininów, a wyniki naszych badań nie wspierają tej hipotezy, czytamy na łamach Nature.
      Autorzy badań informują, że wciąż prowadzą analizy, zauważają przy tym, że badania Anadoluvius wskazują, iż zróżnicowanie wielkich małp we wschodniej części Morza Śródziemnego jest większe niż sądzono i że doszło tutaj do podziału na wiele taksonów, na długo zanim pojawiły się one w Afryce.

      « powrót do artykułu
    • By KopalniaWiedzy.pl
      Złożona ludzka mowa mogła wyewoluować dzięki życiu na drzewach, uważa doktor Adriano Lameira z University of Warwick. Specjalizuje się on w badaniu początków języka i jest autorem pierwszej analizy ewolucji spółgłosek. Wynika z niej, wbrew oczekiwaniom, że nasi przodkowie mogli prowadzić bardziej nadrzewny sposób życia, niż nam się wydaje.
      W ludzkich językach spotykamy pokaźną liczbę spółgłosek. Od 6 w języku rotokas po 84 w wymarłym ubychijskim. Spółgłoski to dźwięki języka mówionego, które powstają w wyniku częściowego lub całkowitego zablokowania przepływu powietrza przez aparat mowy. Zdecydowana większość naczelnych niemal nie używa dźwięków przypominających spółgłoski. Ich zawołania składają się z dźwięków przypominających samogłoski.
      Doktor Lameira, chcąc poznać początki spółgłosek, przejrzał dostępną literaturę i porównał wzorce dźwięków wydawanych przez człowiekowate. Do tej rodziny, obok ludzi – którymi Lameira się nie zajmował – należą orangutany, szympansy, bonobo i goryle. Okazało się, że – w przeciwieństwie do innych naczelnych – małpy te używają dźwięków przypominających spółgłoski, ale ich wykorzystanie jest bardzo nierównomiernie rozłożone pomiędzy gatunkami.
      Goryle, na przykład, używają zawołania przypominającego spółgłoskę, ale jest ono rozpowszechnione tylko w pewnych populacjach. Niektóre grupy szympansów posługują się jednym czy dwoma zawołaniami jak spółgłoski powiązanymi z konkretnym zachowaniem, ale takie zawołania przy tym zachowaniu rzadko zdarzają się wśród innych grup, mówi uczony.
      Tymczasem orangutany używają pełnego bogactwa zawołań podobnych do spółgłosek, jest ono widoczne w różnych populacjach i dotyczy różnych zachowań, podobnie jak ma to miejsce w ludzkiej mowie. Ich repertuar wokalny jest pełen kliknięć, cmoknięć, parsknięć, prychnięć czy dźwięków przypominających pocałunki, dodaje.
      Uczony od 18 lat obserwuje orangutany w naturalnym środowisku i uważa, że to ich nadrzewny tryb życia i sposób zdobywania pożywienia mogą wyjaśniać bogactwo wydawanych przez nich dźwięków przypominających spółgłoski. Wszystkie małpy to zręczni zbieracze. Wypracowały złożone mechanizmy zdobywania trudno dostępnej żywności, zamkniętej np. w orzechach. Jej zdobycie wymaga użycia rąk lub narzędzi. Goryle czy szympansy potrzebują stabilnej pozycji na ziemi, by dostać się do takiego pożywienia i używać narzędzi. Jednak orangutany w dużej mierze żyją na drzewach, tam zdobywają pożywienie, a co najmniej jedna z kończyn jest ciągle zajęta zapewnianiem zwierzęciu stabilności. Z tego też powodu u orangutanów rozwinęła się większa kontrola nad wargami, językiem i szczęką. Mogą używać ust jako dodatkowego narzędzia. Znane są np. z tego, że za pomocą samych warg potrafią obrać pomarańczę. Ich kontrola motoryczna nad ustami jest znacznie większa niż u małp afrykańskich, jest niezbędną częścią ich biologii, mówi Lameira. Skutkiem ubocznym lepszej kontroli nad wargami, językiem i szczęką jest zaś zdolność do artykułowania dźwięków podobnych do spółgłosek. To zaś może oznaczać, że nasi przodkowie byli bardziej zależni od drzew, niż obecnie sądzimy.
      Dlaczego więc u innych żyjących na drzewach małp nie pojawiła się zdolność do wydawania dźwięków podobnych do spółgłosek? Uczony wyjaśnia, że są to mniejsze zwierzęta, do tego posiadające ogony i żywiące się w nieco inny sposób, zatem nie potrzebują aż tak zręcznych ust i języków jak orangutany. Praca Lameiry jest dostępna na łamach Trends in Cognitive Sciences.

      « powrót do artykułu
    • By KopalniaWiedzy.pl
      Po raz pierwszy w historii wyhodowano i utrzymano przy życiu małpi embrion zawierający ludzkie komórki. Z najnowszego numeru Cell dowiadujemy się, że chińsko-amerykańsko-hiszpański zespół naukowy wprowadził ludzkie komórki macierzyste do małpich embrionów i obserwował, jak się one rozwijają. Uczeni informują, że ludzkie i małpie komórki podlegały podziałowi i wzrostowi. Co najmniej 3 takie embriony przetrwały w warunkach laboratoryjnych przez 19 dni.
      Badania przeprowadził ten sam zespół, który w ubiegłym roku poinformował, iż w warunkach laboratoryjnych jest w stanie utrzymać przy życiu małpi embrion przez 20 dni od zapłodnienia. W 2017 roku ci sami naukowcy informowali o utworzeniu świńskich i krowich embrionów z ludzkimi komórkami oraz szczurzych embrionów z komórkami myszy.
      Ostatnie badania podzieliły jednak środowisko naukowe. Specjaliści kwestionują potrzebę tego typu badań z wykorzystaniem bliskich krewnych człowieka. Zwierzęta te nie są wykorzystywane w nauce w taki sposób jak myszy czy inne gryzonie. Są też chronione przez bardziej ścisłe przepisy i zasady etyczne. Tworzenie chimer człowieka z nieczłowiekowatymi będzie napotykało opór społeczny, co może przełożyć się na opór wobec tego typu badań w ogóle.
      Naukowcy zajmujący się tworzeniem chimer ludzko-zwierzęcych mają nadzieję, że w ten sposób uda się lepiej testować leki czy hodować organy do przeszczepów. Jak zauważa Alfonso Martinez Arias, biolog z Uniwersytetu Pompeu Fabra w Barcelonie, eksperymenty z takimi zwierzętami jak świnie czy krowy są bardziej obiecujące i trudniej tutaj o przekroczenie granic etycznych.
      Juan Carlos Izpisua Belmonte z Salk Institute for Biological Studies, który brał udział w najnowszych badaniach, zapewnia, że nikt nie myśli o implantowaniu hybrydowego embriona małpie. Celem badań jest lepsze zrozumienie, jak komórki różnych gatunków komunikują się ze sobą w embrionie. Izpisua Belmonte mówi, że prace nad chimerami ludzko-mysimi są o tyle trudne, że to dwa odległe od siebie gatunki, więc ich komórki komunikują się na różne sposoby. Jeśli więc lepiej zrozumiemy sposób komunikacji komórek w chimerach ludzko-małpich, będziemy w stanie poprawić chimery ludzko-mysie, mówi Izpisua Belmonte.
      Podczas najnowszych eksperymentów naukowcy zapłodnili jaja makaka krabożernego. Sześć dni po zapłodnieniu do 132 embrionów wprowadzono ludzkie pluripotencjalne komórki macierzsyte. W każdym z embrionów rozwijała się unikatowa kombinacja ludzkich i małpich komórek. Embriony umierały też w różnych tempie. W 11. dniu po zapłodnieniu żyło 91 embrionów, w dniu 17. zostało ich tylko 12, a w dniu 19 – zaledwie 3.
      Magdalena Zernicka-Goetz z California Institute of Technology zauważa, że badania te dowodzą, iż ludzkie komórki macierzyste mogą być wprowadzane do małpich embrionów. Dodaje, że autorzy badań nie byli w stanie kontrolować, w jaki typ komórek rozwiną się ludzkie komórki macierzyste, a jest to kluczowy warunek, by technologie takie wykorzystać np. do hodowli organów.
      Z kolei Martinez Arias bardziej sceptycznie podchodzi do wyników badań. Zwraca on uwagę, że po 15. dniu od zapłodnienia doszło do śmierci wielu embrionów, a to wskazuje, że ich rozwój był bardzo daleki od prawidłowego.
      Próby tworzenia chimer ludzi z małpami rodzą spory opór etyczny. Wprowadzane są kolejne przepisy regulujące tę kwestię. W przyszłym miesiącu zostaną opublikowane nowe wytyczne International Society for Stem Cell Research (ISSCR). Obecnie organizacja ta zabrania rozmnażania chimer ludzko-zwierzęcych i rekomenduje większy nadzór nad badaniami, gdzie ludzkie komórki mogą być integrowane w zwierzęcego gospodarza rozwijającego centralny układ nerwowy. Nie wiemy na razie, jakie będą nowe zalecenia.
      W wielu krajach, w tym w USA, Wielkiej Brytanii i Japonii istnieją przepisy ograniczające badania nad chimerami, do stworzenia  których wykorzystano ludzkie komórki. W roku 2019 Japonia zniosła zakaz prowadzenia badań z użyciem zwierzęcych embrionów zawierających ludzkie komórki i zaczęła badania takie finansować.
      W 2015 roku amerykańskie Narodowe Instytuty Zdrowia (NIH) wprowadziły moratorium na finansowanie z budżetu federalnego badań, w czasie których ludzkie komórki są wprowadzane do embrionów zwierzęcych. W 2016 pojawiła się propozycja zniesienia moratorium. Do dzisiaj pozostaje ono w mocy. Rzecznik prasowy NIH powiedział, że agencja czeka obecnie na nowe wytyczne ISSCR.

      « powrót do artykułu
    • By KopalniaWiedzy.pl
      Ludzie nie są jedynymi zwierzętami zdolnymi do identyfikowania złożonych struktur występujących w języku. Potrafią to też inne człowiekowate oraz pozostałe małpy, wynika z badań przeprowadzonych na Uniwersytecie w Zurychu.
      Uczeni z Wydziału Językoznawstwa Porównawczego posłużyli się serią eksperymentów bazujących na „sztucznej gramatyce”, by stwierdzić, że zdolność do rozumienia struktur gramatycznych pochodzi on naszego wspólnego przodka, który żył przed dziesiątkami milionów lat.
      Język to jedno z najpotężniejszych narzędzi, jakimi dysponuje ludzkość. To on pozwala nam na dzielenie się informacjami, kulturą, pomysłami czy technologią. Jeśli chcemy zrozumieć, co oznacza być człowiekiem, musimy poznać ewolucję języka, mówi Stuart Watson z Uniwersytetu w Zurychu.
      Międzynarodowy zespół naukowy pracujący pod kierunkiem profesora Simona Townsenda z Zurychu rzucił właśnie nowe światło na ewolucję języka. Naukowcy badali jeden z najważniejszych elementów poznawczych potrzebnych do rozumienia języka, czyli możliwość zrozumienia związku pomiędzy wyrazami w zdaniu, nawet jeśli nie sąsiadują one ze sobą. Na przykład gdy słyszymy zdanie „pies, który ugryzł kota, uciekł” wiemy, że uciekł pies, a nie kot. I wiemy to, pomimo, że wyrazy „pies” oraz „uciekł” są od siebie oddzielone innymi wyrazami. Teraz porównanie pomiędzy ludźmi, pozostałymi człowiekowatymi oraz pozostałymi małpami wykazało, że zdolność do rozumienia związku pomiędzy oddalonymi od siebie wyrazami pochodzi sprzed 40 milionów lat.
      Uczeni przeprowadzili swój eksperyment w nowatorski sposób. Opracowali sztuczną gramatykę, w której znaczenia tworzy się łącząc różne dźwięki, a nie słowa. Pozwoliło to na porównanie zdolności trzech różnych gatunków naczelnych do rozumienia zależności, które nie następują po sobie. Na Uniwersytecie w Zurychu badano uistiti białouche, naukowcy z University of Texas badali szympansy, a na Uniwersytecie w Osnabrück prowadzono eksperymenty z udziałem ludzi.
      Najpierw wszystkie trzy gatunki badanych małp były uczone nowej gramatyki. Uczono je np. że pewne dźwięki zawsze występują po innych. Na przykład po dźwięku „a” zawsze pojawiał się dźwięk „b”, nawet gdy czasem oddzielały je inne dźwięki. To symulowało ludzki język, w którym spodziewamy się, że po rzeczowniku (np. „pies”) nastąpi czasownik (np. „uciekł”), niezależnie od tego, że pomiędzy nimi były inne wyrazy (np. „który ugryzł kota”).
      Gdy już badani nauczyli się zasad gramatycznych, naukowcy odtwarzali dźwięki, które naruszały wyuczone wcześniej zasady. Okazało się, że w takim przypadku doszło do zmiany zachowania marmozet i szympansów. Patrzyły one na głośnik dwukrotnie dłużej niż wówczas, gdy zasady „dźwiękowej gramatyki” były poprawne. Ludzi wprost pytano, czy odtworzona sekwencja dźwięków była prawidłowa czy też nie.
      Badanie pokazuje, że wszystkie trzy gatunki są w stanie przetwarzać niesąsiadujące zależności. Prawdopodobnie to zdolność, która jest rozpowszechniona wśród naczelnych. To zaś wskazuje, że ten kluczowy element języka istniał już u ostatniego wspólnego przodka badanych gatunków, mówi profesor Townsend. Ostatni wspólny przodek marmozet i człowieka żył zaś przed około 40 milionami lat.

      « powrót do artykułu
    • By KopalniaWiedzy.pl
      Błękitne małpy z Santorini mogą być dowodem, że już w epoce brązu Grecy podróżowali do Indii. Tak uważa grupa antropologów, prymatologów i archeologów z Wielkiej Brytanii i USA.
      Freski z Akrotiri zostały odkryte w latach 60. i 70. ubiegłego wieku. Od tamtej pory uważano, że przedstawione na nich małpy to gatunki afrykańskie,z którymi mieszkańcy wysp Morza Egejskiego zapoznali się dzięki kontaktom handlowym z Egiptem. Jednak nowa analiza wykonana przez naukowców z University of Pennsylvania, University of South Wales, Central Washington University, Durham University, Stony Brook University oraz Zoological Society of London wskazuje, że twórcy malunków przedstawili na nich między innymi hulmany, naczelne z rodziny koczkodanowatych.
      Malunki z Akrotiri dobrze się zachowały dzięki popiołom z wulkanu, który zniszczył miasto w XVI lub XV wieku przed Chrystusem. Pismo, którym w tym czasie posługiwali się mieszkańcy wysp, nie zostało dotychczas odczytane, jednak znalezione malunki pokazują, jak bardzo zaawansowane były tamtejsze społeczeństwa, ich gospodarka i kultura.
      Większość przedstawień zwierząt z tamtej epoki jest na tyle ogólna, że nie jesteśmy w stanie określić poszczególnych gatunków. Sprawy nie ułatwia fakt, że nie dysonujemy żadnymi szczątkami małp, które ewentualnie mogłyby zostać przywiezione na wyspy.
      Specjaliści milcząco przyjęli, że małpy przedstawione w Akrotiri to gatunki z Egiptu, gdyż to najbliższe miejsce, gdzie zwierzęta te występowały. Dlatego też uważano, że na ścianach widzimy pawiany, werwety i koczkodany zielone.
      Marie Nicole Pareja z Uniwersity of Pennsylvania postanowiła podejść do badań w nietypowy sposób. Zgromadziła grupę prymatologów oraz poprosiła o pomoc znanego rysownika Stephena Davida Nasha, który na Wydziale Nauk Anatomicznych Stony Brook University specjalizuje się w ilustrowaniu naczelnych. Uczeni przeanalizowali sposób przedstawienia poszczególnych małp, ich postawę, pozycję, kolory futer, długości i proporcje kończyn czy pozycję ogonów.
      Wszyscy zgodzili się, że niektóre z małp to rzeczywiście pawiany, jednak uwagę naukowców przykuła jedna szczególna scena. Przedstawione na niej małpy mają szaro-niebieskie futro, którego kolor nie pasuje do żadnego gatunku małp. Dotychczas identyfikowano je jako werwety lub koczkodany zielone. To niewielkie gatunki o wadze 3–8 kilogramów i rzeczywiście są podobne do zwierząt przedstawionych na malunkach. Jednak równie podobne są też ważące 11-18 kilogramów hulmany.
      Hulmany jednak poruszają się inaczej niż werwety i koczkodany zielone. I właśnie sposób poruszania się był kluczem do identyfikacji. Wszystkie wymienione gatunki żyją głównie na ziemi, a nie na drzewach. Ale hulmany noszą ogony wygięte w górę w kształcie litery S lub C lub zaginające się w stronę głowy. Tymczasem ogony werwet są wyprostowane lub wygięte w dół. To właśnie pozycja ogona, powtórzona na rysunkach wielu małp, pozwoliła stwierdzić, że mamy do czynienia z hulmanami.
      Wiemy, że mieszkańcy wysp na Morzu Egejskim mieli dostęp do minerałów przywożonych spoza gór Zagros na zachodniej granicy współczesnego Iranu. Teraz malunki sugerują, że widzieli też żywe zwierzęta pochodzące z tamtych regionów. Prawdopodobnie autorzy rysunków podróżowali do Indii i tam mieli do czynienia z hulmanami.

      « powrót do artykułu
  • Recently Browsing   0 members

    No registered users viewing this page.

×
×
  • Create New...