Zaloguj się, aby obserwować tę zawartość
Obserwujący
0
Mieszko I wzniósł potężny wał obronny. Imponujący dowód potęgi jego państwa
dodany przez
KopalniaWiedzy.pl, w Humanistyka
-
Podobna zawartość
-
przez KopalniaWiedzy.pl
Alkoholizm jest powszechnym problemem na całym świecie, wpływającym nie tylko na zdrowie fizyczne i psychiczne osób uzależnionych, ale także na ich relacje rodzinne i społeczne. Pomimo licznych dostępnych metod leczenia, walka z nałogiem może być trudna i wymagać wielokrotnych prób oraz podejść. W tym artykule skupimy się na jednej z metod - wszywce alkoholowej Esperal, która staje się coraz popularniejsza jako opcja leczenia dla osób chcących zerwać z nałogiem.
Wszywka alkoholowa Esperal to rodzaj terapii, która oferuje inną perspektywę i możliwość pomocy dla osób walczących z uzależnieniem od alkoholu. Przez swoje działanie i prostotę procedury, ta metoda leczenia zdobywa na popularności. Jednakże, jak każde leczenie, ma swoje plusy i minusy, które będziemy omawiać w poniższym artykule.
Co to jest wszywka alkoholowa Esperal?
Wszywka alkoholowa, znana również jako zaszycie alkoholowe, implantacja wszywki czy implantacja Esperalu, to procedura medyczna, której celem jest leczenie alkoholizmu. Ten termin odnosi się do domięśniowego wszycia tabletek zawierających disulfiram, lek często nazywany Esperalem. Więcej na wszywka alkoholowa Poznań https://esperalpoznan.pl/.
Disulfiram, zwany potocznie Esperalem, to substancja, która powoduje silną nietolerancję alkoholu, powodując nieprzyjemne efekty po jego spożyciu. Metoda ta ma na celu zniechęcenie do spożywania alkoholu poprzez stworzenie negatywnych skojarzeń i fizycznych dyskomfortów związanych z jego spożyciem.
Działanie Esperalu (disulfiramu)
Esperal działa poprzez blokowanie enzymu wątrobowego odpowiedzialnego za rozkład alkoholu w organizmie. Kiedy alkohol jest spożywany podczas terapii disulfiramem, dochodzi do gromadzenia się w organizmie produktu o nazwie acetaldehyd. Acetaldehyd powoduje szereg nieprzyjemnych objawów, takich jak nudności, wymioty, ból głowy, duszności, a nawet skurcze mięśni.
Dzięki temu, każda próba spożycia alkoholu podczas leczenia Esperalem staje się nieprzyjemnym doświadczeniem, co ma na celu zniechęcenie pacjentów do sięgnięcia po alkohol. Terapia Esperalem nie jest terapią odwykową per se, ale stanowi dodatkowe wsparcie dla osób podejmujących decyzję o zaprzestaniu picia.
Procedura zabiegu
Zabieg wszycia wszywki alkoholowej Esperal jest stosunkowo prosty i zazwyczaj przeprowadzany jest w warunkach ambulatoryjnych. Procedura rozpoczyna się od znieczulenia miejscowego, aby zapewnić pacjentowi komfort i brak bólu. Następnie lekarz chirurg wykonuje niewielkie nacięcie w okolicy pośladka, aby umieścić tabletki disulfiramu w mięśniu.
Czas trwania procedury jest zazwyczaj krótki, a pacjent jest w stanie opuścić placówkę tego samego dnia. Istotne jest jednak, aby pacjent był w stanie pielęgnować ranę po zabiegu i przestrzegać zaleceń lekarza dotyczących opieki pooperacyjnej.
Kwalifikacja do zabiegu
Aby poddać się zabiegowi wszycia wszywki Esperal, pacjent musi spełnić pewne kryteria. Przede wszystkim, musi być zdeterminowany, aby zerwać z nałogiem alkoholowym i gotowy na podjęcie wszelkich niezbędnych kroków w celu osiągnięcia tego celu. Kolejnym ważnym wymogiem jest to, że pacjent musi być trzeźwy podczas wizyty.
Decyzja o wszyciu wszywki alkoholowej nie jest podejmowana lekko. Przed zabiegiem, lekarz przeprowadzi szereg badań, aby upewnić się, że pacjent jest w stanie podjąć taką decyzję i że jest zdrowy na tyle, aby przejść przez procedurę. Każdy pacjent jest traktowany indywidualnie, a proces kwalifikacji jest dostosowany do jego unikalnej sytuacji i potrzeb.
Po zabiegu
Po zabiegu wszycia wszywki Esperal, pacjent może wrócić do domu, zalecane jest jednak, aby przez kilka dni unikał intensywnych aktywności fizycznych, aby rana mogła się dobrze zagoić. Rana powinna być utrzymywana w czystości i suchości, a pacjent powinien obserwować obszar wszycia pod kątem wszelkich oznak infekcji.
Choć wizyty kontrolne nie są wymagane po wszyciu wszywki Esperal, pacjent powinien pozostać w kontakcie z lekarzem i zgłosić wszelkie niepokojące objawy. Wszystkie osoby, które przechodzą ten zabieg, powinny również kontynuować terapię psychologiczną lub uczęszczać na spotkania grup wsparcia, aby pomóc sobie w procesie trwałego wyzdrowienia.
Czas działania leku
Esperal zaczyna działać prawie natychmiast po wszyciu i jego skutki utrzymują się zazwyczaj od 8 do 12 miesięcy, w zależności od indywidualnego metabolizmu pacjenta. Dlatego ważne jest, aby pacjenci byli świadomi, że nie powinni spożywać alkoholu w tym czasie, aby uniknąć nieprzyjemnych skutków.
W tym okresie pacjenci powinni skorzystać z terapii behawioralnej lub innej formy wsparcia psychologicznego, aby pomóc sobie radzić z pragnieniem alkoholu i nauczyć się zdrowych strategii radzenia sobie. Po upływie tego czasu, lekarz może zasugerować powtórzenie zabiegu lub inną formę leczenia, jeżeli jest to konieczne.
Koszt zabiegu
Koszt zabiegu wszycia wszywki Esperal może się różnić w zależności od placówki. Warto jednak zauważyć, że zabieg ten nie jest refundowany przez Narodowy Fundusz Zdrowia (NFZ), dlatego pacjent musi pokryć pełny koszt. Koszty mogą oscylować w granicach kilkuset złotych, ale zawsze zaleca się skonsultowanie się z lekarzem lub kliniką, aby uzyskać dokładną wycenę.
Pomimo kosztów, wiele osób uważa wszywkę Esperal za inwestycję w swoje zdrowie i przyszłość. Koszt leczenia alkoholizmu jest niewielki w porównaniu z kosztami zdrowotnymi, społecznymi i finansowymi, jakie niesie ze sobą choroba alkoholowa.
Potencjalne skutki uboczne i ryzyka
Podobnie jak w przypadku każdego leku czy procedury medycznej, wszywka alkoholowa Esperal wiąże się z pewnymi ryzykami i skutkami ubocznymi. Do najczęstszych skutków ubocznych należą reakcje miejscowe na miejscu wszycia, takie jak zaczerwienienie, obrzęk czy ból. Mogą również wystąpić ogólne reakcje, takie jak zawroty głowy, zmęczenie czy senność.
Najważniejszym ryzykiem związanym z leczeniem Esperalem jest jednak silna reakcja na spożycie alkoholu. W przypadku spożycia alkoholu podczas terapii, pacjent może doświadczyć intensywnych, nieprzyjemnych objawów, które mogą być niebezpieczne dla zdrowia, a nawet życia. Dlatego ważne jest, aby pacjenci byli świadomi tego ryzyka i unikali alkoholu na czas trwania terapii.
Efektywność terapii wszywką Esperal
Wszywka alkoholowa Esperal jest skuteczną metodą leczenia alkoholizmu dla wielu osób. Działa jako mechanizm odstraszający, zapobiegając powrotom do picia poprzez stworzenie negatywnych skojarzeń z alkoholem. Jednak jak każda terapia, nie jest ona stuprocentowo skuteczna dla wszystkich i niektórzy pacjenci mogą potrzebować dodatkowych lub alternatywnych form terapii.
Pamiętajmy, że wszywka Esperal jest narzędziem wspierającym proces trzeźwienia, a nie magiczną pigułką. Wsparcie psychologiczne, zmiana stylu życia i silne zaangażowanie w proces zdrowienia są niezbędne dla długotrwałego powodzenia.
Alternatywy dla wszywki alkoholowej Esperal
Chociaż wszywka alkoholowa Esperal jest skuteczną metodą leczenia dla wielu osób, istnieją również inne opcje dostępne dla tych, którzy szukają pomocy w walce z alkoholizmem. Do tych metod należą tradycyjne terapie odwykowe, grupy wsparcia, takie jak Anonimowi Alkoholicy, oraz inne metody farmakologiczne.
Decyzja o wyborze metody leczenia powinna zawsze być podjęta po konsultacji z profesjonalistą służby zdrowia, który może ocenić indywidualną sytuację pacjenta i zasugerować najodpowiedniejszą formę terapii.
Podsumowanie
Wszywka alkoholowa Esperal jest ważnym narzędziem w walce z alkoholizmem, oferującym inną perspektywę na leczenie tej choroby. Dzięki swojej unikalnej metodzie działania, może ona pomóc wielu osobom zerwać z nałogiem i zacząć nowe, zdrowsze życie.
Jak każda metoda leczenia, wszywka Esperal ma swoje plusy i minusy, i nie jest odpowiednia dla każdego. Jednak dla tych, którzy są zdeterminowani do walki z uzależnieniem i gotowi podjąć środki niezbędne do poprawy swojego zdrowia i jakości życia, wszywka Esperal może okazać się skutecznym narzędziem w tej walce.
« powrót do artykułu -
przez KopalniaWiedzy.pl
Intel ogłosił, że wybuduje w Polsce supernowoczesny zakład integracji i testowania półprzewodników. Stanie on w Miękini pod Wrocławiem, a koncern ma zamiar zainwestować w jego stworzenie do 4,6 miliarda dolarów. Inwestycja w Polsce to część obecnych i przyszłych planów Intela dotyczących Europy. Firma ma już fabrykę półprzewodników w Leixlip w Irlandii i planuje budowę drugiej w Magdeburgu w Niemczech. W sumie Intel chce zainwestować 33 miliardy euro w fabrykę w Niemczech, zakład badawczo-rozwojowo-projektowy we Francji oraz podobne przedsięwzięcia we Włoszech, Hiszpanii i Polsce.
Zakład w Polsce ma rozpocząć pracę w 2027 roku. Zatrudnienie znajdzie w nim około 2000 osób, jednak inwestycja pomyślana została tak, by w razie potrzeby można było ją rozbudować. Koncern już przystąpił do realizacji fazy projektowania i planowania budowy, na jej rozpoczęcie będzie musiała wyrazić zgodę Unia Europejska.
Intel już działa w Polsce i kraj ten jest dobrze przygotowany do współpracy z naszymi fabrykami w Irlandii i Niemczech. To jednocześnie kraj bardzo konkurencyjny pod względem kosztów, w którym istnieje solidna baza utalentowanych pracowników, stwierdził dyrektor wykonawczy Intela, Pat Gelsinger. Przedstawiciele koncernu stwierdzili, że Polskę wybrali między innymi ze względu na istniejącą infrastrukturę, odpowiednio przygotowaną siłę roboczą oraz świetne warunki do prowadzenia biznesu.
Zakład w Miękini będzie ściśle współpracował z fabryką w Irlandii i planowaną fabryką w Niemczech. Będą do niego trafiały plastry krzemowe z naniesionymi elementami elektronicznymi układów scalonych. W polskim zakładzie będą one cięte na pojedyncze układy scalone, składane w gotowe chipy oraz testowane pod kątem wydajności i jakości. Stąd też będą trafiały do odbiorców. Przedsiębiorstwo będzie też w stanie pracować z indywidualnymi chipami otrzymanymi od zleceniodawcy i składać je w końcowy produkt. Będzie mogło pracować z plastrami i chipami Intela, Intel Foundry Services i innych fabryk.
Intel nie ujawnił, jaką kwotę wsparcia z publicznych pieniędzy otrzyma od polskiego rządu. Wiemy na przykład, że koncern wciąż prowadzi negocjacje z rządem w Berlinie w sprawie dotacji do budowy fabryki w Magdeburgu. Ma być ona warta 17 miliardów euro, a Intel początkowo negocjował kwotę 6,8 miliarda euro wsparcia, ostatnio zaś niemieckie media doniosły, że firma jest bliska podpisania z Berlinem porozumienia o 9,9 miliardach euro dofinansowania. Pat Gelsinger przyznał, że Polska miała nieco więcej chęci na inwestycję Intela niż inne kraje.
« powrót do artykułu -
przez KopalniaWiedzy.pl
Nieodpowiednia dieta była przyczyną 14,1 milionów zachorowań na cukrzycę typu 2. w 2018 roku, informują naukowcy z Tufts University. Na podstawie stworzonego przez siebie modelu dotyczącego zwyczajów dietetycznych mieszkańców 184 krajów, uczeni uznali, że złe odżywianie się odpowiada za 70% nowych przypadków cukrzycy typu 2. Badania, w których uwzględniono dane z lat 1990–2018 zostały opublikowane na łamach Nature Medicine. Autorom badań udało się określić te zwyczaje żywieniowe, które w największym stopniu przyczyniają się do rozwoju cukrzycy.
Uwzględnili w swoich badaniach 11 czynników powiązanych z dietą i stwierdzili, że 3 z nich odgrywają nieproporcjonalnie dużą rolę w rozwoju cukrzycy. Są nimi niedostateczne spożycie pełnego ziarna, zbyt duże spożycie oczyszczonego ryżu i pszenicy oraz zbyt duże spożycie przetworzonego mięsa. Mniejszy wpływ na rozwój choroby miało spożywanie zbyt dużych ilości soków owocowych, zbyt małych ilości warzyw zawierających niewiele skrobi oraz orzechów i nasion.
Nasze badania sugerują, że zła jakość węglowodanów w diecie to główna przyczyna rozwoju cukrzycy typu 2., mówi profesor Dariush Mozaffarian, jeden z głównych autorów badań.
Naukowcy zauważyli, że we wszystkich 184 badanych krajach doszło w latach 1990–2018 do wzrostu zachorowań na cukrzycę typu 2. Ma to niekorzystny wpływ na całe społeczeństwo, od osób chorych, poprzez ich rodziny, po systemy opieki zdrowotnej.
Analiza wykazała też, że zła dieta jest częściej przyczyną zachorowań na cukrzycę wśród mężczyzn niż kobiet, wśród osób młodszych niż starszych i wśród mieszkańców miast niż wsi. Największy wzrost zachorowań notuje się w Europie Środkowej i Wschodniej oraz Azji Centralnej. Niechlubne rekordy dzierżą tutaj Polska i Rosja, gdzie dieta pełna jest czerwonego mięsa, mięsa przetworzonego oraz ziemniaków. To właśnie w tych krajach zanotowano największy odsetek przypadków cukrzycy typu 2. powiązanych z nieprawidłową dietą. Drugim obszarem częstych zachorowań jest Ameryka Łacińska i Karaiby, szczególnie Kolumbia i Meksyk. Tam za zachorowania odpowiadają głównie słodzone napoje, przetworzone mięso oraz niskie spożycie pełnych ziaren.
Regionami, w których dieta ma mały wpływ na cukrzycę typu 2. są kraje Azji Południowej i Afryki Subsaharyjskiej, a z 30 najbardziej zaludnionych krajów świata najmniej przypadków cukrzycy powiązanej z dietą występuje w Indiach, Nigerii i Etiopii.
Z innych ostatnio publikowanych analiz podobnego typu dowiadujemy się, że zła dieta odpowiada za 40% przypadków cukrzycy typu 2. Autorzy nowych badań mówią, że różnica wynika z faktu, iż w swojej analizie jako pierwsi uwzględnili rafinowane ziarna, a ponadto wykorzystali nowsze dane pochodzące m.in. z badań zwyczajów dietetycznych poszczególnych osób, a nie tylko z danych na temat produkcji rolnej w różnych krajach.
« powrót do artykułu -
przez KopalniaWiedzy.pl
Po pracy Łukasz Wilk z Instytutu Botaniki im. W. Szafera PAN w Krakowie zajmuje się tropieniem drzew zasługujących na miano leśnych olbrzymów. Cechują się one rekordowymi rozmiarami, ewentualnie interesującym pokrojem. W ostatnim dniu zeszłego roku z bratem Przemysławem natrafił na wyjątkowy egzemplarz buka zwyczajnego. Najpierw przeprowadzono wstępne pomiary, a po 2 tygodniach w lepszych warunkach ustalono, że wysokość drzewa wynosi aż 48,6 m.
Tym samym buk z Dąbrówki Szczepanowskiej okazał się najwyższym znanym drzewem liściastym w Polsce, ustępującym w obrębie gatunku wysokością jedynie trzem z pomierzonych okazów na świecie! - podkreślono w komunikacie IB PAN. Szacowany wiek drzewa wynosi 150-180 lat.
Okazały buk rośnie na terenie Nadleśnictwa Gromnik. Bracia Łukasz i Przemysław Wilkowie natrafili na niego, gdy już zmierzchało. Zgodnie z ostrożnymi szacunkami, drzewo mierzyło 48 m. W połowie stycznia w wyprawie towarzyszył im inicjator Rejestru Polskich Drzew Pomnikowych (RPDP) Piotr Gach. Było jaśniej, warunki pogodowe również okazały się bardziej sprzyjające. Przeprowadzono pomiary obwodu pnia i wysokości. Potwierdziły one, że udało się wytropić nowego rekordzistę.
Łukasz Wilk ujawnił PAP-owi, że wcześniej rekord wysokości dla drzew liściastych również należał do buka. Znalazł go z bratem na obrzeżach rezerwatu Wielki Las koło Rzeszowa. Zdetronizowany rekordzista mierzył 47,7 m.
Uczony przyznaje, że od jakiegoś czasu interesowały go regiony Dąbrówki Szczepanowskiej. W mapach drzewostanów, takich jak Bank Danych o Lasach czy Mapa Drzew, zauważył tam skupiska wysokich drzew w pozostałościach starodrzewów. Wspólnie z bratem Przemysławem, który dzieli ze mną pasję do drzew, zmierzyliśmy tam wiele okazałych buków, mimo że po niektórych drzewach pozostały tylko pniaki (są to partie drzewostanów, gdzie prowadzi się normalną gospodarkę leśną). Na szczęście zdążyliśmy dotrzeć w odpowiednim momencie do odnawianego fragmentu starodrzewu z nowym rekordzistą - powiedział serwisowi PAP Nauka w Polsce.
Osoby szukające rekordowo wysokich okazów albo korzystają z tego typu danych, albo też szukają olbrzymów, bazując na własnym doświadczeniu, wiedzy, warunkach terenowych. Wysokie drzewa występują częściej w górach, dolinach rzek i potoków, miejscach, gdzie mają dostęp do wody, są chronione przed wiatrem i gdzie muszą konkurować o światło, co stymuluje je do szybszego wzrostu.
Łukasz Wilk ma na swoim koncie spore osiągnięcia jako „łowca drzew”. To on zidentyfikował drugie najwyższe w Polsce drzewo (to daglezja zielona o wys. 58,3 m), sześć z dziesięciu najwyższych polskich drzew, znalazł najwyższy w Polsce i jeden z ośmiu najwyższych na świecie modrzewi europejskich (50,5 m), sześć najwyższych w naszym kraju buków, najwyższy w Polsce i na świecie dąb szypułkowy (43,5 m) oraz wiele innych.
« powrót do artykułu -
przez KopalniaWiedzy.pl
Niedawne badania wykazały, że koty udomowiono na terenie Żyznego Półksiężyca przed około 10 000 lat, a ich przodkiem jest Felis sylvestris lybica. Jak jednak rozprzestrzeniły się po świecie i trafiły do Europy Centralnej i Polski? Wstępne odpowiedzi na te pytania uzyskał zespół naukowy z Polski, Słowacji, Serbii, Węgier, Czech, Mołdowy i Belgii.
W 2016 roku zespół Magdaleny Krajcarz z Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu potwierdził, że w okresie rzymskim koty były zadomowione na terenie współczesnej Polski. Następnie uczeni wykazali, że koty z Bliskiego Wschodu pojawiły się w Europie Centralnej już we wczesnym neolicie. Cztery lata później stwierdzono, że istnieje silny związek pomiędzy pojawieniem się myszy domowej i kotów w Europie Wschodniej późnego neolitu. To sugeruje, że rozprzestrzeniania się myszy doprowadziło do wzrostu popularności kotów i ich rozprzestrzeniania przez ludzi po świecie. Historię podboju świata przez koty trudno jest jednak badać, gdyż ich szczątki stosunkowo rzadko znajduje się w materiale archeologicznym z okresów sprzed późnego średniowiecza. W Europie wyraźny wzrost popularności kotów widoczny w danych zooarcheologicznych nastąpił dopiero w drugiej połowie XIII wieku.
Dlatego też międzynarodowy zespół specjalistów, w skład którego weszła m.in. Magdalena Krajcarz, Péter Csippán z Eötvös Loránd University w Budapeszcie czy Danijela Popović z Uniwersytetu Warszawskiego, rozpoczął projekt badań genetycznych, który ma wyjaśnić drogi rozprzestrzeniania się kotów w Europie Wschodniej.
Podczas najnowszych badań pod uwagę wzięto materiał pozyskany od ponad 200 kotów ze 102 stanowisk archeologicznych datowanych od późnego plejstocenu po okres współczesny. Wstępne analizy mitochondrialnego DNA pokazały, że koty z haplogrupą A1 dzikich kotów bliskowschodnich były obecne w Europie Centralnej przed neolitem. Dotychczas najstarsze odkryte w Europie ślady tej haplogrupy pochodziły z Rumunii z ok. 7700 r. p.n.e. Nowe badania sugerują, że była one znacznie szerzej rozpowszechniona. Ich autorzy mają nadzieję, że kolejne przeprowadzone przez nich analizy pozwolą odpowiedzieć na pytanie, czy zasięg A1 to skutek naturalnego przepływu genów pomiędzy populacjami bliskowschodnią a europejską, czy też skutek powiększania zasięgu przez populację bliskowschodnią.
Skoncentrowane na Polsce pomiary morfometryczne wskazują również, że pomiędzy neolitem a średniowieczem widoczny jest trend zmniejszania rozmiarów ciała kotów. Jeszcze w neolicie koty udomowione miały rozmiary podobne do europejskich dzikich kotów, których wielkość jest stabilna w czasie. Podobny trend widoczny jest wśród kotów z epok brązu i żelaza w Danii. Autorzy nowych badań wciąż zbierają dane z Bałkanów i Karpatów, regionów północnych zasięgów występowania bliskowschodnich dzikich kotów. Liczą się z tym, że zauważą tutaj bardziej złożone trendy.
Na podstawie najstarszych kocich kości z Polski i Serbii oraz wcześniejszych badań, Krajcarz i jej zespół doszli do wniosku, że w Polsce występują trzy linie genetyczne kotów. Część z nich przybyła wraz z neolitycznymi rolnikami z Anatolii przez Bałkany. Najstarsze takie szczątki pochodzą z jaskini Jasna Strzegowska sprzed niemal 8000 lat, znacznie więcej materiału pochodzi natomiast z okresu od 5300 do 6300 lat temu. Druga z linii genetycznych zaczęła rozprzestrzeniać się w V wieku p.n.e z Italii, wędrując wraz z handlarzami bursztynem. Ostatnia zaś dotarła na przełomie er, przebywając długą drogę na statkach przez Morze Śródziemne po Kanał La Manche i przywędrowała do nas z zachodu i północy z Germanami.
« powrót do artykułu
-
-
Ostatnio przeglądający 0 użytkowników
Brak zarejestrowanych użytkowników przeglądających tę stronę.