Sign in to follow this
Followers
0
Nielegalnie wywieziony złoty dzban sprzed ponad 4000 lat trafił do Turcji
By
KopalniaWiedzy.pl, in Humanistyka
-
Similar Content
-
By KopalniaWiedzy.pl
Turecka żandarmeria otrzymała anonimową informację o działalności złodziei zabytków. Mieli oni wydobywać coś spod ziemi w trudno dostępnym górzystym regionie w okręgu Aliaga w prowincji Izmir. Policjanci udali się na miejsce i zatrzymali na gorącym uczynku dwóch mężczyzn, którzy wykopywali zabytki z głębokości 2 metrów. Okazało się, że rabusie dokonali interesującego odkrycia.
Eksperci, którzy przybyli na miejsce orzekli, że złodzieje natrafili na bizantyjski klasztor z piękną mozaiką sprzed 1500 lat. Znalezisko i jego okolice zostały objęte ochroną. Na razie trwają prace w terenie, jednak już teraz wiemy, że mozaika zostanie wydobyta i przeniesiona do muzeum. Znaleźliśmy mozaikę podłogową. Znajdował się tutaj klasztor, który posiadał bazylikę, mówi Hunkar Keser, dyrektor muzeum archeologicznego w Izmirze.
Eksperci szacują, że klasztor był wykorzystywany pomiędzy IV a XIV wiekiem. Mozaika, z inskrypcją w grece, jest cennym znaleziskiem archeologicznym.
« powrót do artykułu -
By KopalniaWiedzy.pl
W Parku Narodowym Bozdağ w prowincji Konya w Turcji odkryto świetnie zachowaną zaporę z czasów rzymskich. Ma ona 110 m długości i 10 m wysokości. Jak wyjaśnił İlker Işık, szef Wydziału Konserwacji i Restauracji Dziedzictwa Narodowego na Selçuk Üniversitesi, badania powierzchniowe w okolicy trwają od 2017 r. Specjaliści szukają śladów osadnictwa na terenie Parku.
Jak powiedział Işık, na zaporę natrafiono podczas prac prowadzonych przez 10-osobowy zespół na obszarze ok. 60 tys. m2.
Wcześniej odkryto fragment Via Sebaste; niegdyś łączyła ona Pamfilię z Antiochią Pizydyjską. Stwierdziliśmy, że zaporę zbudowano, by zaspokoić zapotrzebowanie wodne armii podążającej tą drogą.
Prowadzimy badania lidarem. Po wykonaniu zdjęć lotniczych i szczegółowych pomiarów próbujemy określić sieć osadniczą w regionie [...]. Przypuszczamy, że tak duża zapora była wykorzystywana nie tylko do zaspokojenia potrzeb wojska w czasie przemarszu, ale i ludzi żyjących w tej okolicy.
Kiedy dziś patrzymy na zbiornik [zapory], nadal jest nieco bagnisty. Widzimy, że wiosną wciąż gromadzi wodę.
Zapora zachowała się w [...] regionie, który od czasów starożytnych pełnił ważną rolę w hodowli zwierząt. Wraz z Konya Büyükşehir Belediyesi udostępniamy wyniki badań i zastanawiamy się nad oceną znaleziska pod kątem turystyki.
« powrót do artykułu -
By KopalniaWiedzy.pl
W Perge, najważniejszym z miast starożytnej Pamfilii, odkryto figurę kobiety sprzed ok. 1700 lat. Pochodzi ona z okresu hellenistycznego. O znalezisku poinformowano na profilu Wydziału Wykopalisk tureckiego Ministerstwa Kultury i Turystyki na Twitterze (Kazılar Dairesi Başkanlığı).
Na zdjęciach, jeszcze ze stanowiska, widać leżącą rzeźbę, a także jej odłamaną głowę. Po konserwacji figurę będzie można podziwiać w Antalya Müzesi.
Wykopaliskami w Perge kieruje prof. Sedef Cokay Kepce z Uniwersytetu w Stambule. Prace na tym stanowisku są prowadzone od 1946 r. W 2009 r. Turcja zgłosiła je na Listę informacyjną UNESCO (Tentative List).
« powrót do artykułu -
By KopalniaWiedzy.pl
Tajemnicza powódź doprowadziła do odkrycia starożytnego podziemnego miasta w Turcji. Pewnego dnia właściciele 15 domów w miejscowości Çalış w centralnej prowincji Nevshehir poinformowali władze, że ich domy są zalewane, a oni nie wiedzą, skąd się bierze woda. Władze wysłały ekipy, które zaczęły wypompowywać wodę i szukać źródła wycieku. Za pomocą ciężkiego sprzętu otworzono tunel, który ze względów bezpieczeństwa został zamurowany kilkadziesiąt lat wcześniej i miejscowa ludność o nim zapomniała. Gdy pracownicy weszli do tunelu okazało się, że stoją w częściowo zalanym mieście.
Wstępne badania wykazały, że miasto miało trzy poziomy składające się z domów, tuneli i miejsc kultu. Rozciągało się ono na co najmniej 5 kilometrów. Część podziemnego miasta była używana przez miejscowych jeszcze na początku XX wieku. Wykorzystywano je w roli obór. Później o miejscu zapomniano. Kolejna szansa na zbadanie miasta pojawiła się 25 lat temu, gdy dziecko wpadło do jednego z tuneli. Jednak tunel zasypano, by uniknąć podobnych wypadków.
Pamięć o mieście zachowała się w lokalnej tradycji. Było ono nazywane Gir-Gor, co oznacza „Wejdź i zobacz”.
Gir-Gor znajduje się 80 kilometrów od znanych podziemych miast Kapadocji Derinkuyu i Kaymaklı
Burmistrz Çalış powiedział, że podziemne miasto liczy około 1,2 kilometra kwadratowego. Ci, którzy byli tam w przeszłości twierdzą, że ma ono 600 metrów na 2 kilometry, stwierdził burmistrz. Jako, że miasto nie ma wystarczających środków by przeprowadzić odpowiednie prace, burmistrz zwróci się do Ministerstwa Kultury o uznanie Gir-Gor za zabytek oraz o pomoc finansową w usunięciu śmieci, wody i udostępnieniu podziemi turystom. Burmistrz dodał, że w pobliżu Çalış znajdują się jeszcze dwa inne miejsca, które mogą być podziemnymi miastami.
Kapadocja to obszar wulkaniczny, a miękkie skały wulkaniczne pozwalały ludziom na drążenie tuneli i zakładanie podziemnych miast. W przeszłości Kapadocją władali Hetyci, Frygijczycy, Persowie, Rzymianie, Bizantyjczycy i Seldżukowie. Specjaliści uważają, że w regionie tym kryje się wiele nieznanych jeszcze zabytków.
« powrót do artykułu -
By KopalniaWiedzy.pl
W ruinach starożytnej wsi w centralnej Turcji archeolodzy badają osady soli z moczu ludzi, kóz i owiec, by lepiej zrozumieć proces udomowienia zwierząt. Badania prowadzone są na stanowisku archeologicznym Aşıklı Höyük.
Archeolodzy zwykle nie szukają soli z moczu, jednak suche środowisko centralnej Turcji pozwoliło im przypuszczać, że pod glinianym podłogami domostw mogły zachować się te specyficzne ślady bytności kóz. Nie zawiedli się.
W każdej warstwie osadów w Aşıklı Höyük odkryli dużą ilość soli, dzięki której mogli zbadać, jak wielu ludzi i innych ssaków zamieszkiwało ten teren przez tysiąc lat istnienia wsi (8450 przed Chrystusem – 7450 p.Ch.).
Okazało się, że przez pierwsze sto lat istnienia wsi, gdy mieszkańcy Anatolii dopiero porzucali wędrowny łowiecko-zbieracki tryb życia, wśród ludzi przebywało niewiele zwierząt. W danym momencie było ich zaledwie kilka. Jednak przez kolejnych 400 lat dochodzi do znacznego zwiększenia ich liczby. Stada rosną 10-krotnie do kilka wieków.
W najmłodszej warstwie, której datowanie rozpoczyna się w 7900 roku przed naszą erą, zwierzęta zostały przeniesione na obrzeża wsi. W tym czasie liczba owiec i kóz była większa, niż liczba mieszkańców wioski, którą szacuje się na 500–1000 osób. Ta zmiana miejsca, w których trzymano zwierzęta, wskazuje, że ludzie stopniowo zmieniali swoją gospodarkę i przestali polegać na małej liczbie dzikich kozach i owcach, które udało im się schwytać, a zaczęli tworzyć duże stada, które rozmnażali i udomawiali. Powolne tempo zmian to, zdaniem naukowców, dowód na to, że cały proces udomowienia rozpoczął się przez przypadek.
« powrót do artykułu
-
-
Recently Browsing 0 members
No registered users viewing this page.